It could be us // Sandro Marcos (2)

CHAPTER 13

Makalipas isang linggo after nag confess si Sandro sakin at walang palya yung pagiging effort niya para ligawan ako kahit lowkey lang kasi nga nag-iingat ako sa bawat galaw namin dahil na rin mainit si Sandro sa mata ng ibang tao. Ayaw kung may maipintas sa kanya ang ibang tao dahil lang nililigawan niya ang secretary niya.

"Tulala ka na naman..." bumeso siya agad sakin nung makapasok na siya sa office, inaantay ko kasi siya loob kasi sabay daw kami magla-lunch.

"Madaming pending works eh. Kain na tayo??"pag-aaya ko agad. May mga last acitivites pa kami na dapat ayosin bago matapos ang taon. Pinipilit nga niya akong dun talaga mag bagong taon sa kanila.

"Yeah we should eat. I'm starving." umupo na agad siya since naka ready na yung pagkain namin. "May gagawin ka ba after duty??"

"Wala na. Bakit??"

"May pupuntahan tayo mamaya." tumango lang ako saka nag simula na kami kumain para di kami mahuli sa event mamaya. Panaka-naka lang niya akong tinignan habang kumakain.

"Matutunaw na ako kakatingin mo, Boss." tumawa lang siya saka pinisil ang pisnge ko.

"Ang cute mo kasi kapag kumakain HAHAHAHA your cheeks looks like siopao."

"Wag mo pag diskitahan ang pisnge ko ha. Ikaw nga yung pisnge mo kahit di kumakain eh para nang siopao tsss..." sinamaan niya agad ako ng tingin.

"Grabi ka ah..." tiningnan niya lang ako ng masama habang kumakain.

"Dalian na natin kumain, baka ma late pa tayo." tahimik lang kami habang minamadali ang pagkain kasi kailangan on time kami dumating para di maantala yung program.

After namin kumain eh nag toothbrush lang siya saka kami bumaba agad para maka alis ng HQ. Professional naman kami pag nasa labas na pero napaka sweet niyan pag nasa office niya kami. Palaging may dalang flowers, chocolates at kung ano-ano pa. Isa yan sa mas lalong nag pahulog ng loob ko sakanya.

Pagkarating namin sa isang court eh saktong nag simula na yung program kaya humiwalay muna ako sakanya para di kami pag-usapan kasi minsan hinaharot niya ako tas maraming mata ang nakatitig samin. Tumayo lang ako sa likod ng mga audience para saktong matanaw lang siya na busy sa kaka-picture with his fans. Wala naman akong angal dun kasi Sandro Marcos yan, Haler! Sikat na yan bago ko pa siya makilala. Naka ready na lahat since nag check ako kung okay na ba mamigay habang mag de-deliver ng speech si Sandro. Masyadong madali ang pangyayari kasi nakarinig kami ng putok ng baril na ikinagulat ng buong audience at dun pinagkaguluhan agad si Sandro. Tinamaan ba siya??! Para akong binuhusan ng malaming na tubig habang tumatakbo sa gawi niya.

"Sandro! Sandro!!" wala na akong pakealam kung may makarinig man sakin at makakita kung ganto ako mag react. Nag aalala ako kasi di ko siya makita dahil dinumog siya agad. Nabaril ba talaga siya?? "Sandro!!" buong lakas ko hinawi lahat ng taong nakapaligid sa kanya para makita kung anong kalagayan niya. Lord, please wag siya. Sana di siya natamaan. "Tabi kayo please! Sandro!!" makailang hawi ko sa tao ay dun ko nakita si Sandro na pinoprotektahan ng guards niya habang siya ay nakayuko. "Sandro! Natamaan ka ba?? Okay ka lang?!!?" agad ko hinawakan ang kanyang magkabilang pisnge at tinignan ang kanyang katawan kung may tama ba siya.

"I'm okay. Wala akong tama." di parin ako kontento sa sinabi niya, tinignan ko pati likod niya kung wala ba talaga siyang tama. "Hey don't cry, Mia. I'm okay..." hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko habang tinitignan kung may tama ba siya. Pinahiran niya ang luha ko gamit ang kanyang mga kamay. Napapaligiran kami ng mga taohan niya at ng ibang staffs habang sine-secure ang kapaligiran. Iniscortan nila kami papuntang van habang nagkakagulo na ang paligid kasi hinahanap nila kung saan nang galing ang putok ng baril.

Pagkapasok namin sa van eh agad ko siyang niyakap saka umiyak. Never ako natakot sa tanang buhay ko ng ganto. Yung putok ng baril lang ang naalala ko tas nagkaguluhan na agad kaya akala ko kung napano si Sandro.

"Di kita nakita na ganyan ka takot. Wag kana umiyak..." pag-aalo niya agad sakin. Humiwalay agad ako ng pagkakayakap sakanya at umupo ng maayos saka pinahid agad ang mga luha ko. "HAHAHAHA nakita ko na yung soft side mo. No need to hide. Tikasin!"

"Ikaw naman kasi eh! Pinakaba mo'ko!" hinampas ko siya agad sa binti. "Parang di ka man lang natakot sa nangyari!!!"

"Cause I trust my guards about my safety. Diko in-expect na makikita kitang iiyak. Thank you for your worry, babe..."

"Anong babe jan!!"

"Shhh... don't deny it. I know you love me. Love din kita. Don't cry na." pinahid niya ulit ang mga luha ko saka ako niyakap.

"Tinakot mo ako. Akala ko may mangyayaring masama sayo."

"Don't worry, babe. I'm totally fine." then he kiss my head while gently tapping my back.

"Tigilan mo ko sa kaka-babe mo, Sandro." pag babanta ko agad sakanya.

"Kiss muna.. HAHAHAHA... don't cry na. Okay na okay ako, kasi okay ka." aniya.

"Heh!" humiwalay agad ako ng pagkakayakap sakanya.

"Here. Drink some water." abot niya agad siya tumbler niya.

"Ikaw ang uminom ng tubig. Ikaw na nga yung pinagtangkaan tas sakin kapa mag-aaalala." saway ko pa.

"Tsk! Just drink this para mawala yung kaba mo." uminom nalang ako ng tubig kasi magtatalo na naman kami pag nag pumilit pa ako.

"Sino ba kasi may gawa nun??" pareho kaming nag iisip kung sino ba talaga ang gumawa nun at ano ang motibo niya?? Wala naman akong kakilala na may kagalitan si Sandro ah.

"Let the police handle that issue. Wag muna yang isipin." umayos na kami ng upo nung pumasok na ang kanyang bosy guards. "What happened??"

"Sir, wala pa silang lead kung sino ang nag paputok kanina. Patuloy pa rin ang kanilang pag-iimbestiga nila." ani nung body guards niya. Bigla akong napa-isip kasi sa narinig ko yung putok ng baril galing sa gawi na kinatatayuan nila Kian kanina. Imposible! Di naman yung magagawa ni Kian.

"Balik na tayo ng head quarters." sabi ni Sandro saka umandar agad ang sasakyan para makaalis.

Diko siya matitigan sa mata dahil di parin maalis sa isip ko kung what if si Kian ang may-gawa nun. If siya, bakit niya gagawin yung? Anong dahilan niya?? Maloloka na ako kakaisip! Sana talaga di yun si Kian. May duda ako kasi after marinig namin yung putok ng baril, nung patakbo na ako kai Sandro eh nakita ko siya agad na tumakbong umalis sa kinatatayuan niya. Patawarin ako ng panginoon kung malaman kung si Kian ba talaga ang may gawa. Mapapatay ko talaga siya.

"Hey?? Sabi ko baba na tayo." sa sobrang lalim pala ng iniisip ko diko na namalayan na nakarating na kami sa parking lot.

"Ah? Oo.. sige.. baba na tayo.." halos utal-utal kung sagot. Nag lakad na kami papasok at sumakay agad sa elevator kasi may mga reporter daw na nakaabang sa entrance kaya dito kami dumaan. Tahimik lang kami habang nakasakay sa elevator kasi pinipilit kung walain sa isip ko kung si Kian ba talaga ang may gawa. Pagkapasok namin sa office ay hinarapa agad ako ni Sandro.

"What are you thinking?? Kanina ka pa tahimik. Are you mad at me?" malumanay niyang tanong.

"Huh?? Of course not. Andami ko lang iniisip, but I'm okay." pag a-assure ko pa sakanya.

"Mamaya pa sana to pero I can't wait anymore." huh?? Anong ibig niyang sabihin?? "Mia, please be my girlfriend." nagulat ako sa biglaang tanong niya pero after sa nangyari kanina dun ko na realized kung gaano ko siya kamahal, wala na akong sign na kailangan pang hintayin kasi nasagot na kanina kung gaano ako kakaba nung akala ko nasaktan siya.

"Yes...yes, Sandro." naging maaliwalas ang mukha niya at puno ng ngiti sa sagot ko. Agad niya akong niyakap dahil sa tuwa.