Broken by you

Deel 69

Voicemail.
En opnieuw voicemail.

Ik had er geen idee van hoeveel keren ik nu al, tevergeefs, naar Louis had proberen bellen. Waarom nam hij zijn gsm gewoon niet op? Hij had vanmiddag toch geen afspraken? Ik wilde zo graag zijn stem nog eens horen.
Ik bestelde mijn tweede latte macchiato. Hoewel ik een vrij strak schema voor mezelf had opgesteld,  had ik deze me-time tussendoor wel even nodig. Gemma had me een kwartiertje geleden een berichtje gestuurd dat ze wat later naar onze plaats van afspraak zou komen, en ik had dat helemaal niet erg gevonden. Iedereen heeft af en toe eens nood aan tijd voor zichzelf, niet? Bovendien moest ik nog steeds kalmeren na het gesprek met Cara vanmorgen.
Ik keek in het rond. Ik was vroeger vaak langs Neil's Coffee Shop hier op Lexington Ave gepasseerd, maar het  was vandaag de eerste keer dat ik er ook echt binnen kwam. De espressobar lag pal in het midden van zowel Gemma's als mijn hotel, en zou dus voor ons beiden het beste uitkomen om niet teveel tijd te verliezen. Heerlijk toch, wanneer je in je thuisland bent en nog zoveel nieuwe plaatsen ontdekt.
Ik had net het koekje van bij mijn latte verorberd, toen Gemma was binnengevallen. Haar haren hingen losjes in een paardenstaart en haar jeansbroek was op de juiste plaatsen gescheurd. Ze zag er al helemaal New Yorks uit.

"Vertel, hoe was het?", vroeg ze, terwijl ze haar trui over de stoel rechtover me hing. Ik zette me recht en gaf haar een zoen op haar wang.
Ze wenkte de barista en zette zich neer.
"Cara en Kylie?"
Ik rolde met m'n ogen. "Oh Gem, je had gelijk over Cara."
Gemma tuitte haar lippen.
"Heeft ze iets gemeens gezegd over je ontwerp?"
Ik nam een slokje van mijn latte. Gemma wees de barista mijn kopje aan en stak twee vingers in de lucht. De barista knikte.
Ik nam het kopje vast in mijn beide handen.
"Dat had ik nog niet eens zo erg gevonden. Integendeel. Ze vond mijn ontwerp goed. Tot vanavond, waarschijnlijk..."
Gemma keek me vragend aan. "Vanavond? De rode loper?"
Ik knikte.
"Ze moet aan de pers iets zeggen over de ontwerpster van haar outfit, en ik vrees dat ze niet zo positief gaat zijn."
Gemma kon een lachje amper onderdrukken. "Okay, what happened?"
Ik keek haar strak aan, terwijl ze het kopje latte aannam van de barista.
"Ben je zeker dat je het wil horen?", vroeg ik haar.

Gemma proestte het uit toen ik haar vertelde wat er vanmorgen gebeurd was tussen Cara en mij.
"Seriously, Steph? Heb je haar dat echt geantwoord?" Ze beet op haar lip.
"Wow, da's best euh... heavy."
"Heavy? Hoezo?"
Ze rolde met haar ogen. "Hoe je Harry verdedigd hebt. Wow!"
Ik haalde mijn schouders op. "Zo'n bitch denkt dat ze zich alles kan permitteren omdat ze toevallig knap en rijk is."
"Rijk. Niet knap."
Gemma en ik lachten er beiden om. Ze had gelijk. Zonder make-up is Cara helemaal niet zo knap.
"Ik hoef mijn vrienden niet te laten uitschelden door zo'n strekenwijf."
Gemma glimlachte en legde haar hand op het mijne.
"En dat waardeer ik in je. Absoluut."
Ze nam plots haar iPhone van tafel.
"Dat moet ik aan Harry laten weten!"
Ze toetste zijn nummer in.
"Ik weet niet of hij gaat opnemen, bij Louis is het voicemail", zei ik haar, terwijl ze haar mobieltje geamuseerd tegen haar oor hield.
Ik had gelijk. Bij Harry was het ook voicemail.

"Och, ik probeer het straks nog wel een keertje", zei Gemma, terwijl ze haar iPhone op tafel legde, pal naast de mijne.
"Iets anders", zei ze, toen ze haar slokje latte doorslikte. "Heb je jouw outfit voor vanavond al?"
Ik haalde mijn schouders op. "Niet echt."
"Niet écht, als in...?"
Ik gniffelde. "Als in... helemaal nog niet. Maar ik weet niet of het wel slim is om vanavond al te gaan, misschien ga ik de confrontatie met Cara vandaag niet aan en wacht ik af tot morgen."
Gemma rolde met haar ogen. Ze deed dat op exact dezelfde manier als Harry.
"Je gaat jouw kansen toch niet laten schieten door zo'n strekenwijf? Gaan we samen shoppen voor een outfit?"
"Shoppen?"
Gemma staarde naar het schermpje van haar iPhone, wachtend op een telefoontje terug van Harry.
"Ja, je hebt geen tijd meer om nu nog een outfit voor jezelf te ontwerpen. Alhoewel...", zei ze, en ze lachte. Ik hield van haar binnenpretjes.
"Gem, daag me niet uit. Ik heb maar enkele uurtjes nodig om iets te maken voor mezelf."
"Wel dan, waar wacht je nog op? Drink je latte op en ga aan de slag. Anna Wintour wacht op je."
Ik gniffelde. Ik werd er nerveus van, het idee dat Anna Wintour - één van mijn grote idolen- straks mijn ontwerpen voor haar neus zou zien passeren, al was het dan niet óp de catwalk, maar ernaast.
"Ik had zo graag gehad dat Louis hier bij me was nu", zei ik plots. Gemma trok haar ogen wijd open.
"Steph, dit is jouw avond. Geniet ervan. Louis doet vandaag datgene wat hij het liefste doet, en jij ook. En nog voor je hem morgen kan skypen om te vertellen hoe het gegaan is, heeft hij op twitter al gelezen hoe knap Cara Delevigne wel was in jóuw ontwerp, en hoe geliefd je ontwerp is."
Ik werd er helemaal warm door vanbinnen. Gemma had gelijk. Hoe graag ik dit ook had gedeeld met Louis, ik zou het volgend jaar misschien wel kunnen goedmaken.

De flitsen van de aanwezige fotografen deden pijn aan mijn ogen, maar ik probeerde het niet te laten merken. Ik genoot van de aandacht, al wist ik niet of mijn foto zou terechtkomen op de pagina met de do's of de pagina met de don'ts. Ik was Gemma's uitdaging aangegaan, en had voor mezelf een outfit ontworpen, op een veel te korte tijd.
Na mijn date met Gemma had ik iets meer dan een half uur met Jay geskypt. Ze zei dat Ernie Louis en mij zo hard miste, dat hij ons even wilde zien. Ik was superblij om dat kleine, blonde ventje nog een keertje te zien, en vond het doodjammer dat ik zijn handje - dat hij tegen het scherm hield- niet kon vasthouden. Ernie zien, deed me nog meer beseffen hoe hard ik Louis miste. Louis, die dus blijkbaar wel even met zijn kleine broertje had geskypt, maar waarbij ik steeds op voicemail terechtkwam. Ik was meteen na mijn skypegesprek naar Katie gegaan, om samen een hapje te eten én om meteen ook één van mijn oude jurken uit mijn kleerkast te vissen. Ik had gekozen voor een lang, zwart kleed met niet teveel franjes. Ik had besloten om mijn tijdsgebrek te combineren met de uitdaging van Gemma, en dit kleed te restylen.
Zonder nadenken was ik begonnen aan een heus knip-en-naaiwerkje, en amper een kwartiertje voor de taxi me zou komen ophalen om me naar de New York Fashion Week te brengen in het Lincoln Center, was mijn jurk klaar. Ik was er een hele tijd dolenthousiast over geweest, tot ik vijf minuten geleden uit de taxi stapte en naar de rode loper werd begeleid.
Kim wachtte me op, en nu stonden we dus samen op de rode loper. Ik voelde hoe mijn wangen dezelfde kleur kregen als de loper onder mijn voeten.

En het ergste moest dan nog komen, want ik merkte hoe aan mijn rechterzijde alweer een taxi stopte. De taxi van Cara.