[Unicode]
အခန်း ၈၁၅ ထန်ချင်းယန်နှင့်ပူးပေါင်းခြင်း
“ကောင်းပါပြီ၊ ဘော့စ်။” အန်းကွမ်းယောင်ကပဲ ဦးဆောင်ကာ ပြန်လည်ဖြေကြားလိုက်သည်။
“ဒီမြေက တော်တော်လေးကျယ်တယ်၊ စတုရန်းမီတာ၃၀၀၀ ဝန်းကျင်လောက်တောင်ရှိမယ်၊ ဒါကြောင့် ရုံးအဆောက်အဦးနှစ်လုံးလောက်ဆောက်နိုင်မယ်လို့ ထင်တယ်။ ကျွန်မတို့က တစ်လုံးကို ယူပြီး ကျန်တဲ့တစ်လုံးကိုက ထုတ်ငှားလိုက်လို့ရမယ်။” ကုနင်း ထပ်ပေါင်းပြောလိုက်သည်။
ရုံးအဆောက်အဦးတစ်လုံးဆိုလျှင် သူတို့အတွက် လုံလောက်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် တကယ်တမ်း အန်းကွမ်းယောင်တွင်လဲ ထိုသို့အကြံမျိုးရှိနေခဲ့သည်။
ကုနင်း နာမည်ကဒ်တစ်ကဒ်ကိုထုတ်ကာ အန်းကွမ်းယောင်ကို ပေးလိုက်သည်။ “ဒါက ထန်ဟွမ်လုပ်ငန်းစုရဲ့ ဟွမ်ထူအိမ်ခြံမြေလုပ်ငန်းမန်နေဂျာရဲ့ နာမည်ကဒ်ပါ။ ကျွန်မတို့အခုချက်ချင်း အလုပ်သမားတွေလိုနေတာဆိုတော့ ဟွမ်ထုအိမ်ခြံမြေလုပ်ငန်းက အလုပ်သမားတချို့ကို ငှားလိုက်လို့ရတယ်။”
“ကိစ္စမရှိဘူး။ လုပ်လိုက်ပါ့မယ်။” အန်းကွမ်းယောင် ချက်ချင်းပင် နာမည်ကဒ်ကို ယူလိုက်သည်။
ထို့နောက် ကုနင်း အန်းကွမ်းယောင်နှင့် စီးပွားရေးကိစ္စအချို့ ဆက်လက်ဆွေးနွေးပြီးနောက် ထွက်လာခဲ့သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ သူမ ဟိုတယ်အဝင်ဝသို့ရောက်ချိန်တွင် ထန်ချင်းယန်နှင့် တွေ့သွားသည်။
“ဟိုင်း၊ တိုက်ဆိုင်ပြန်ပြီ!” ထန်ချင်းယန်လဲ ကုနင်းကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့် အံ့ဩသွားသည်။ “မင်းတစ်ယောက်တည်းလား? သခင်လေးလင်ရော?”
“အိုး၊ သူက ကိစ္စရှိလို့သွားနှင့်ပြီ။ မင်းအခုအားလား? ငါတို့လက်ဖက်ရည်သောက်ကြမလား?”
“ရတာပေါ့!” ထန်ချင်းယန် လိုလိုလားလားပင် သဘောတူလိုက်သည်။ သူလဲ အစကတည်းက ထန်အိုက်နင်းအကြောင်း ကုနင်းကို မေးဖို့ရည်ရွယ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့စကားဝိုင်းကို တခြားလူများကြားဖို့ မသင့်တော်တာကြောင့် ထန်ချင်းယန်က သူ့သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်ကို ကားနားတွင်သာ စောင့်ခိုင်းထားပြီး ကုနင်းနှင့်နှစ်ယောက်တည်း လက်ဖက်ရည်သောက်ခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
