ASYA

1. Bölüm

13 Haziran 2022/ Bodrum

Kalp güzel değildi, kalbi güzel kılan bizdik.

Umut güzel bir şey değildi, umudu güzel kılan yine bizdik.

Umut kelimesi bana çok uzak geliyordu. Benim umudum, annem bana hastanede bağırarak gerçekleri söylediği zaman bitmişti.

Şimdi de öyle.

Elimdeki kağıdı buruşturup cebime sıkıştırdım. Bavulumun yanına biraz daha sindim.

Uyanalı saatler, ağlamayı keseli dakikalar olmuştu.

Ne mi olmuştu?

3 saat önce

Sabahın ilk ışıkları daha odaya düzgün girmeden yerimde kıpırdandım. Dünü hatırlayınca yataktan kalktım ama odamın kapısı kapalıydı. İlk başta annem ve babam eve geldi sanıp büyük bir heyecanla odadan çıkmıştım ama gördüğüm manzara, kabuslarımın pençesinden kurtulan bir tabloydu.

Odamın hemen karşısında salon vardı lakin eşyalarla birlikte salona benzerdi.

Salonda hiçbir eşya yoktu.

Yüreğim korkuyla çırpınırken hızla annemlerin odasına daldım.

Boştu.

Ne annem ne de eşyalar vardı.

Diğer odaları da gezdiğimde hepsinin boş olduğunu görmüştüm.

Mutfak, banyo, kiler, salon...

Belki boyama yapacaklar o yüzden eşyaları dışarı koymuşlardır diye düşünüp bahçeye çıktım ama bahçe de boştu. Etrafıma bakındım, kimse yoktu. Yeni doğan güneş ilk defa bana mutsuz hissettirdi.

Hala hastanede olabilirdiler. Odama girdim üzerimi değiştirmek için dolaba yönelecekken çalışma masamın üzerindeki yırtık sayfa ile duraksadım. Korkak hareketlerle notu elime alıp okumaya başladım.

Sevgili babacığım, Asya'm. Büyüyorsun, zaman geçiyor ve zaman geçtikçe ben vicdan azabından kavruluyorum. Bizim kızımız olmadığını sana nasıl söylerim bilemedim, bilemedik. Gün geçtikçe olgunlaşmaya başladın, bazı gerçekleri sorguladın. Bi' kere olsun yüzümü kara çıkarmadın. Derslerinde hep başarılı, öğretmenlerin parmaklarıyla gösterdiği örnek öğrenciydin. Gerçek bir baba olamasam da sen bana o duyguyu hissettirdin.

Özür dilerim küçük kızım. Sana bunu bu şekilde bu zamanda söylemem haksızlık biliyorum. Özür dilerim. Senden binlerce kez özür dilerim. Gerçekleri senden sakladığım için, sana iyi bir babalık yapamadığım için özür dilerim. 13 haziran sabahı ölüm soğukluğu olan bir evde uyanacağın için özür dilerim. Seni bırakmak istemiyorum ama karım benim 21 yıllık eşim. Onu red edemem. Bizi bir daha bulamayacağın bir yere taşınıyoruz. Sana bunu söylemem ne kadar doğru bilmiyorum ama aşağıya gerçek abinin hastanesinin adresini koyuyorum.

Yeni ailene git. Tanış onlarla. Ne olursa olsun küsme hayata. Ağlama da. Tek damla göz yaşına kıyamazken bem senin bırakmak zorunda kaldım. Özür dilerim. Onlarca yüzlerce binlerce kez özür dilerim. Hep kardeşin olsun istemiştin, bu sefer kardeş sensin. Bebeğim benim, yeni ailen, yeni okulun ve yeni hayatında başarılar her daim olsun. Şu an çok masum uyuyorsun. Kıvır kıvır buklelerin alnından düşüyor. Kusursuz yüz hatların ve bembeyaz teninle melek gibisin. Tahmin ettiğim gibi dün gece uyku ilacını alıp yatmışsın, bu bizim işimizi kolaylaştırdı. Son kez bakmak istedim zümrüt yeşili gözlerine ama uyuyorsun. Olsun. Sen güzelce uyu. Sabaha taşınmış olacağız, çok uzaklara. Daha buraya çok fazla şey yazabilirim ama zamanım yok, gitmem gerek babacım. Seni çok seviyorum. Benim biricik kızım. Hoşçakal.