It could be us // Sandro Marcos (2)

CHAPTER 20

Nakahinga ako ng malalim nung di sinabi ni Sandro ang totoo sa publiko dahil pag nagkataon dudumugin ako or maapektahan ang candidacy niya. Nabalik agad ako sa wisyo ng biglang mag salita yung lalaki na nag pa picture sakin kanina.

"Anong name mo??"

"Mia po." magalang ko paring sagot kahit na mukhang magka-edad lang naman kami.

"Magka-age lang tayo, wag mo na akong e po." at natawa lang siya. May kailangan ba to sakin?? "Ahm I find you pretty. Perhaps we could hang out??" napangiwi agad ako sa sinabi niya. Ay naku!

"Ahm busy po ako eh. Maraming naka schedule kai Sir, Sandro na dapat nandun ako." pag aayaw ko. Kasi nakikita ko na yung mga tingin ni Sandro samin.

"or number nalang..."

"Yung phone na gamit ko is under watch ni Sir, Sandro since wala akong sariling phone." kahit meron naman talaga. Ayoko lang mag bigay ng number kasi haler!

"Ah ganon ba??" napakamot agad siya sa batok niya. "okay lang. Bago ka lang ba dito sa Manila?" pagsisimula na naman niya ng bagong usapan.

"No. Nakapagtrabaho na ako dito dati." tatango-tango naman siya sa sinabi ko.

"Kasi ipapasyal sana kita." hoy! Nakikipaglandian na talaga to.

"Sanay na ako dito sa Manila." diko namalayan na tapos na yung shoot nila Sandro kaya nagulat ako ng bigla siya sumulpot sa harapan ko at hinawakan agad ako sa kamay.

"Let's go." sabi niya at halos mahatak ako sa pag mamadali niyang paglakad. Dinala niya ako sa isang empty conference room at sinandal agad sa pader. "That guy is flirting with you!"

"Okay... and I did nothing."

"Exactly! Di ka man lang umiwas." I saw anger in his eyes and nagiigting na ang panga niya sa galit.

"Babe, you need to calm down. It was not my intention na lapitan niya ako. Umiiwas na ako but kinakausap niya parin ako. Ayokong umiksena dun dahil nag sho-shoot kayo. Please calm down." dahan-dahan ko siyang hinahawakan sa kamay at pinipisil-pisil yun.

"You know how frustrated I am seeing you standing with that guy and I can't do anything kasi naka shoot na kami?!" pag pupuyos niya sa galit.

"And you think ginusto ko yun?!!? Umalis lang saglit si Tita tas biglang tumabi yung lalaki!" pinagdiinan ko na pag explain dahil parang ang dating eh ginusto ko yun. Tinulak ko siya dahil naiipit na ako sa pagitan niya at ng pader. "Anong gusto mo? Bulyawan ko agad yung lalaki?!" malapit na akong magalit dahil sa pinakita niyang reaction.

"Fuck!!" tinanggal na niya ang kamay niyang nakasandal sa pader kanina. "I'm sorry... diko sinasadyang sigawan ka, babe. It's just that nakikipaglandian na siya sayo and you did nothing while me, sitting down there na nagpipigil sa galit."

"Are you jealous??" diritsahan ko agad na tanong.

"Fucking yes! Nag seselos ako seeing other guy standing beside you!" nakikita ko sa mga mata niya yung frustrations na nararamdaman niya kaya the only way to calm him down is just me. Hinawakan ko agad ang mag kabila niyang pisnge at hinalikan siya agad sa labi.

"You have nothing to worry, babe. Hindi kita ipag papalit kahit kanino." pag a-assure ko sakanya at ginawaran ko siya ulit ng smack kiss.

"I just love you so much that I can't stand other man trying to flirt with you..." malumanay niyang sabi.

"Shhh... you don't have to worry, babe. No one could replace you in my heart. Kalma kana please." at hinaplos-haplos ko ang kanyang magkabilang balikat para kumalma siya. Niyakap niya lang ako agad na ikinatuwa ko dahil kumakalma na siya.

"I'm so sorry, babe. I didn't mean to hurt you."

"Nakapa seloso mo kasi eh! HAHAHAHA" mahina akong natawa saka siya humiwalay sa pagkakayakap sakin. "Baka hinahanap na tayo nila Tita. Lumabas na tayo baka ma-issue pa tayo dito."

"Alright. But I'm really sorry, babe." sabi niya saka ako hinalikan ako sa noo at sa kamay kung namumula sa paghatak niya kanina. Lumabas kami ng conference room na parang walang nangyari dahil marami-rami ang tao ngayon dahil narin andito nga ang pamilya Marcos.

Pumunta na kami sa isang conference room sa taas dahil may meetings pang aatenan si Sandro para plano narin sa campaign niya and ni Tito Bong. Pagkapasok namin ay nakita ko agad si Tita na kumakaway sakin at tinuturo yung empty seat katabi niya. Wala na akong masabi sa sobrang perfect ni Tita Liza the way she treats people and all. Umupo na si Sandro sa tabi ni Tito dahil nag sisimula na ang meeting tas yung ibang nandun sa conference room eh tinitignan ako dahil siguro nag tataka sila kung bakit tinawag ako ni Tita kanina. Kuwari ko nalang nilabas ang planner sa bag saka sinulat yung mga important details para incase makalimot si Sandro eh may ipapakita agad ako sakanya. Mag karelasyon nga kami pero ayoko naman mag take advantage para pabayaan ang trabaho ko.

After the meeting ay namigay sila Tito ng mga souvenir na mga caps, calendars, slippers and silicon wrist band na may tatak nila. Tuwang-tuwa ang mga tao na nakatanggap nun dahil hindi pa yun pinapamigay sa iba dahil hindi pa naman talaga officially nag start yung campaign.

"Join us for dinner, Iha." ani ni Tita.

"Thank you po sa pag invite, Tita." at sabay na kaming naglakad papalabas ng conference room pero inantay ko muna si Sandro dahil sa kotse niya daw ako sasabay.

Pagkalabas namin ng building ay pinagkakaguluhan na sila Tita, Tito at Sandro na nag papapicture at nakikipag-usap sa kanila. Tumayo lang ako malapit sa mga nagkukumpulang tao pero enough para madali akong makita ni Sandro.

"Ano ba yan? Ba't andaming nababaliw sa anak ni Bong-bong eh di naman yan kagwapohan." rinig kung chismis ng babae sa likoran ko kaya nilingon ko siya agad. Aba't! Makapintas to akala mo di kapintas-pintas ang itsura! Kita mo yung kilay one draw line lang! "Ang pangit niya kaya." sabi pa niya dun sa katabi niyang halos mangiwi ang mukha dahil parang nandidiri sa sinabi ng kasama niya. Tama yan! Wag mong e torelate ang kasamaan ng ugali yang kasama mo.

"Excuse me, Ate. Mag dahan-dahan ka naman sa sinasabi mo. Kita mo tung bottled water na hawak ko? Baka ihugas ko to sa madumi mung bibig." nakita kung natakot siya konti sa sinabi ko.

"Bakit? S-sino ka ba??" kanda-utal niyang sabi.

"Hindi na importante kung sino ako. Pero atleast di kasing judgemental mo yung ugali ko. Sana naman bumawi sa kagandahang loob ang pagkukulang sa panlabas na anyo mo." parang napahiya siya sa sinabi ko kaya umalis siya agad at iniwan yung kasama niya.

"Pag pasensyahan mo na si Marites, Iha." saka sumunod naman yung kasama niya.

Nakakairita talaga yung ganong mga tao na kahit di mo naman inaano eh ang hilig-hilig mamintas sa buhay ng ibang tao. Ganon na ba talaga sila ka bored sa malungkot nilang buhay kaya mangingialam nalang sa buhay ng iba?? Jusko!

"What happened??" lapit ni Sandro sakin.

"Nothing. Let's go??" ngumiti lang siya saka kami nag lakad papuntang sasakyan niya dahil diretso na kami sa restaurant na ni reserve ni Tita.