Beki, Beki, Bakit Tayo Gumawa?

Chapter Fourteen: The Truth

Chapter Fourteen

“Hoy Phil, saan mo ba ako dadalhin? Dahan dahan naman sa paghila sa akin, bumaba kasi tayo sa hagdan di ba? Paano pag nahulog ako?”

 “E di sasaluhin kita! Sus naman. Tsaka wag ka na matanong sumama ka nalang saken.”

 “Ano ba kase yun?”

“Basta”

Kasalukuyan kaming pababa galing sa rooftop, pagtapos kasi naming pagsawaan ang yakap ng isa’t isa ay bigla na lang niya ako hinatak at niyaya na sumama sa kanya. Ayaw niya naman sabihin kung saan kami pupunta. Nakakainis talaga to si Phil, di ko malaman kung anong trip minsan.

In fairness, gumaan ang loob ko ngayong araw. Maraming salamat sa kanya, parang nawala lahat ng sugat at sakit na meron sa puso ko. Nakakatawang isipin na kahit pa nasasaktan din ako minsan ni Phil ay siya padin pala talaga ang gamot ko. Siya lang, wala ng iba.

Ilang saglit lang ay nasa kotse na kami ni Phil. Naalala ko yung gabing una kaming nagkasama. Nakakatawa na nakakainis.

“Teka, ang pagkakatanda ko may driver ka ah.” Oo yun pa nga yung nagbuhat sa akin papunta sa unit niya eh.

Ah yun ba? Nagpapadrive lang ako pag gumigimik kasi may tendency na umuwi ako ng lasing. So may naalala ka pala nung gabing yun ha? So nirape mo nga ako?” Lumaki naman yung mata ko sa pang-aasar niya. Kasi naman bigla-biglang bumabanat ng ganun!

 “Magtigil ka! Naalala ko lang si kuya kasi naramdaman ko na may nagbuhat sakin papunta sa unit mo. Tsaka nakita ko yung likod mo nun habang binubuksan mo yung pintuan. Hindi ko nga nakita yung mukha mo buong gabi, di mo kasi binuksan yung ilaw. Nakita ko nalang nung kinaumagahan.”

Natawa naman si Phil sa shinare ko, nakakapanibago kasi parang biglang nagbago ng pakikitungo sa akin si Phil. Sadya bang nagbago na siya o ayaw niya lang akong nakikitang malungkot kaya he is trying to be nice?

“I'm sorry, ok? Well, atleast di ba nagkakakilala tayo. Ikaw din kaya ang first kong babae kaya wag ka umangal na ikaw lang ang nawalan.”

Grabehan, ako pala ang first girl encounter ni Phil. Swerte na din pala ako kahit papano. Ang kaso, minalas na ang buhay ko nung dumating siya. Nawala na sa akin lahat tapos binuntis niya pa ako. Haaay pesteng buhay. Hindi ko na alam kung ano irereact ko sa sobrang gulo e.

“Hoy hindi ka na nagsalita jan, don't tell me na inaalala mo yung mga nangyari nung gabing yun.” Pang-aasar niya sa akin, he poked me at my waist kaya naman napatili ako sa gulat. Tumawa naman siya.

“Asa naman! Wala ako dapat ireminisce no!”

 “Sabi ng ilong mo oo. Deny ka pa diyan. Alam kong masyado akong magaling nung gabing yun kaya hindi mo makalimutan.” Pang-aasar niya pa din sa akin.

“Magaling ka? So alam mong may ginagawang milagro nun pero hindi mo naramdaman na babae ako at hindi ako si Noel nun?”  Inirapan ko siya.

“As I said earlier, wala akong nakapa na boobs.” Natatawa niyang sabi kaya binato ko siya ng kung anong gamit na mahawakan ko, pasalamat siya, maliit na stuffed toy ang nakita ko.

“Asa naman! Meron akong boobs! Pwede ba magtigil ka sa pang-aasar mo sa akin, ipakapa ko pa sayo gusto mo?!” Inilapit ko yung sarili ko sa kanya. Tinulak niya naman ako sa balikat saka tumawa ng marahan.

“Mamaya, nag-ddrive pa ako.” Biglang seryoso niyang sabi sa akin. Napanganga ako sa sinabi niya, manyak ba siya o talagang walang malisya ang paghawak niya sa katawan ko? “Maghintay ka hanggang sa makarating tayo dun sa unit ko, kahit pagsawaan ko pa yan para lang sumaya ka.” Seryoso pa din niyang sabi sa akin