It could be us // Sandro Marcos (2)

CHAPTER 56

"What are we going to do now?? Hindi pweding makatakas lang si Steph sa kasalanan niya."

"I know, babe. I'm doing my best para ma huli na siya." sabi ni Sandro. Kanina pa ako palakad-lakad sa harap niya. Dinala niya talaga ako sa office niya para siguraduhin na di ako susugurin ni Steph. As if matatakot ako sa baliw na yun! Pinatay lang naman niya ang anak ko kaya wala akong dapat katakutan kung babalikan man niya ako.

"Now what???"

"Let's just trust the police. Ginagawa nila ang trabaho nila. Can you sit down??" napaplingo-lingo nalang akong umupo sa harap niya. Kung kelan nahuli na siya saka pa nakatakas!

"Bakit mo ba ako dinala dito? I can take care of myself." reklamo ko kaagad. I have work and di porket sister-in-law ko si Honey eh pwede nalang akong di pumasok ng basta-basta, negosyo ang pinag-uusapan dito.

"I need to secure you. Hindi natin alam kung may tumutulong sakanya or what. Nakausap ko ang dad niya ang even siya, hindi niya alam kung nasaan si Steph."

"Hindi niya ba talaga alam or pinagtatakpan lang niya ang anak niya?!"

"So anong pinapalabas mo?! Na may exemption ako pag dating sa dad ni Steph?!" bulyaw niya.

"Sayo na mismo yan nanggaling! Ang sinasabi ko lang, masyado kang mapag tiwala kaya minsan di mo na alam tinitira kana patalikod! Bahala ka na nga dyan!" galit akong tumayo at dinampot ang bag ko. Lumabas agad ako ng office niya. Pumara agad ako ng taxi para magpahatid sa resto ni Honey. Pareho mainit ang ulo namin dahil sa nangyayari.

Nakarating naman agad ako sa resto at naabutan ko pa si Tita, auntie ni Honey. Busy siya sa pag-aasikaso ng mga customers.

"Hello, Tita. Sorry na late ako, may emergency kasi sa office ni Sandro." lumapit agad ako para bumeso.

"Naku, Iha. Okay lang yun, si Honey nga di makakapasok kasi yung asawa niya lasing kagabi at ayun nag kasakit kanina dahil sa sobrang kalasingan."

"Mag kasama po kami kagabi. Yun nga din po, nalasing asawa ko kaya kailangan asikasuhin."

"Walang kaso saakin yun. Family first dapat. Mabuti na inasikaso mo ang asawa mo. Oh siya, iha. Tutulong muna ako sa kitchen. Have a great day!" paalam ni Tita sakin saka siya pumasok sa kitchen. Originally, siya ang may-ari ng resto na ito. Kaso ayaw niya tumunganga sa office kaya gusto niya alam niya bawat galaw dito sa resto kaya tumutulong talaga siya. May virtual meeting pa ako, jeez! Wag naman sana akong ma late. Pumasok agad ako sa office at sinet-up ang kailangan gawin. Mga new investors ang ka meeting ko and yeah kailangan talaga e meet.

After the virtual meeting, dun palang ako nakapag pahinga kasi andaming tanong ng mga investors pero okay na din yun kasi at least sure akong interesado talaga sila mag invest saamin kasi binubusisi nila ang bawat detalye. Nagulat pa ako nung biglang tumunog ang phone ko. Pag tingin ko si Mommy tumatawag.

"Hello, My??"

"Anak, nabalitaan ko nakatakas daw si Steph. Are you guys okay there??" ramdam ko ang pag-alala sa boses ni Mommy sa kabilang linya.

"Okay lang naman kami dito, My. You have nothing to worry. Kayo, kumusta kayo ni Daddy dyan??"

"We are always busy and alam mo naman daddy mo, di aalis na di ako kasama. Are you with Sandro, iha??"

"No, My. I'm on work hehehe..."

"Oh Jesus! Sorry I didn't mean to disturb you, iha."

"Kakatapos ko lang mag meeting, My. No biggie."

"Alright. I gotta go. I was just checking on you. Mag-ingat kayo lagi dyan. Love you.." then Mom hang up the call. How sweet sa iloveyou...

Seryoso ko nalang inaasikaso ang mga papeles regarding sa works and di ko namamalayan ang oras dahil sa sobrang busy. I have to go na kasi dadaan pa ako ng sementeryo. Di kami in good terms ng asawa ko ngayon so ako nalang pupunta. Nag paalam lang ako kao Tita at lumabas na agad ng resto saka pumara ng taxi. Marunong naman ako mag drive ng sasakyan pero wala pa sa plano ko bumili ng car pero itong mga nag-aaway kami ni Sandro, mapapabili na yata ako ng sasakyan para di na niya irarason na ihatid niya ako. Pag karating ko sa puntod ni baby eh nilagay ko agad ang bulaklak na dinaanan ko kanin sa flower shop at nag sindi narin ng kandila bago ng offer ng prayers.

"Sorry baby if si Mommy lang andito, di kami bati ng daddy mo. Miss na kita, anak. Kahit in a short span palang na nasa tiyan kita, napamahal ka agad saakin. Andami kung mga plano na sana makasama ka. Sorry baby if mommy wasn't able to protect you. I love you so much my baby..." andito parin pala ang sakit at pagkahinayang. Hindi ko parin pala maiiwasan ang pag-iyak. Hinayaan ko lang umiyak ang sarili ko tapos nung medyo okay na ako saka palang ako nag decide na umuwi kasi mag didilim na din. "Balik ulit si Mommy sa susunod ha. I love youu..." saka ako umalis at nag hanap ng masasakyan pag labas ng gate sa sementeryo, nagulat ako nung andun ang sasakyan ni Sandro tas nag antay lang si Spencer. "Spencer?? Anong ginagawa mo dito??"

"Pinapasundo po kayo ni Sir, Sandro." takang-taka ako pano niya nalaman na nandito ako pero pumasok nalang ako sa sasakyan dahil mag gagabi na rin.

"Asan ba si Sandro ngayon??" tanong ko kai Spencer na seryosong nag dra-drive.

"Nasa bahay na siya, inaantay kayo." tumahimik nalang din ako after sa sinabi niya. Nakakapagtaka talaga paano nila nalaman na nasa sementeryo ako. Not unless pinapasundan na naman akko ng asaw ko. Oh great! Just great!

Pagkarating namin sa bahay ay bumaba agad ako sa kotse. Nag taka ako ba't ang dilim sa bahay namin, akala ko ba nakauwi na si Sandro?? Nag black out ba?? Dahan-dahan pa akong pumasok sa pinto kasi madilim sa loob. Tanging liwanag galing sa buwan ang nabibigay ng liwanag sa loob ng bahay. Pag kapasok ko nakita kung may mga kalat ng roses sa sahig, ano na naman kaya ito?? Sinundan ko iyon at dun papalabas sa sliding door, paharap sa dagat nag tapos ang mga rose petals sa sahig. Biglang umilaw yung mga LED bulbs saka may background music. Pag lingon ko sa likod andun si Sandro na may bitbit na bulaklak.

"Babe.... sorry..." unti-unti siyang lumapit sakin. Grabi nag effort talaga siya para mag sorry?? How sweet... "Sorry kung nasigawan kita kanina. I lost my temper earlier kaya nasigawan kita. I'm really sorry about that."

"Ohhh... come here..." ako na mismo ang lumapit sakanya at niyakap siya. Ang sweet niya mag effort. Kinilig pati tumbong ko. Sinasayaw-sayaw ko siya habang niyayakap kasi kinikilig talaga ako. "Apology accepted." humiwalay muna niya sa pag kakayakap saakin at tinignan ako sa mata.

"I'm really sorry, babe." he said and sealed his sorry with a kiss. Who would have thought na gagawin niya ito. Well, my husband is full of surprise so expect the unexpected.