លង់ស្នេហ៍នាយកកម្លោះ (រដូវកាលទី០៨) THE FRUSTRATION [ចប់]

ភាគទី០៦

លង់ស្នេហ៍នាយកកម្លោះ
ភាគ០៦

(មនុស្សគ្មានហេតុផល)

"លោកនាយក..លោកនាយកមិនអីទេ!" ខេតធឺរីនឧទានឡើងទាំងដៃនៅអោបនាយជាប់ កែវភ្នែកក៏ក្រឡេកឃើញវត្តមានអង្គរក្សរបស់នាយឡើងមក ត្បិតអម្បាញ់មិញនាយក៏ស្រែកខ្លាំងគួរសមដែរ។
"មោះ..លោកនាយក! អស់អីហើយ" គ្រាដែលអង្គរក្សនោះគ្រាអ៊ែនហ្សូឡើង ខេតក៏មិនបានទៅណាឆ្ងាយដែរពោលគឺនាងទៅតាមពីក្រោយគេរហូតមកដល់បន្ទប់សម្រាក ស្រីតូចក៏បើកទ្វារបន្ទប់រួចរត់ទៅរកគ្រែគេងខ្មៅក្រឹបរួចទាញភួយឲ្យអង្គរក្សនោះទម្លាក់អ៊ែនហ្សូចុះ។
"ចាំខ្ញុំទៅយកថ្នាំរំងាប់អារម្មណ៍មកជូនអ្នកប្រុស"
"ល្អ..លោកទៅចុះ ទីនេះទុកឲ្យខ្ញុំជាអ្នកមើលគាត់ចុះ" ខេតក៏ធានាខ្លួនជាអ្នកនៅមើលថែអគ្គនាយកនៅខាងលើដោយឲ្យអង្គរក្សរបស់គេចុះទៅយកថ្នាំ អ៊ែនហ្សូឯណោះគ្រាន់តែខ្នងប៉ះគ្រែភ្លាមគេក៏សម្ងំគេងលង់លក់បាត់មាត់បាត់ករឈឹងតែម្ដង ខេតធឺរីនក៏សំឡឹងមើលទឹកមុខគេងលង់លក់របស់គេនោះព្រមជាមួយនឹងអារម្មណ៍ចម្លែកម៉្យាងលោតចូលមកក្នុងចិត្តរបស់នាង។
(លោកនាយកពេលគេបែបនេះគឺមិនកាច មិនឆ្មើងឆ្មៃ មើលទៅលោកក៏ដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលកក់ក្ដៅដែរ តែថាហេតុអីក៏លោកតែងតែធ្វើខ្លួនគួរឲ្យខ្លាចដាក់អ្នកគ្រប់គ្នាបែបនេះទៅវិញ លោកអ៊ែនហ្សូ អាល់ម៉ាឌី?) ខេតក៏អង្គុយសញ្ជឹងសំឡឹងមើលទៅគេ មួយសន្ទុះអង្គរក្សនោះក៏ចូលមកព្រមជាមួយនឹងថ្នាំរំងាប់អារម្មណ៍ ខេតក៏មិនបង្អង់ប្រញាប់ក្រោកចាក់ទឹកដែលមាននៅលើក្បាលគ្រែស្រាប់រួចចូលមកបំណងជួយលើកត្រកងនាយឡើយ តែក៏បែរជាបានឃើញថាគេដូចជាភ្ញាក់ដឹងខ្លួនទៅហើយ អ៊ែនហ្សូក៏ច្រត់នាំខ្លួនឡើងអង្គុយព្រមជាមួយនឹងការជួយរបស់ខេត នាយក៏ឈោងយកថ្នាំយកមកលេបរួចយកទឹកពីដៃខេតមកអកផឹកក្អឹកៗតែម្ដង។
"លោកនាយកមិនអីទេមែនទេ? មុននេះលោកដូចជាមានអារម្មណ៍មិនល្អទាល់តែសោះ" ដោយសារតែពាក្យសួរនាំទាំងនេះឯងដែលធ្វើឲ្យនាយកម្លោះដែលក្រោកមកទាំងមីងមាំងមុននោះងាកសំឡឹងមើលមុខនាងមិនដាក់ភ្នែក។
"ខ្ញុំនិយាយអីខុសមែនទេ? លោក-" នាយនិយាយមិនទាន់ទាំងចប់ផងក៏ត្រូវបាននាយចាប់ទាញដៃនាងជាប់រួចអូសនាំនាងចេញទៅទាំងកម្រោល។
"លោកនាយក..លោកនាយក ដៃខ្ញុំឈឺ" ខេតធឺរីនក៏រអ៊ូឡើងកាលបើគេចាប់អូសនាងចេញទាំងមិនមានមូលហេតុបែបនេះ មកដល់ត្រឹមមាត់ទ្វារខេតក៏រលាស់ដៃគេចេញភ្លាម ដៃនាងម្ខាងនោះក៏ឡើងក្រហមងាំងដូចជាម្ទេសទុំអញ្ចឹងដែរ។
"នាងគិតចង់ធ្វើអីមុននេះ? នាងមានបំណងចង់ធ្វើអីយើង នាងលួចលាក់យកកាំបិតមកពីណា?" អ៊ែនហ្សូក៏ចោទសួរទៅនាងភ្លាមកាលបើគេនឹកដល់រឿងដែលកើតឡើងមុននោះ ខេតនាងក៏មិនបាននិយាយអីតែក៏លើកដៃឈ្លីក្បាលខ្លួនឯងតិចៗហាក់ព្យាយាមរកពាក្យដោះសារ។
"ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់លលេងជាមួយនឹងលោកនាយកប៉ុណ្ណោះ" ក៏ដោយសារតែនាងដឹងខុសទើបនាងបន្ថយសំឡេងខ្លួនឯងបន្តិច អ៊ែនហ្សូក៏ចងចិញ្ចើមកាន់តែខ្លាំងលើសដើមថែមទៀត បានឃើញអគ្គនាយកស្ងៀមស្ងាត់បែបនេះខេតក៏ញញឹមបន្តិចរួចចូលទៅជិតគេបន្តិច។
"តែមុននេះលោកនាយកស្រែកហៅរកអ្នកណាមិនដឹងឈ្មោះអាន់ណា៎.." អារម្មណ៍កំពុងតែស្រាលទៅបណ្ដើរៗទៅហើយនាងតូចក៏និយាយរំលឹកដល់នរណាម្នាក់មិនដឹង ដឹងត្រឹមថាមុននេះគេរកមនុស្សម្នាក់នោះខ្លាំងណាស់។
"ឈប់រំលឹកឈ្មោះនេះ ហើយនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទៅ" អ៊ែនហ្សូក៏ព្រលែងខ្យល់ដង្ហើមធ្ងន់បន្តិចរួចក៏ពោលពាក្យដេញឲ្យនាងចេញពីទីនោះមុននឹងអារម្មណ៍គេមិនល្អជាងកាលពីមុនទៀត។
"ហីយ៉ា! អាន់ណានោះជាមនុស្សស្រីមែនទេ? មើលទៅលោកនាយកដូចជាខ្វះមនុស្សម្នាក់នោះមិនបានសោះតែម្ដង" ខេតនាងមានអារម្មណ៍ចង់លេងសើចជាមួយនឹងគេ តែនាងមិនបានដឹងឡើយថាវាជាការសម្រេចចិត្តខុសមួយ។
"យើងប្រាប់ហើយថាកុំឲ្យរំលឹកឈ្មោះនេះទៀត!!!!!" អ៊ែនហ្សូក៏ស្រាប់តែក្រេវក្រោធជាមួយនឹងនាងកាន់តែខ្លាំង ខ្លាំងលើសដើមថែមទៀតកាលបើគ្រាន់តែនាងនិយាយរំលឹកដល់ឈ្មោះមនុស្សអាថ៌កំបាំងម្នាក់នោះ។
"អ្ហាយ៎.." រាងកាយតូចត្រូវដួលបុកនឹងចម្រឹងបង្កាន់ដៃជណ្ដើរដែលនៅក្បែរនោះព្រោះតែការវាសចេញរបស់លោកអគ្គនាយកឯណោះ ខេតធឺរីនក៏ងើបភ្នែកមើលទៅអ្នកម្ខាងទៀតទាំងភ្នែកក្រហមងាំង។
"កុំរំលឹកឈ្មោះនោះឲ្យយើងបានលឺទៀត មិនអញ្ចឹងយើងចាត់ការនាង កុំស្រែកថាយើងអាក្រក់.." អ៊ែនហ្សូក៏បង្ហាញភាពក្រេវក្រោធនឹងទឹកមុខកាចសាហាវទៅកាន់ខេតធឺរីន នាងតូចក៏មិនបាននិយាយអីតែក៏ច្រត់ដៃក្រោកនាំខ្លួនឈរឲ្យនឹងរួចងាកទៅប្រឈមមុខនឹងគេវិញ។
"លោកជាអ្នកនិយាយវាដោយខ្លួនឯងទេ.." ខេតធឺរីនក៏នាំខ្លួនចេញពីទីនោះទៅទាំងមិនបានសូម្បីតែលានាយជាមេកើយអ្វីសោះឡើយ។
"ចាំខ្ញុំជូនអ្នក-" មកដល់ខាងក្រោមអ្នកបើកឡានក៏និយាយជាមួយនឹងខេតបំណងចង់ជូននាងទៅវិញ តែខេតនាងមិនបានស្ដាប់ព្រមទាំងនាំខ្លួនដើរចេញទៅទាំងកម្រោលតែម្ដង អ្នកបើកឡាននោះមិនបាននិយាយអីតែក៏ងាកសំឡឹងមើលទៅចៅហ្វាយនាយនៅឯជាន់ខាងលើ អ៊ែនហ្សូមិនបាននិយាយអីតែក៏ដើរចូលទៅកាន់បន្ទប់វិញព្រមជាមួយនឹងភាពតានតឹង។
"ប្រមូលកាំបិតនឹងរបស់មុតស្រួចចេញពីក្នុងផ្ទះនេះឲ្យអស់កុំឲ្យយើងបានឃើញទៀតឲ្យសោះ" មុននឹងចូលទៅក្នុងបន្ទប់អ៊ែនហ្សូក៏បាននិយាយទៅកាន់អង្គរក្សគេផងដែរ។
ក្រឹប!
ទ្វារបន្ទប់ត្រូវបិទខ្ទប់ដោយស្នាដៃរបស់នាយកម្លោះជាម្ចាស់អាផាតមិននេះ អ៊ែនហ្សូក៏នាំខ្លួនចូលមកកាន់គ្រែគេងរបស់ខ្លួនរួចទម្លាក់ខ្លួនដេកទាំងតានតឹង ដៃមាំក៏លូកទប់ក្បាលខ្លួនឯង កាលបើការចងចាំនឹងភាពភ័យខ្លាចហាក់នៅមិនទាន់រសាត់ឆ្ងាយពីខួរក្បាលនាយនៅឡើយ។
"នេះយើងត្រូវរស់នៅជាមួយការភ័យខ្លាចនេះដល់ពេលណាទៀតទៅ?" អ៊ែនហ្សូក៏រើខ្លួនបំណងចង់ទាញភួយមកគ្របខ្លួនតែក៏ប៉ះនឹងអ្វីម៉្យាងនៅលើនោះ នាយក៏លូកដៃទាញមកមើលទើបឃើញថាវាជាកាបូបលុយ ហើយនឹងមានទូរសព្ទ័ព្រមទាំងសម្ភារៈផ្សេងៗដែលជារបស់ខេតធឺរីន។
"នេះនាងចេញទៅទាំងមិនយកស្អីទៅទាំងអស់?ហើយ..."
ផាំង! ផាំង
នៅខាងក្រៅក៏ប្រែជាខ្មៅស្រអាប់ព្រមទាំងមានភ្លៀងបង្អុរចុះមកជោគជាំដែលនាំអោយអ៊ែនហ្សូនៅលែងសុខ គេក៏ក្រោកឡើងរួចទាញសោរឡានទៅជាមួយ។
(រឿងច្រើនពិតមែន...)