It could be us // Sandro Marcos (2)

CHAPTER 43

MIA's POV.

Ewan kung magagalit ba ako sa asawa ko or iintindihin ko siya. Nag tatampo ako, as in hindi man lang niya naisip yung pakiramdam ko, naiiwan kami ni baby sa bahay tapos halos wala na siyang oras para saamin. Nakakalungkot lang pero naiintindihan ko siya dahil nga politician ang asawa ko kaya given na busy talaga siya. Sana talaga malampasan namin ito. Sorry baby kung medyo stress si Mommy, nadamay ka tuloy. Ayoko na sanang isipin na wala lagi si Sandro sa bahay pero di talaga maiwasan kasi nga wala naman akong nakakausap sa bahay. Time na siguro para tanggapin ko yung offer ni Honey na mag invest sa restaurant at boutique niya para may pagka abalahan naman ako at di na ma stress sa sobrang bored sa bahay. Abala ako sa kaka tingin sa kisame habang iniisip kung saan napunta si Sandro, yan kasi paaalis-alisin mo tapos hahanapin mo lang din pala.

*Knock. Knock. Knock.*

Pag bukas ng pinto, nabigla pa ako dahil si Steph ang pumasok. Anong ginagawa nang babae na yan dito?!! Napa deritso agad ako ng upo dahil gulat na gulat ako kung bakit nandito siya. Gusto ba talaga niya ng away?!

"No pets allowed tung hospital ah, anong ginagawa mo dito??" nakatayo lang siya sa pintuan habang mahigpit ang kapit sa bag niya, naiiyak ba siya?? Ano bang nangyayari sakanya. "Oy... okay ka lang??" na gu-guilty kung tanong kasi napasubra yata pagka maldita ko sakanya. Pinunasan niya agad ang mga luha niya at lumapit sa gawi ko kaya nagulat ako nung lumuhod siya sa harapan ko.

"Please... please, Mia. Ibigay mo na si Sandro saakin. I'm willing to be the mother of your child, I promise mamahalin ko siya like my own. Just please ibigay mo nalang sakin si Sandro. I'm willing to pay you." pag mamakaawa na niya at mangiyak-iyak na hinahawakan ang kamay ko. Aba't nabaliw na! Inagaw ko agad ang kamay ko na nabasa na dahil sa mga luha niya.

"Hibang ka ba? Ano si Sandro? Laruan na pwede mung bilhin or kunin na basta-basta lang?! Aangkinin mo pa ang anak ko?! Nababaliw ka na."

"Please... I'm willing to do anything for Sandro. I want him back. Siya nalang ang meron ako."

"Jusko Steph! Maganda ka, mayaman, mataas ang pinag-aralan pero wag mo naman gawing hobby ang mang agaw ng asawa. Kahit anong gawin mung pakiusap sakin kung si Sandro mismo hindi ka na kayang tanggapin, wala ka nang magagawa."

"Ang damot mo! You are selfish!! Si Sandro lang ang hinihingi ko hindi mo pa maibigay!" punyeta! Hindi ba siya kinikilabutan sa sinasabi niya?!

"Baliw ka na! Asawa ko ibibigay ko sayo?! Sinong tanga ang gagawa nun?!"

"May taning na ang buhay ko." deritso niyang sabi. Halata sa mukha niya nag sisinungaling siya kasi di siya makatingin ng deritso sakin habang sinasabi yun.

"And you think magagamot ka ni Sandro?! Talagang matataningan yang buhay mo kapag di ka umalis dito! Lumayas ka sa harapan ko!" galit siyang tumayo at pinagpagan ang sarili niya. "Umalis ka dito kundi itatali ko talaga sa leeg mo itong dextrose!"

"If I can't have him. Papatayin nalang kita para wala ng sagabal sa relasyon namin." sira na utak niya! Sasabunutan na niya sana ako buti nalang nasipa ko siya sa tiyan niya kaya napaurong siya. Kailangan kung depensahan ang sarili at ang anak ko. Inambahan ko agad siya ng suntok sa mukha kaya pumutok yung nguso niya. Ayaw ko ng sabunutan kaya babaliin ko nalang ang buto mo. Nasalampak siya agad sa sahig habang hawak yung nguso niyang sinuntok ko.

"HEY! HEY!" pasok agad ni Sandro na nilapag agad ang pagkain at bulaklak saka tinulungan si Steph na makatayo.

"She punch me. Look what she did to my face. I came here in peace." pag mamakaawa niya at niyakap-yakap pa yung asawa ko. Hinawi ko agad ang buhok ko at aambang susuntokin siya kaso nag tago siya agad sa likod ni Sandro.

"Oh ano?! Lalabanan mo yang babae na yan?!" dinuro ko pa si Steph. Galit siyang bumaling kay Steph at tinulak ito palayo sakanya.

"WHAT ARE YOU EVEN DOING HERE?!"

"Pinuntahan niya lang naman niya ako para makiusap na ibigay kita sa kanya. Sinabi pa niyang may taning na buhay niya! Nababaliw na siya. Gusto pa niya angkinin anak natin!" hiningal na ako kakasigaw. Galit na talaga ako! Kulang pa yang suntok na natamo niya. Napuno na talaga ako sa pag mumukha niya.

"WHAT THE HELL STEPH?! GANITO KA NA BA TALAGA KA BABA?!! THAT'S IT! I'M CALLING YOUR DAD!" natakot bigla si Steph sa sinabi ni Sandro at madali-dali itong lumabas sa kwarto. Napaupo nalang ako sa hospital bed sa sobrang pagod at galit. Hindi pa nga ako nakakabawi ng lakas galing sa operation kanina tas ito na naman ngayon. "Are you okay?? Jesus! You scared me. Wala bang masakit sayo??" tinignan-tignan pa niya ang mga kamay ko at hinawakan ang tiyan ko.

"Okay lang ako. Baliw na yang ex mo! Buti suntok lang inabot niya. Babalian ko na talaga yan ng buto!" kumuha siya agad ng tubig para painumin ako. Nakita ko yung IV fluid ko na nag back flow ang dugo. Partida mahina pa ako kanina nung nasuntok ko siya, pano na kaya kung normal lang ang lakas ko edi naalis lahat ng ngipin niya.

"Babe, sana di mo nalang pinatulan. Baka mapano si baby eh."

"Di papatulan?! Sinabunutan lang naman niya ako tas hahayaan ko lang?!"

"I'm calling her Dad. She has to learn her lesson." kinuha agad ni Sandro ang phone niya saka tinawagan yung daddy ni Steph at sinabi kung ano ang ginawa niya sakin. After nilang mag usap ay tumabi muna si Sandro sakin at hinahaplos-haplos ang likod ko para pakalmahin ako. "You scared the shit out of me, Mia. Mahinang-mahina ka kanina pag labas ng OR tapos nakaya mo siyang suntukin kanina as if your not sick." sumuntok-suntok pa siya sa hangin. Natawa nalang ako sakanya kasi para siyang bata.  "Wait. I have something for you." tumayo siya saka kinuha ang mga bulaklak na nilapag niya kanina saka pagkain. Uy dragon fruit!!!

"Dragon fruit... kanina pa namin to hinahanap." sabi ko at nag simula ng kumain. Grabi ang sarap talaga....

"Sabi nga ni Spencer. Babe, I'm sorry if I wasn't there when you need me. I promise babawi ako, babawi ako sainyo ni baby. I'll take care of you. I love you so much and I'm really sorry if you feel alone and stress sa mga nangyayari." bumuntong hininga nalang ako saka siya niyakap. Naawa ako dahil kita ko ang pagod sakanya pero lumalaban parin siya.

"We love you too, Daddy. I forgive you, babe." mag kayakap lang kami at tinapik-tapik ko siya kaya dun na humigpit ang pag kakakyakap niya na parang humuhugot siya ng lakas. Malalampasan di namin ito, makaka-adjust rin ako.