What Went Wrong?🌟

Chapter 5

Nakarating na ako sa baba at wala man lang nagkalat na tao kahit saang parte ako tumingin.

Hindi naman siguro nila ako iniwan di ba?

Naglakad lakad ako hanggang sa marating ko ang hardin sa likod ng Mansion at tamang tama ang lugar para sa mga taong gusto ng katahimikan, lalo na para sa akin pag nagbabasa ng libro tamang upo nalang ako.

Pero, papasok pa ba ako ng school? Lalo na at sa edad na 17 years old at nakapagtapos na ng pag-aaral ang dating Amara dahil homeschool naman siya at parehas kaming matalino.

Pero kung ako naman ang tatanungin, kesa naman mabulok dito, magandang ideya kung mag-aral ulit ako lalo na at parehas naming hindi naranasan ang pumasok sa school at makihalubilo sa mga kaedad ko.

Pumasok na ako sa loob dahil nagugutom na ako hanggang sa dinala ako ng paa ko sa kusina. Miski dito ay walang tao, nasaan ba sila?

Binuksan ko ang refrigerator at nakakita ng hotdog at ham. Kumuha ako ng tig dalawang piraso at hinanda para lutuin. Maya maya pa ay natapos din akong magluto at buti nalang may kanin kaya naman deresto kain ako.

Habang kumakain ay nakaramdam ako ng kakaiba, para bang may nanonood sa akin?

Dahil sa pandama kusang naglibot ang mata ko para hanapin kung saan nanggagaling yun at muntik ko ng iluwa ang pagkaing nasa bibig ko ng makita ang tatlong mukhang nakatingin sa akin kahit na litrato lang naman sila na hawak hawak ni Aunt Lilith.

Natatawa naman si Aunt Lilith na lumapit sa akin habang hawak hawak ang litrato ng tatlong magkakamukha ngunit  parang mas bata sila dito.

“ Iha, nandito ka lang pala. Bakit naman hindi mo sinabing gutom ka pala edi sana ay naiutos kong ipagluto ka. ” Saad ni Aunt Lilith at tumabi sa akin pero hawak-hawak pa din niya ang litrato.

Tama kayo, ang Triplets Alejo ang nasa larawan pero pakiramdam ko nakatingin sila sa akin lalo na at ang seryoso ng mukha nila at wala man lang kangiti ngiti na dapat ay meron pag kinukuhaan ng litrato.

Buti na lamang at madali kong nakontrol ang emosyon ko at tumitig sa larawan na naguguluhan na humahanga syempre sinong bang hindi hahanga kung makita mo ang naggagwapuhan nilang mukha?!

Sabi na nga ba ay walang sinabi ang itsura nila sa libro sa personal eh pero ano pa kaya kung makita ko ang mga itsura nila ngayon lalo na kung noong mas bata sila ay napakagwapo nila?

Buti na nga lang at hindi ako nagkikilos abnormal eh lalo na at alam kong pinagmamasdan ako ni Aunt Lilith.

“ It’s okay lang po. By the way, are they your sons? ” Tanong ko at napatingin naman siya sa litratong hawak niya.

“ Oh yes, they are my triplets. They are 16 years old here and as you can see they’re not happy while having this picture. ” Saad niya at natawa pa.

“ What kind of people are they? ” Tanong ko at hinaplos niya ang larawan.

“ They’re a cold and aloof triplets. They don't talk, they don’t like to smile or show any emotion. They hate having physical contact, even having eye contact. They are very identical, that's why it is hard to identify who they are. ”

“ They like to have quiet surroundings and even though they’re still students they have their own business without any help from me. Even though minsan ko lang sila makita at makausap I’m happy and proud because they are my children. I love them more than myself. ” Saad niya at may masayang ngiti sa labi.

I’m also proud of Aunt Lilith because her love for her sons was beyond everything, even if they’re cold and aloof their mother was always on their side. I was amazed by her courage to understand her children.

“ I’m sure, they also love you Aunt. ” Saad ko na ikinangiti niya.

“ Let’s not talk about this anymore, anyway what’s your plan on staying here in the Philippines? ” Tanong niya.

“ I’m planning to study again for experience and I’m also planning to help those patients who are suffering from blood-cancer. ”

Iyan talaga ang plano ko bago pa man ako dumating sa Pilipinas dahil alam ko yung paghihirap ng mga taong may blood-cancer lalo na at meron ako non sa dati kong buhay.

Even before my last breath all of my wealth was divided and donated to those people who’s suffering from blood-cancer.

Just like what I did in my past life, I wanted to help them.