Enemies To Lovers

Rozdział 67

Poświęcenie

Byłyśmy już ukryte w domu z dala od Nowego Orleanu, znalazłam też czarownice, która rzuciła zaklęcie maskujące. Hayley pojechała pod adres, któty przysłała jej Freya, a ja bawiłam się z Hope, ale nie potrafiłam myśleć o niczym innym niż o tym co Klaus może przeżywać.

Dziewczynka zrobiła się senna, zaniosłam ją do pokoju, położyłam na łóżku, przykryłam kołdrą i wyszłam z jej pokoju.

Siedziałam w kuchnii przy blacie, piłam wino. Nagle weszła Hayley.

- I co? - spytałam.

- Mam ich -

- Chcesz się napić? -

- Chętnie - usiadła koło mnie.

Wyjełam kieliszek z szafki i nalałam jej trunku, wzieła naczynie do ręki, zaczeła pić.

- Rebekah dała to Freyi i powiedziała, żeby przekazała to Hope i żeby przekazała, że ciocia Rebekah ją
kocha - podała mi naszyjnik z herbem Mikaelsonów.

- Jasne, przekaże Hope, dziękuje ci Hayley -

- Nie ma sprawy, jesteśmy rodziną -

- Nie wiem czy dam radę Hayley, nie jestem na to gotowa, nigdy nie byłam, muszę udawać przed Hope, że wszystko jest w porządku, a tak naprawdę nie jest, nie wiadomo ile czasu nam to zajmie -

- Dasz radę, my damy, ty poświęcisz całą swoją uwagę Hope, a ja zajmę się antidotum -

- Jesteś pewna? -

- Tak, Hope teraz najbardziej potrzebuje matki -

- Nie chce wiedzieć co przeżywa Klaus, jest sam wokół Marcela i jego wampirów, którzy go nienawidzą - poleciały mi łzy po policzkach.

Hayley objeła mnie ramieniem.

- Jest silny, da radę -

Perspektywa Klausa:

Byłem w piwnicy naszego domu, Marcel musiał uwolnić Aurore, związany łańcuchami, słaby, jedyne co mnie trzymało to myśl o Elizabeth i Hope. Najważniejsze, że one były bezpieczne. Poświęciłem się za rodzeństwo.

Perspektywa Rebeki:

Obudziłam się w jakimś ogrodzie, zobaczyłam Elijahe, Kola i Freye. Podeszłam do nich.

- Zrobił to, poświęcił się za nas - powiedziałam.

Nie wyobrażałam sobie co teraz przeżywa Elizabeth i Hayley, one były naszą nadzieją, zostały same z Hope, ale są silne, dadzą radę, wiedziałam to.