What Went Wrong?🌟

Chapter 49

Matapos ng sayaw ay nagtungo ako sa Garden, wala din naman akong gagawin sa loob kaya bakit pa ako mananatili?

Napahawak naman ako sa dibdib ko at inalala ang nangyari kanina. Nakita ko sila, ulit. After four years nakita ko na ulit sila and if you're asking how do I feel.

Well, I feel nothing.

But I don't want our paths to cross again. I'm not afraid of anything but when I step out in that country I promise that I'll forget them and crossing paths with them isn't a good idea at all.

Abala ako sa pagmumuni muni ng makarinig ng mga papalapit na yapak at nang humarap ako ay nakita ko ang babaeng hindi ko inaasahang lalapit sa akin.

Marriane.

" How are you Amara? " Malambing niyang tanong na ikinataas ng kilay ko bago siya sinagot.

" Where's your manner Miss? You're talking to the only successor of Grand Duke of Persua Country. " Saad ko na ikinalukot ng mukha niya ngunit wala naman siyang nagawa kundi gawin ang inuutos ko.

" This Lady greets the Future Grand Duchess of Persua Country. '' Saad niya.

" If I remember it correctly, you must address yourself as a 'commoner' since you're not a noble. You are nothing in this country or in any other country so you better improve your manners and etiquette Miss. " Saad ko saka iniwan na siya.

Ha! Sino ngayon sa atin ang talo?

Maaaring nakuha mo ang tatlo pero mayroong hihigit at hihigit sa akala mong the best na pala. Right….

Ang kaninang ngisi sa aking labi ay agad na nabura ng mapagmasdan ang tanawin na tinatanaw ko ngayon.

Mataas, makapal, matigas, puti, abo, delikado. Anong iniisip niyo?

Mataas na tangkad, makapal na balikat at muscles, matigas na kamay at malamang pati ang tiyan, puting balat, abong mata, delikadong mga demonyo ang nagtatago sa pagkatao.

Ang lalaking may abong mata.

Ang ikalimang Prinsipe, Fifth Prince Caspian Fernand Kial Giano.

Kilala bilang tahimik at mahinang Prinsipe kaya naman walang lumalapit dito lalo naang mga gahaman sa kapangyarihan dahil alam nilang wala silang makukuha sa ikalimang Prinsipe.

Sa loob ng apat na taon at mas lalo akong naging aware sa paligid ko kaya naman hindi na stranger ang ikalimang Prinsipe sa akin lalo na at maraming bali-balita na sakitin daw ito pero sa nakikita ko, mas malakas pa siya sa kalabaw.

Napabalik naman ako sa reyalidad ng muling magtama ang mga mata namin, pilak sa abo, abo sa pilak.

Mga abong mata na naiiba sa lahat ng mga kapatid niya kaya naman iniisip ng lahat na anak siya ng Reyna sa ibang lalaki dahil naiiba ang mata ng Prinsipe sa iba ngunit nagkakamali lang sila dahil ang abong mata ay namana niya sa ancestors ng Hari na mga sinaunang namununonsa bansa.

Iilan lang ang nakakaalam nito at wag na kayong magtaka kung paano ko nalaman, basta isa siyang tahimik na Prinsipe ngunit sa kanya muling tumibok ng mabilis ang puso ko.

Pero sa pagkakataon na ito ay sisiguraduhin kong pag-iisipan kong mabuti ang mga desisyon ko at kung siya na nga ang para sa akin, bakit ko pa papakawalan di ba?

" This Lady greets the Fifth Prince of Persua, may the blood of ancestors be with you. " Saad ko at yumuko sa kanya.

" You may rise. "

Kasabay ng kanyang boses ay ang pagsimoy ng hangin ngunit imbis na lamig ang maramdaman ko ay ag tamis. Ilang malambing na boses na tila hinehele at preskong simoy ng hangin.

Nakakalasing.

Sa pagtaas ng tingin ko ay muling nagtama ang mga mata namin at napaiwas nalang ako ng tingin ng makita ang kaunting pagtaas ng labi ng Prinsipeng ito. Mukhang tama talaga ang naiisip ko, isang lobo ang Prinsipeng ito na nagpapanggap na isang maamong tupa.

" Is there anything that I can help you with? Lady Agustin. " Tanong ng Prinsipe kaya naman napabalik ang tingin ko sa kanya at kiming ngumiti.

" There's none your highness. " Sagot ko saka muling yumuko at narinig ko ang isang malambing na tama.

Tsk. What a sly prince.