[Unicode]
အခန်း ၈၆၄ ယင်စွမ်းအင်လွှမ်းခြုံနေသည့် ပန်းအိုး
အခုဆို တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းများစွာကို ရရှိလာခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း နေထိုင်ရာမြို့များဆီသို့ ဘယ်လိုပြန်သွားရမလဲဆိုသည်က ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်နေသေးသည်။
လူတစ်ယောက်ဖြတ်သန်းသွားလာဖို့အတွက် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများကပင် အလွန်ရှုပ်ထွေးနေပြီဖြစ်ကာ ကုန်ပစ္စည်းများပါလျှင်တော့ ပိုလို့ခက်ခဲပေသည်။ ထိုရှေးဟောင်းပစ္စည်းများကို ရှာတွေ့သွားကြသည်နှင့် သူတို့အဖမ်းခံရနိုင်သည်။ ပြောရရင် ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများနှင့်ရွှေချောင်းများကို တရားဝင်စာချုပ်စာတမ်းများမပါဘဲ ရွှေ့ပြောင်းခြင်းသည် တရားမဝင်လုပ်ရပ်သာဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် လီမြောင်စုန့်တို့အဖွဲ့သည် မှောင်ခိုပြန်သယ်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သို့သော်လည်း ရှန်ကျောက်ရွှမ်က သူ့ဝမ်းကွဲညီငယ်တစ်ယောက်က ရေကြောင်းသယ်ယူပို့ဆောင်ရေးလုပ်တာကြောင့် သူကူညီပေးနိုင်သည်ဟု ပြောလာခဲ့သည်။
ထိုစကားကြောင့် လီမြောင်စုန့်တို့အဖွဲ့မှာတော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားကြတော့သည်။
လီမြောင်စုန့်နှင့်ရှန်ကျောက်ရွှမ်တို့၏ရင်းနှီးမှုကြောင့် သူတို့လဲ ရှန်ကျောက်ရွှမ် စီစဉ်ပေးမည်ကို ယုံကြည်ကြသည်။
“မိန်းကလေးကုရော ငါကူညီပေးဖို့လိုသေးလား?” ရှန်ကျောက်ရွှမ်က ကုနင်းကိုလဲ စေတနာဖြင့်မေးလိုက်သည်။
“ကျေးဇူးပါ၊ ကျွန်မဘာသာ ပြန်သယ်သွားနိုင်ပါတယ်။” ကုနင်း ငြင်းဆန်လိုက်ကာ သယ်ယူမည့်ပုံစံအထိတော့မပြောပြတာကြောင့် သူတို့လဲ ဆက်မမေးဖြစ်ကြပေ။
………
သူတို့ဗီလာသို့ပြန်ရောက်ချိန်တွင် နေ့လည်၁၂နာရီပင်ထိုးခါနီးပြီဖြစ်ကာ ဗီလာပိုင်ရှင်ဖြစ်သည့် ရှန်ကျောက်ရွှမ်၏သူငယ်ချင်းက ပင်လယ်စာများချက်ဖို့ပြင်ဆင်တော့သည်။
“မိန်းကလေးကု၊ မင်းစားချင်တဲ့အရသာမျိုးရှိလား?”
“မရှိပါဘူး၊ ပုံမှန်ချက်နေကြအတိုင်းပဲ ချက်လိုက်ပါ။”
