It could be us // Sandro Marcos (2)

CHAPTER 39

"Babe..." it was Sandro.

"Tito!!!!" nag unahang lumapit si Harper at Emman kai Sandro at niyakap siya nito tas nag papakarga silang dalawa. Ang sweet nilang tignan. Tuwang-tuwa yung asawa ko habang hinalikan siya sa mag kabilang pisnge nang kambal.

"Good to see you, buddies! How was your school??" tinitignan ko lang si Sandro habang kinakausap niya ang mga bata. Nakikita ko na magiging mabuti siyang ama sa anak namin. Andun parin ang doubt ko na may something ba talaga sa kanila ni Steph, hanggat di umaamin ang asawa ko, di parin mawala yung duda sakin.

"Tiring. We always sing, dance, color, and talk. I hate it." reklamo agad ni Harper. Medyo straight forward din mag salita tung batang ito.

"Well, that's part of your learning. You must listen carefully to your teachers and respect them. That is for your own good, buddy. How bout you, Emman??"

"It was fun, Tito. Only Harper doesn't like to got to school." baling niya agad kai Harper nung siniko siya. "Ouch!"

"Kuya, you should call me kuya. Tsk!" natatawa nalang ako tuwing mag sasalita si Harper kasi parang ang laki-laki na niyang bata kung makapag salita.

"Your kuya is right. You must call him kuya." sabi pa ni Sandro.

"Kuya is ugly." bulong ni Gianna sakin saka tumawa.

"I heard that!" sabay pang sabi ng kambal. "Who are you referring to?? Is it me? I made your formula earlier..." sabi ni Emman.

"I taught you how to color... I'm not ugly, right??" isa-isa silang nag lapitan at dinumog na kami para marinig yung sagot ni Gian.

"Both of you hahahaha...." nanlumo agad ang kambal nung marinig ang sagot ni Gian. Nakakatuwa silang magkakapatid kasi napakadaldal.

"Hello, Gian." lapit ni Sandro samin at gustong kargahin si Gian. Lumapit naman yun sakanya at niyakap siya. "Did you miss me??" umiling si Gian pero nakayakap naman kai Sandro. "Okay... If you say so..." tinapik-tapik ni Sandro ang likod ni Gian habang niyayakap siya.

"Kids time to brush your teeth---uy Sandro andito ka na pala." pag kapasok agad ni Honey sa kwarto.

"Hey, Han. Simon made me trade my money so he could let me in." sumbong niya agad.

"Siraulo talaga minsan yang asawa ko. Hayaan mo na." bumaling naman si Honey sa mga anak niya. "Oh kids, brush your teeth na. Tito and Tita will be staying in the guestroom tonight. Say good night na."

"Good night Tito, Tita, and baby..." tumigil pa sila para hawakan ang tiyan ko saka sila tumakbo papasok ng banyo para mag toothbrush. Nakakatuwa sila tignan.

"Dun na kayo sa guestroom mag-usap. I hope maayos niyo to, di maganda sa pag bubuntis ang sama ng loob." sabi ni Honey saka inantay kami makalabas sa kwarto ng kambal at hinatid kami pabalik sa guestroom.

Pagkapasok namin ay nag lock muna ng pinto si Sandro at ako naman ay tahimik na naupo sa kama. Hinihintay ko lang na may sabihin siya. Hindi ko alam kung matatanggap ko bang niloloko niya ba talaga ako or ano ba talaga.

"Babe... please, listen. What you saw earlier is none of those are true. Pag pasok ko sa office kanina nagulat nalang ako andun na siya. She was begging to forgive her and balikan ko siya. She's desperate to ruin our relationship, now this happen. Please, babe. Hindi ko ginustong mahalikan niya, I was about to push her when you came in. I'm really sorry babe if kasalanan man yun sa mga mata mo." pag mamakaawa niya at lumuhod na sa harap ko para mag pantay kami.

"I saw you and Steph's picture sa bulsa ng tuxedo mo na nakatago sa cabinet. Ba't di mo pa yun tinatapon? May feelings ka pa rin ba sakanya??"

"Wait. What picture?? In my tuxedo?? I didn't know that..." I know he wasn't lying. His eyes says it all. He didn't know about the picture in his tuxedo. "Look, babe. Wala akong alam na may picture pala kami dun. I swear to God. Cross my heart, hope to die."

"Ano ba kasing nangyari kanina??" di ko na maiwasan pang mapaluha dahil kanina pa ako nag pipigil ng iyak. "Nalingat lang ako saglit, nahalikan ka na niya?! Bakit???" hinawakan niya agad ang kamay ko at lumapit pa siya ng konti sakin.

"Siya yung nag pumilit na halikan ako. Babe, diko sinasadya yun. You know how much I love you and our baby. Hindi ko kayo kayang lokohin. Mahal na mahal ko kayo. Please wag kanang magalit, babe. Hindi yan makakabuti kai baby. I'm sorry if nahalikan niya ako. This lips of mine, only belongs to you." dun ko na siya pinatayo saka niyakap. Naiiyak parin ako habang niyayakap siya ng mahigpit. Ganito talaga siguro ang buntis, emotional sa lahat ng bagay.

"Sorry kung di kita pinakinggan mag paliwanag. Nadala lang ako ng emosyon kanina. Di ko alam kung anong gagawin ko..."

"Shhh... you have nothing to say sorry, babe. I understand. I got scared nung pinuntahan ko yung old apartment mo tas wala ka and umuwi pa ako ng bahay baka sakali andun ka. I'm sorry too, babe. I thought I lose you." bumuntong hininga siya habang magkayakap parin kaming dalawa at tinapik-tapik ang likod ko. Nag kaayos rin kami sa wakas.

"I love you so much, Ferdinand Alexander Marcos."

" I love you to infinity and beyond, Malina Isabelle Asuncion Mendoza-Marcos." humiwalay muna siya sa pag kakayap sakin saka pinunasan ang mga luha ko bago niya ako hinalikan. Kahit short time lang kami nag away eh parang na miss ko siya ng sobra.

Nung maramdaman kung okay na ako ay binigyan niya ako ng tubig para kumalma na talaga. Mag wa-wash up daw muna siya bago mag damit since nakahiram siya ng ddamit kai Simon. Dito nalang daw kami mag papalipas ng gabi dahil baga mapagod ako pag umuwi pa kami. Back to extra-caring mode na naman siya. Nakahiga lang ako sa kama habang nanonoud ng video sa phone ko habang hinihinatay siya matapos mag bihis sa harap ko. Di na talaga yan nahihiya sa pag bibihis sa harapan ko. Dahil sa video na yun, natakam ako at nag hahanap ng ganong klasing pagkain.

"Babe.... gusto ko kumain ng turon..."

"What?! Late na ah..." maktol niya agad at namewang pa.

"Nag hahanap si baby ng turon eh."

"Where should I find that turon at this late night??" nag kibit balikat ako at nag sisimula na siyang mag-isip. Kinuha lang niya ang phone saka may tinawagan. "Yow idiot! I need your help....my wife wants to eat turon.... I'll pay you! Tsk! Parang di mag kapatid." sino ba katawag niya. Si Simon or si Vinny?? "Wait me here, babe. I'll find your turon. Patience is the key, baby. Antayin mo si Daddy." lumabas agad si Sandro at sinundan ko naman agad siya sa pintuan, nakita kung lumabas si Simon na ang sama ng tingin sa kuya niya. Dinamay pa talaga niya si Simon.

"Andun na eh! I was about to make our 4th baby and then you blow it!" rinig ko pa na sabi ni Simon. Maharot din pala to hahahaha mana sa kuya. Natawa si Sandro saka nag apiran silang dalawa habang bumababa. Mag kapatid nga talaga sila. Ang haharot eh!!