[Unicode]
အခန်း ၉၁၆ နတ်ဆိုးကျောင်းကို လွှတ်ပေး
ကုနင်းမှာက သူမကိုကာကွယ်ပေးထားသည့် မှော်စွမ်းအားရှိနေတာကြောင့် သူမဘေးကင်းကင်းရှိနေနိုင်တာဖြစ်သည်။
သူမခြေထောက်ဘက်ကို နောက်ထပ်ဘာကောင်မှတိုက်ခိုက်မခံရစေရန်အတွက် ရေထဲမှာ ဆက်မျောမနေဖို့ ကုနင်းဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ကာ ရှေ့သို့ဆက်ကူးသွားတော့သည်။
ရှေ့သို့ မီတာ၂၀မျှကူးခတ်ပြီးသွားချိန်မှာတော့ လမ်းကြောင်းက ပိုကျယ်လာပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ တွင်းပေါက်အောက်ခြေကို သူမရောက်ရှိသွားတော့သည်။
ကုနင်း ရေထဲကထွက်လိုက်သည်နှင့် အနားတစ်ဝိုက်မှ လင်းနို့အုပ်ကြီးက ရုတ်တရက် ပျံထွက်လာကာ ဆူညံသွားစေတော့သည်။ ကုနင်းလဲ လင်းနို့များကို အလင်းရောင်ဖြင့် မောင်းထုတ်ဖို့ရန်အတွက် ညလင်းပုလလဲကို ချက်ချင်းထုတ်ယူလိုက်တော့သည်။
ရတနာတွေရဖို့က တော်တော်ခက်တာပဲ။ အထဲမှာတော့ အပြင်ဘက်သို့ မပျံသန်းနိုင်ကြသည့် လင်းနို့ပေါင်းများစွာ ပိတ်မိလို့နေသေးသည်။
နောက်ဆုံးတော့ သင်္ဘောကြီးကို သူမမျက်စိရှေ့မှာပဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်သွားနိုင်တော့သည်။ ထိုအချိန်မတိုင်ခင်အထိ သင်္ဘောပေါ်တွင် အရိုးနှစ်ချောင်းကြက်ခြေခတ်ကာ အလယ်မှာတော့ အရိုးခေါင်းတစ်ခုရှိနေသည့် အလံတစ်ခုရှိနေကြောင်း သူမသတိမထားခဲ့မိပေ။ ထိုအခိုက်အတန့်မှာပဲ ဒီသင်္ဘောက ပင်လယ်ဓါးပြသင်္ဘောမှန်း ကုနင်းသိသွားတော့သည်။
တစ်နည်းပြောရရင် ဒီကျွန်းက တစ်ချိန်တုန်းက ပင်လယ်ဓားပြတွေ အခြေချရာကျွန်းတစ်ကျွန်းဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။
ဒါက ပင်လယ်ဓားပြသင်္ဘောဆိုမှတော့ သေချာပေါက် တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းတွေအများကြီး ရှိနေမှာပဲ။
သင်္ဘောက ဤနေရာတွင် ရပ်ထားသည်က အချိန်အတော်ကြာနေပြီဖြစ်တာကြောင့် ပျက်စီးယိုယွင်းနေသည့်သစ်သားနေရာကလဲ တော်တော်ကြီးလှသည်။ ကုနင်းကတော့ သူမသာ ရုတ်တရက်လှမ်းတက်သွားခဲ့ရင် ကျွံကျသွားမလားတောင် မမှန်းတတ်တော့ပေ။ တကယ်လို့များ ကျွံကျသွားမယ်ဆိုရင်တော့ တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းတွေကလဲ ရေထဲသို့ ကျသွားနိုင်ကာ တချို့ဆိုလျှင် ပြန်ဆယ်မရလောက်အောင် ပျက်စီးသွားနိုင်ပေသည်။
