[Unicode]
အခန်း ၈၀၆ မသင့်တော်ဘူး
လင်ရှောင်းထင်တို့အဖွဲ့ ပြန်တော့မည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ကျီပိုင်ယင်း ချက်ချင်းပင် ထလာခဲ့သည်။ “ရှောင်းထင်၊ ချက်ချင်းကြီးပြန်မှဖြစ်မှာလား?”
“အွန်း။” လင်ရှောင်းထင် တုံးတိတိပြန်ဖြေကာ ကျီပိုင်ယင်းဘက်ကို တစ်ချက်ပင် မကြည့်ပေ။
“ကျွန်မကော အတူလိုက်လို့ရလား?” ကျီပိုင်ယင် မျှော်လင့်တကြီးမေးလိုက်သည်။
“ပိုင်ယင်း၊ ၃နှစ်ကလေးလို လုပ်မနေစမ်းနဲ့!” လင်ရှောင်းထင် ပြန်မပြောခင်လေးပင် ကျီရှောက်မင်က ဝင်ဟန့်လိုက်သည်။ “သူတို့က တာဝန်ထမ်းဆောင်ကြရဦးမှာ။”
“ငါက နည်းနည်းပါးပါးလျှောက်လည်ချင်ရုံပါ။ သူတို့နဲ့နေရာတိုင်း ခေါ်သွားပေးဖို့မလိုပါဘူး။”
“အန္တရာယ်များလွန်းတယ်။” ကျီရှောက်မင်က သဘောမတူသေးပေ။
“ငါအဲ့လောက်အားမနည်းဘူး။ အဆင်ပြေပါတယ်၊ နင်စိုးရိမ်နေလဲ မန်တနဲ့နန်တို့ကို ထည့်လွှတ်လိုက်လေ။” မန်တနှင့်နန်သည် ကျီပိုင်ယင်း၏ သက်တော်စောင့်များဖြစ်ကာ မန်တကတော့ ယောက်ျားလေးဖြစ်ပြီး နန်ကတော့ မိန်းကလေးဖြစ်သည်။
ထိုအချိ်နတွင်ပဲ လင်ရှောင်းထင်ထံမှ အကြည့်တစ်ချက်ရလိုက်သည့် ရှုကျင်းချန်ကပဲ ဆက်ပြီးပြောလာခဲ့သည်။ “မိန်းကလေးကျီ၊ အလည်သွားချင်တာဆိုရင် ကိုယ်ဘာသာ သီးသန့်ပဲသွားလိုက်ပါ၊ ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့က မသင့်တော်ဘူး။”
လင်ရှောင်းထင်က ကျီပိုင်ယင်းနှင့် စကားမပြောလိုတာကြောင့် ရှုကျင်းချန်ကို ပြောခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ရှုကျင်းချန်ကပါ ပြောလာတာကြောင့် နောက်ဆုံး ကျီပိုင်ယင်းလဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် လက်လျှော့သွားတော့သည်။ “ထားပါတော့။”
ထို့နောက် လင်ရှောင်းထင်တို့အဖွဲ့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
ကျီပိုင်ယင်း သူတို့နှင့်အတူ လိုက်သွားခွင့်မရသော်လည်း လင်ရှောင်းထင်တို့လာရာ တိုင်းပြည်သို့ သွားရောက်လည်ပတ်ဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်တာကြောင့် ချက်ချင်းပင် ခရီးထွက်ဖို့ စတင်ထုပ်ပိုးခဲ့သည်။ ကျီပိုင်ယင်းက မြို့တော်နှင့်Bမြို့ကိုတော့ သွားလည်သင့်သည်ဟု စီစဉ်ထားခဲ့ကာ အင်တာနက်ပေါ်တွင် သူမနှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်လာသည့်တစ်ယောက်လဲရှိနေတာကြောင့် Bမြို့သို့အရင်သွားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
