It could be us // Sandro Marcos (2)

CHAPTER 55

Maaga akong nagising para ipagluto ang asawa ko ng sabaw kasi paniguradong may hangover pa yun. Iinom-inom tas malalasing din pala, pinag tatawanan nalang namin sila kagabi kasi parang mga batang nag yayakapan eh pag hindi lasing akala mo di mag-kakapatid kasi ang cold sa isa't-isa. Nung maluto ko na ang sabaw, bumalik na ako sa kwarto para gisingin si Sandro kasi may trabaho pa yun.

"Babe..." humiga ako sa tabi niya saka niyakap siya.

"Hmmm..." pikit parin mga mata niya.

"Gumising ka na, masasapok ka na naman ni Gov. Matt dahil late ka."

"I don't care. Cuddle with me, babe." siya na mismo ang yumakap sakin kahit nakapikit parin ang mata niya. Ultimo morning breath mabango parin. Ibang klasi talaga tung asawa ko.

"Malalate ka na nyan eh. May trabaho din ako, ayokong malate. Nilutuan kita ng soup para mawala ang hangover mo." unti-unti niyang dinilat ang kanyang mga mapupungay na mata. Wala ako sa sariling hinalikan siya sa labi. Mapang-akit kasi eh!

"What was that for??" sabi niya after ko siyang hinalikan. Nag kibit-balikat lang ako at tinawanan siya. "Well.. good kiss to start my day. Ouch! My head hurts." napangiwi siya habang nakahawak sa ulo niya.

"Ayan kasi! Nag lalasing tas di naman pala kaya!" saway ko.

"Heal it with your kiss."

"Nahiya paracetamol na gamot sa hangover mo! Bumangon ka na jan. Lalandiin mo lang ako eh!" babangon na sana ako pero agad niya akong hinila saka hiniga ulit sa kama at pumaibabaw siya saakin.

"It's so hard to seduce you so I had to make a move." he said in a husky voice. Shuta! Yung asawa ko na wild mode. Dahan-dahan niyang nilapit ang mukha niya sakin at palitang tinitigan ang aking mata at labi. Sinusubukan niya talaga ang karupokan ko sakanya.

"Tigilan mo ako, Alexander..."pag babanta ko.

"Really?? But why your eyes says you wanted more???" Oh hell yeah! Pero haler! Pakipot mode din minsan. Nilapit niya ang mukha niya sa leeg ko at dun binibigyan niya ng mga mumunting halik.

"Hmm..." ipit kung ungol dahil masyadong nakakakilit yung ginagawa niya.

"Moan my name, babe..." he whispered in my ears. Jusko! Sinusubukan talaga ako ng asawa ko. Kinuha niya ang dalawang kamay ko at ni lock sa uluhan ko gamit ang kanyang kamay. "This is exciting..." he start to kiss my lips and mas lalo niya yung pinapalalim at pinaglalaban na niya ang mga dila namin. I have never tried this before pero this is good---Scratch it Mia! Bibigay ka na sa asawa mo HAHAHAHA... mas lalo pang umiinit ang katawan namin at dinidiin na ni Sandro ang kanyang mainit na katawan at nararamdaman ko yung alaga niyang tumutusok sa puson ko.

*RIIIIIINNNNGGGGGG!!!!*

"FUCK!!" galit na tinignan ni Sandro ang cellphone niya sa side table saka kinuha para tignan kung sinong tumawag. Na divert attention niya kaya dali-dali akong sumandal sa headboard. "MATTHEW!!" bungad ni Sandro nung masagot niya yung phone. Mahina ko siyang sinipa sa tagiliran kasi syempre pinsan niya parin si Gov.

"Did I made your day bad??" narinig kung sagot ni Gov habang tumatawa.

"Damn it! You ruin my day! What is it?!" ewan ko naalng kung matatawa ako sa asawa ko or ma-aawa kasi frustrated na di naka score. That was hot actually and malapit na sana akong bumigay, buti nalang tumawag si Gov. Nauna na akong lumabas sa kwarto para ipaghain na si Sandro dahil kinakausap pa niya si Gov. Saktong natapos ko ihain yung sabaw, lumabas si Sandro na naka boxer lang bakat pa yung ano niya. "Wag mo tignan. The more magagalit." iniwas ko agad ang tingin sa kanyang ano. "Damn that Matthew! Malapit na eh! Tss!!" di parin maka get over eh.

"Kumain ka na. Baka ma late tayo." umupo na siya agad pero halatang badtrip na. "Bakit nga pala siya napatawag ng ganito kaaga??" nag simula na kaming kumain habang nag kwe-kwentohan.

"It's about Steph's case. May warrant of arrest na siya and as of now, baka going na ang pulis sa bahay nila." seryoso niyang sabi habang sumusubo. "This is good. What's this??"

"Pwet ng manok." nabuga niya agad yung sabaw na ininom niya.

"What the what?!"

"Joke lang HAHAHAHA pinakuluang baboy yan. Ang over mag react ha!" tinawanan ko siya bago iabot yung table napkin para pamunas niya.

"Are you sure this is not chicken's butt??" paninigurado niya. Tumango naman ako. "Then why sinabi mo pwet ng manok. Where did that came from??" di parin siya kumbinsido at tinignan ang luto ko.

"Sure nga ako di yan pwet ng manok. Wala, biglang sumagi sa utak ko eh HAHAHAHA kumain kana. Masarap yan." sinamaan lang niya ako ng tingin habang nag sisimula na siyang sumubo kaya tinaasan ko agad ng kilay, tatarayan mo pa ako. Biglang umamo ang mukha. "Anyways... paano na yan, in good terms parin ba kayo ng Dad niya??" alam kung supporter ni Sandro ang daddy ni Steph kaya nag-aalala ako dahil baka masira na talaga yung pagkakaibigan nial.

"I know Steph's dad. Hindi niya tini-tolerate ang mga anak niya sa mga masasamang gawain kaya maiintindihan niya ako sa kailangan kung gawin."

"Paano mo nasabi yon? Anak niya parin yun at ipagtatanggol niya yun kahit anong mangyari."

"If that happens... I won't hesitate to cut him off. Anak natin ang nawala dito, our child deserves the justice." seryoso niyang sagot. Alam kung tototohanin yan ng asawa ko.

Pagkatapos namin kumain, ako na nag hugas ng pinggan at para makaligo na siya. Sabi pa niya sabay daw kami maligo pero umayaw ako kasi lalandiin lang ako nun. Ni ready ko narin ang damit niya, ako narin sumusnod naligo pagkatapos niya. Nag bihis agad ako after maligo para hindi kami ma late sa kanya-kanyang trabaho namin. Plano namin bisitahin ang anak namin sa sementeryo mamaya before umuwi. Sana talaga mahuli na si Steph para mapanatag na ako, kailangan makamit ng anak ko ang hustisya. Pag kaalis namin, busy na sa mga tawag si Sandro at kung ano-anong mga papeles ang binabasa niya. Kahit may hangover siya eh di niya parin yun iniinda kasi mahal niya ang trabaho niya.

"Damn it!" nagulat ako sa bigla niyang pag mumura habang may kausap sa phone. "Do what ever it takes para mahuli siya! She can't get away with this!" may kutob ako na about to kai Steph. Wag naman sanang naka takas siya. Nakakinis!