Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . . . . . . .
Keşke sabah abilerimin bütün ısrarlarına rağmen okula gitmeyi reddedip evde kalsaydım. Keşke Alp'in o iğrenç iğneyi yapmasına izin verseydim. Keşke şu an deneme sınavına girmeseydim ve evde uyusaydım. Keşke keşke ve keşke.
Dün hiç farkında değildim ama hafif esen rüzgar ciğerlerimi fena halde üşütmüştü. Öyle ki sürekli öksürmekten olmayan sosyal anksiyetem tuttu. Lütfen sınav anında öksürmek kapatılsın.
Doğru düzgün sorulara odaklanamıyorum bile. Akan burnum ve boğazımı acıtan öksürüğüm yüzünden sürekli hem kendi dikkatimi hem de diğer öğrencilerin dikkatini dağıtıp duruyorum.
Ve bu sınav gerçekten çok zor.
Salak gibi hissediyorum kendimi. Bir deneme bana nasıl bu kadar zor gelir?
Önümdeki felsefe sorusunu bir kez okudum. Bütün şıklar aynı gibiydi. Bir kez daha okudum, şıklar arasında hiçbir fark yok. Masadan suyumu içip tekrar okudum. Hala anlamadım. Ben salak mıyım ya?
Gözlerimi sinirle kapatıp sakinleşmeyi bekledim. Hiçbir işe yaramadı, kim gözünü kapatıp sakinleşmeyi uydurdu ki? Burnum inat gibi daha akınca o an bütün siniri önümdeki optikten çıkardım.
Optiği yedim.
Koca kağıdı öylece tıkıştırdım ağzıma. Buruş buruş olan kağıdı ağzıma sığdırmak zor oldu. Hiç de utanmadım bunu yaparken, aksine rahatlamış hissettim.
Biyolojicinin hayret dolu sesi kulaklarıma ulaştığında ben çoktan kağıdı sindirmek için üstüne suyumu bile içtim. Biraz zor oldu ama tamamen yutmayı başardım. Yutunca da günün ilk deliliğini yaptığım için gülümsedim.
Biyolojici ayağa kalktı. "Asya!" diye kızınca şaşırmadım. Bu yaşlı kadın her şeye bağırmaya alışmış. "Doğru müdürün odasına git!"
Eyvah
Ben bunu hiç düşünmemiştim işte.
"Hocam kötü bir şey yapmadım ki." diye hemen savundum kendimi. "Optiği yedim sadece ya."
"Çık müdürün odasına orada ver hesabını!" Kadın çok sinirlendi, yanakları bile kırmızılaştı.
Yalvaran gözlerle ona baktım ama işlemedi bile. Ne yani optiği yediysem? Acıkmış olamaz mıyım?
Bütün sınıf pür dikkat bana bakınca utandım ve koşar adım sınıftan çıktım. Fazlasıyla utandım, keşke yemeseymişim.
Oyalana oyalana müdürün odasına çıktığımda daha fazla utandım. Ege abim acaba benim yüzümden suçlu duruma düşer miydi? Ona karşı da mahçup olmak istemiyorum.
