[Unicode]
အပိုင်း ၈၅၆ ကုန်းကျီဟန်
ဟဲယီရှီ၏အသံကြောင့် ဟုန်ယွဲ့ဖေး အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားပေမည့် သူမကိုလျစ်လျူရှုထားကာ ကုနင်းဘက်ကိုသာ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်လို ဟန်ဆောင်ပြနေသည်။ “မိန်းကလေး၊ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။ ငါကတော့ ထျန်းတိဟွေ့ခေါင်းဆောင်ရဲ့ ဒုတိယသား ဟုန်ယွဲ့ဖေးပါ၊ မင်းနာမည်ကို သိခွင့်ရှိမလား?”
သို့ပေမည့် ကုနင်းက ဟဲစစ်ရင်ဘက်သို့သာလှည့်လိုက်ပြီး၊ “မိန်းကလေး၊ မင်းအရင်သွားနှင့်ပါ။”
ကုနင်းက ဟုန်ယွဲ့ဖေးနှင့် ဟဲယီရှီတို့ သူမနှင့်ဟဲစစ်ရင်တို့က အသိတွေမှန်း သိမသွားစေရန်အတွက် ဟဲစစ်ရင်ကို မိန်းကလေးဟဲဟုမခေါ်လိုက်ပေ။
ဟဲစစ်ရင်သည်လဲ စိတ်ကူးတူပေသည်။ ကုနင်းကို စိုးရိမ်သော်ငြား ကုနင်းက သူမကိုထွက်သွားခိုင်းနေမှတော့ သူမဘာသာကာကွယ်နိုင်လို့မှန်း နားလည်လိုက်သည်။ ဒါကြောင့် သူမလဲ ကုနင်းကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။
ကုနင်းကသာ ဟဲယီရှီကို ကန်ခဲ့သူဖြစ်တာကြောင့် ဟဲယီရှီလဲ ဟဲစစ်ရင်ထွက်သွားသည်ကို တားမနေတော့ပေ။ ဟုန်ယွဲ့ဖေးက ကုနင်းကို အာရုံစိုက်နေမှန်းလဲ သူမသိပေမည့် ကုနင်းကို ထွက်သွားခွင့်မပေးချင်သေးပေ။
“မင်းက ဒီမှာမွေးတာမဟုတ်ဘူးနဲ့တူတယ်?” ရုတ်တရက် ဟုန်ယွဲ့ဖေးက မေးလိုက်သည်။
ထိုစကားကိုကြားသည်နှင့် ခန်းမထဲမှလူများစွာက အထင်သေးစွာကြည့်လာကြသည်။ HKနိုင်ငံသားတို့သည် တခြားနိုင်ငံများကလူတွေဆိုလျှင် သူတို့ထက် ဆင်းရဲသည်ဟု တွေးထားကြတာကြောင့် တခြားနိုင်ငံများမှလူများကို သဘောမကျကြပေ။
HKသည် စီးပွားရေးပိုင်းတွင် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုမြင့်မားပေမည့် အိမ်ရာဈေးမြင့်မားသည့် သေးငယ်သည့်မြို့လေးတစ်မြို့သာဖြစ်သည်။ လူများစွာမှာ သေတ္တာအရွယ်နေရာကျဉ်းလေးများတွင် နေကြရပြီး အလွန်ချမ်းသာသည့်လူများသည်သာ အိမ်ကြီးကြီး သို့မဟုတ် အိမ်တော်များကို ဝယ်နိုင်ကြသည်။
