Chapter 103 : The lonely little Luli
ဒီလို**ေလာ့ဂ်စ္မ်ိဳး ကေလးမေလးေခါင္းထဲ ဘယ္သူရိုက္ထည့္ထားသလဲ သူမမသိေပမယ့္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲရွင္းျပလိုက္သည္။
"သမီးေဖေဖက ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။သူကအရြယ္ေရာက္ေနၿပီ။ကေလးငယ္ေတြဆိုတာက ပံုမွန္ဆို ၁၀ႏွစ္ေအာက္ေလးေတြ...အင္း ဒီလိုေျပာၾကတာေပါ့။လီလီအရပ္ေလာက္ေလးေတြကို ကေလးလို႔ေခၚတာ"
"ကိုကိုXiubai ကလည္း ကေလးပဲေပါ့?"
ကေလးမေလးကိုၾကည့္ရတာ နည္းနည္းေလာက္နားလည္လာပံုေပၚၿပီး သူမ၏မ်က္လံုးေလးေတြကို ပုတ္ကာ ႏူးညံ့သည့္အသံေလးႏွင့္ေမးေလသည္။သူမရုတ္တရက္ႀကီး ဘာေၾကာင့္ Pei Xiubai အေၾကာင္းေျပာရသလဲဆိုတာ စုန္႔ခ်င္းဝမ္နားမလည္ေပမယ့္လည္း အမွန္အတိုင္းေျပာျပလိုက္သည္။
"ဒါေပါ့!သူလည္း ကေလးပဲေလ"
"ေကာင္းလိုက္တာ!ဒါဆို လီလီေဖေဖနဲ႔မထိုင္ေတာ့ဘူး။ကိုကို Xiubai နဲ႔ပဲထိုင္ေတာ့မယ္"
ကေလးမေလးက ေပ်ာ္ရႊင္စြာႏွင့္ အားခဲထားလိုက္သည္။စုန္႔ခ်င္းဝမ္က ေအးခဲသြားသည္။
"ခနေလး,လီလီက ဘယ္သူနဲ႔ထိုင္ခ်င္တာ?"
"ကိုကို Xiubai ေလ"ကေလးမေလး၏ မ်က္လံုးေတြက အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးေနပံုရသည္။
"အန္တီေျပာတာ ကိုကိုXiubai ကလည္းကေလးပဲဆို?"
"အန္တီေျပာခဲ့ေပမယ့္ မင္းေလးရဲ႕ကိုကိုကဒီမွာမရွိဘူးေလ..."စုန္႔ခ်င္းဝမ္က ရယ္လိုက္သည္။
"ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေခါက္မွပဲ သူနဲ႔တူတူထိုင္လို႔ရမွာ"
အင္း...ေနာက္တစ္ေခါက္ဆိုတာသာ ရွိခဲ့ရင္ေပါ့ေလ။သိသိသာသာကိုပဲ လုကၽြင္းဟန္က ဒီလယ္ဗယ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဆင္ေပၚမွာအတူတူထိုင္ခ်င္တယ္ေပါ့ေလ အိပ္မက္သာမက္ေနလိုက္!
"ကိုကို ရွိတယ္" လိုလီတာေလးက ေတာက္ပသည့္မ်က္လံုးေလးေတြႏွင့္ ေလးေလးနက္နက္ေျပာလိုက္သည္။
"ကိုကိုက အခုတိရစၧာန္ရံုရဲ႕ ဂိတ္ေပါက္မွာ လီလီတို႔ခနေလာက္ေစာင့္ၾကမလားဟင္?"
YOU ARE READING
I Become The Villain's Own Daughter 《 Myanmar translation 》
RomanceThe story is not mine. It's just a translation. All credit goes to the original author.
