លង់ស្នេហ៍នាយកកម្លោះ (រដូវកាលទី០៨) THE FRUSTRATION [ចប់]

ភាគពិសេស

ឈុតក្ដៅរងាពេញបេះដូង ហិហិ តោះបន្តភាគដែលរង់ចាំ

លង់ស្នេហ៍នាយកកម្លោះ
ភាគ២៥ (ភាគពិសេស)

ងឹក
ឡានខ្មៅរលើបបញ្ឈប់នៅពីមុខអាផាតមិនធំទូលាយមួយដែលនៅមិនឆ្ងាយពីទីនោះហើយវាក៏ជាទីកន្លែងដែលនាយខានមកជាយូរដូចគ្នា ក៏ប៉ុន្តែហេតុអីបានជាគេនាំនាងមកទីនេះទៅវិញ?
"លោកនាយក..នែ..គ្រឹប" ទ្វារឡានខាងអ៊ែនហ្សូឯណោះក៏ត្រូវបិទលាន់គ្រឹបមុននឹងរាងកាយមាំទាំដើរមកម្ខាងដែលនាងកំពុងតែអង្គុយព្រមជាមួយនឹងទឹកមុខក្រហមងាំងដូចជាម្ទេសទុំអញ្ចឹង គេទាញទ្វារបើករួចចាប់កដៃនាងជាប់ណែនព្រមទាំងប្រើកម្លាំងដែលមានទាញនាងចេញមកទាំងកម្រោលតែម្ដង។
"អ្ហាយ៎! លោកនាយក..ដាក់នាងខ្ញុំចុះ" ខេតធឺរីនប្ដូរពីទឹកមុខភាំងបែបមិនដឹងខ្យល់មកជាស្រែកចាច៎មួយអស់សំឡេងកាលបើអ្នកដែលស្រវឹងជោគជាំខ្លួននោះក៏លើនាងលីដាក់លើស្មារួចបោះជំហានចូលទៅកាន់អាផាតមិនមួយនោះ ខេតព្យាយាមរើបម្រាស់ផងស្រែកផងតែនាងគិតខុសហើយព្រោះនៅទីនោះគ្មាននរណារស់នៅទេ វាគ្រាន់តែជាអាផាតមិនដែលគេទិញទុកចោល តែវាស្អាតតែប៉ុណ្ណឹង។
ភឹប!
អ៊ែនហ្សូទម្លាក់នាងចុះពីលើស្មារួចផ្អឹបខ្នងនាងនឹងជញ្ជាំងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវរួចក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ដោលថើបនាងស្របនឹងដៃម្ខាងចាប់ទប់កញ្ចឹង ចំណែកម្ខាងទៀតក៏ទប់ចង្កេះស្រឡូនដែលព្យាយាមរើចេញនោះ។ ខេតធឺរីនព្យាយាមបិទបបូរមាត់មិនឲ្យគេលុកលុយក្នុងរង្វង់មាត់នាងបានទោះជាគេព្យាយាមជ្រៀតចូលយ៉ាងណាក៏ដោយ។
"អ្ហាស៎..កុំ.." ជាយរ៉ូបរបស់នាងក៏ត្រូវសើចឡើងដល់ចង្កេះដោយដៃមានកំហឹងព្រមទាំងច្របាច់អង្អែលភាពទន់ជ្រាយរបស់នាងក្រឡុកក្រឆាមួយទំហឹងដល់ខេតញ័រសព្វខ្លួនទម្លាក់ដៃចុះក្ដាប់ចូលគ្នាព្រោះតែវាស្រៀវខ្លាំងពេក។
"ហ៊ឹម" អ៊ែនហ្សូទាញទម្លាក់ដៃរ៉ូបតូចម្ខាងរបស់ខេតរួចក៏អោនជញ្ជក់ចុងឈូកដែលបង្ហាញខ្លួនពីលើសាច់ក្រណាត់រ៉ូបនោះ គេដេញថើបបណ្ដើរអោបចង្កេះនាងដដែល ខេតធឺរីនក៏ធ្លោយមាត់ស្រែកលាន់ពេញបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ នាងថ្ងូរទាំងពិបាកក្នុងខ្លួនព្រោះវាជាអារម្មណ៍ថ្មីមួយដែលនាងមិនដែលធ្លាប់ជួបប្រទះពីមុនមកឡើយ។
"អ្ហាស៎..លោកនាយក" ខ្លួននាងត្រូវបានអ៊ែនហ្សូលើកឲ្យច្រកគៀវលើចង្កេះរួចគេអោនជញ្ជក់ថើបចុងទ្រូងនាងបណ្ដើរពរនាងមកទម្លាក់ខ្នងស្រាលៗទៅលើសាឡុងពូកធំដែលនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវនោះ។ ខ្នងតូចរបស់នាងក៏ទម្លាក់ស្រាលៗលើនោះទាំងស្រៀវស្រាញទើបនាងលូកដៃអោបដើមដៃគេជាប់។
"អោបកញ្ចឹងករយើងមក ប៉ុណ្ណឹងវាមិនពិបាកទេ"
"ហ៊ឹម" អ៊ែនហ្សូក៏អោនថើបបំបិតមាត់នាងជាថ្មីរួចចាត់ការដោះអាវខ្លួនឯងចោលបោះទៅម្ខាង តែគេក៏នៅមិនបញ្ឈប់ថ្នាក់ថ្នមនាង គេថើបលួងលោមស្រូបកម្លាំងអស់ពីខ្លួននាងរហូតដល់នាងទន់ល្អូកមុននឹងសង្គ្រាមកើតឡើងទៅហើយ។
"កុំ..កុំធ្វើបែបនឹងអីលោកនាយក? វា..វាមិនទាន់ដល់ពេលវេលាដែលសាកសមទេ.." កាយតូចដែលត្រូវគេក្រសោបថែថើបនោះក៏ព្យាយាមរើបម្រាស់នឹងយកលេសដើម្បីបញ្ឈប់ទង្វើមិនគប្បីមួយនោះ តែនាងក៏បែរជាទទួលបាននូវស្នាមញញឹមបាត់ភ្នែក ព្រមទាំងការទម្លាក់បបូរមាត់ក្រាស់សង្កត់លើបបូរមាត់នាង។
"ចុះពេលណាទើបសាកសម? បើពួកយើងគង់តែធ្វើរឿងនេះដដែលនឹង?" អ៊ែនហ្សូនិយាយស្របនឹងដៃលូកដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ខ្លួនចេញ តែមិនទាន់យកទៅណាគឺយកវាមកពទ្ធ័នឹងដៃបន្សល់ទុកចុងកន្ទុយបន្តិចដែលនាំឲ្យនាងព្រឺរោម។
"តែ..."
"មិនបាច់តែស្ករអីទេ ដោះទម្ពក់រ៉ូបចេញ បើមិនអញ្ចឹងដាច់ទម្ពក់យើងមិនទទួលខុសត្រូវទេ.." អ៊ែនហ្សូនិយាយស្របនឹងដៃទាញនាងឲ្យបែរខ្នងឡើងមក អ៊ែនត្រគៀកទៅប៉ះនឹងកូនប្រុសរបស់គេនៅក្នុងខោបុកស័រឯណោះ អ៊ែនហ្សូងើយក្បាលឡើងគ្រហឹមដូចជាខ្លា ដៃលូកទាញផ្ដាច់ទម្ពក់រ៉ូបនាងទាំងអន្ទះអន្ទែងមិនអាចចាំបានព្រោះនាងយឺតយ៉ាវខ្លាំងពេក។
ផ្លាច់!
"អ្ហាស៎.."
ផ្លាច់!
"អ្ហស៎..លោក..លោកនាយក ហ៊ឹម" ខេតធឺរីនស្រែកថ្ងូរទាំងឈឺនឹងស្រៀវកាលបើមាននាគរាជមួយកំពុងលូនមកត្រដុសនឹងកូនស្រីរបស់នាង ត្រដុសទាំងខោតូចនាងមិនទាន់បានដោះចេញស្រួលបួលនៅឡើយបូកផ្សំនឹងចុងខ្សែក្រវ៉ាត់វាត់ត្រគៀកនាងផ្លាច់ៗកាន់តែបញ្ឆេះឲ្យនាងបដិសេធលែងបាននឹងតបតរដោយការអ៊ែនចង្កេះតបតរការត្រដុលអង្អែលរបស់គេ។
"ផ្លាច់! ល្អណាស់..ត្រង់នឹងហើយ អឹស" អ៊ែនហ្សូងើយករគ្រហឹមមួយទំហឹងព្រោះទ្រាំលែងបាន នាងក៏ចាត់ការទាញខោតូចពីចង្កេះខេត ខោដែលមានសភាពសើមព្រោះតែការល្បួងរបស់គេនោះរួចនាយក៏ចាត់ការស៊កនាគរាជហ៊ុមពទ្ធ័ដោយសសៃនោះចូលទៅក្នុងខ្លួននាង។
"អ្ហាស៎..ហ៊ឹក! ឈ..ឈឺណាស់ អ្ហឹក" ខេតធឹរីនថ្ងូរលាយឡំនឹងការទ្រហោយំព្រោះតែវាជាលើកដំបូងរបស់នាង តែក៏ត្រូវនាគរាជទំហំធំជ្រៀតចូលមួយទំហឹងបែបនេះ រាងកាយតូចដែលហើបតបតរចលនាទាំងស្វាហាប់មុននោះក៏ទម្លាក់ចុះអឹបនឹងសាឡុងរួចក៏ផ្ទប់មុខយំនឹងខ្នើយ។
មួយសន្ទុះរាងកាយហាប់ណែនក៏សង្គ្រប់ដេកពីលើនាងរួចអោបក្រសោបរាងកាយនាងជាប់ណែនដោយការលួងលោមពេញមួយទំហឹង គេថើបបបោសអង្អែលស្មានាង កញ្ចឹងករ ព្រមទាំងសក់ គេលួងលោមនាងបណ្ដើររែងចង្កេះដោលទៅរកនាងតិចៗដើម្បីឲ្យនាងបានស៊ាំខ្លួន។
"អ្ហាស៎..អ្ហាស៎លោកនាយក..លោកនាយកក្ដៅ! ក្ដៅក្នុងខ្លួនណាស់ អ្ហាស៎"
"បែរមករកយើង អោបករយើង! ជឿជាក់យើង..យើងនឹងនាំនាងទៅកាន់ឋានក្ដីសុខជាមួយនឹងគ្នាយប់នេះ..យើង យើងពេញចិត្តនាង.. អឹស" អ៊ែនហ្សូទាញនាងឲ្យបែរមករកគេរួចចាត់ការស៊កបញ្ចូលក្នុងខ្លួននាងរួចរលាក់ខ្លួនខ្លាំងៗឡើងរង្គើសាឡុងពូកដែលក្នុងបន្ទប់នោះ ដៃមាំលូកចុចតេឡេបិទវាំងននដែកជាប់ រួចអោនថើបចុងទ្រូងនាង ខេតធឺរីនឯណោះក៏ថ្ងូរ ថ្ងូរដូចជាមនុស្សត្រូវគេពង្វក់ឥ្យឈ្លក់នឹងកិលេសតណ្ហាមួយនោះមិនអាចបដិសេធបាន។
"លោកនាយក..លោកនាយកនឹងបោះបង់ខ្ញុំទេ? អ្ហាស៎"
"គ្មានផ្លូវទេ អ្ហាស៎ អ្ហស៎ ស្រួលខ្លាំងណាស់" ពួកគេក៏ចាត់ការធ្វើឲ្យបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវនោះប្រែក្លាយជាអ៊ូអរដោយគ្រាន់តែល្បែងស្នេហារវាងពួកគេទាំង២នាក់សោះ៕

យ៉ាងមិចដែរ អា ហិហិ ក្ដៅៗភាយៗ