Chapter 62: The old man jumping around (2)
ကေလးမေလးက ယုန္ေလးတစ္ေကာင္လိုသူမ၏ခုံေပၚမွ ခုန္ထလိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အံ့ဩမႈေတြႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရွိေနသည္။သူမက ထိုေနရာသို႔သြားၿပီး အဖိုးကို
'ဟယ္လို'လို႔ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ေနသည္။သို႔ေသာ္လည္းသူမ,ထထခ်င္းမွာပဲ စုန္႔ခ်င္းဝမ္၏ အေနာက္သို႔ျပန္ဆြဲထားတာကို ခံလိုက္ရသည္။
"အန္တီ???"
စုန္႔ခ်င္းဝမ္က ကေလးမေလး၏ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လံုးေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ခနေလာက္ရပ္ေနၿပီးေနာက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာလိုက္သည္။
"မသြားနဲ႔ ဖိုးဖိုးက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနတာ အန္တီတို႔သြားမေႏွာက္ယွက္တာ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္ ။မဟုတ္ရင္ ဖိုးဖိုးက စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္!"
ဒါကိုၾကားေတာ့ ကေလးမေလးက ထိုင္ခံုမွာ နာခံမႈရွိစြာျဖင့္ ျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေခါင္းညိမ့္လိုက္သည္။
"အိုေက..ဒါဆို သမီးမသြားေတာ့ဘူး။လီလီက ဖိုးဖိုးကို စိတ္မဆိုးေစခ်င္ဘူး..."
စုန္႔ခ်င္းဝမ္က သူမ၏နာခံမႈရွိသည့္ပံုေလးကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးလိုက္ကာျပံဳးၿပီးေနာက္မဆြဲထားေတာ့ဘဲ သူမကိုငံု႔ကာနမ္းလိုက္သည္။
"ေဘဘီေလး!အို...ဒါနဲ႔အန္တီတို႔ေျပာေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ?"
ကေလးေလးက ခနေလာက္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္ေျပာသည္။
"အန္တီေျပာေနတာက ေဖေဖသံုးႏွစ္အရြယ္တုန္းက ရန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေလ...."
"ေကာင္းၿပီ....ေကာင္းၿပီ.....အန္တီမွတ္မိၿပီ"
စုန္႔ခ်င္းဝမ္၏ ႏႈတ္ခမ္းကတြန္႔သြားၿပီးေနာက္ သူမကျပံဳးကာေျပာသည္။
"မင္းေဖေဖက ငယ္ငယ္ထဲက နားနားေနေနကို မေနတာ....အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက သူကသံုးႏွစ္ပဲရွိေသးေပမယ့္ ေျခာက္ႏွစ္ကေလးကို ရိုက္ပစ္တာေလ...ေျပာရရရင္သူကအဲ့တုန္းက သူကအရပ္ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနၿပီ... သူ႔မ်က္စိထဲမွာ........."
YOU ARE READING
I Become The Villain's Own Daughter 《 Myanmar translation 》
RomanceThe story is not mine. It's just a translation. All credit goes to the original author.
