Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zeynep Bastık - Dargın
. . . . . . .
Geceyi süsleyen yıldızlar birer birer döküldü. Sessiz ağıtların çığlıkları çoğaldı. İçimdeki yangın beni kavurdu, küllerimi rüzgar aldı götürdü.
"Sana söz veriyorum her şeyi açıklayacağım." Cümlesini benim bağırışım kesti. Sinir her yerimdeydi, saçlarımın her telinde bu saçmalılın öfkesi vardı.
"Sus!" dedim bağırarak "Sus ve çık dışarı!" Elimi hızla kaldırıp kapıyı gösterdim. Ellerimi kulaklarıma kapatım bas bas bağırmak istiyordum.
"Beni bir din-"
"Çık dışarı!" Sinirden seğiren damarlarım patlayacak gibi atıyordu. Oturduğu koltuktan ayaklandı ve temkinli hareketlerle yanıma yaklaşmaya başladı. "Lütfen sakinleş ve beni dinle."
"Seni dinlemek istemiyorum! Sen kimsin de seni dinleyeceğim?" Bütün deliler de beni buluyordu. Bu kadar kolay olamazdı ben senin amcanım demek. Evcilik oynamak istiyorsa gitsin başkalarıyla oynasın.
Odanın kapısı birden açıldı, gözlerim hızla kapıya kayarken burnunu her şeye sokan o lanet doktor geldi. Bir bu manyak doktor bir de aptal amcası yüzünden 24 saatte kendimi kaybetmiştim iyice!
"Amca?" diye sordu merakla. "Neler oluyor?" Önce beni inceledi, bu halime anlam veremedi.
Ebeninki oluyor!
"Al amcanı tımarhaneye kapat! Her deli beni buluyor ya!" Sakinleş kızım, sakin ol bunlar bir rüya.
Elini amcasının omzuna koyup "Amca hadi sen çık." dedi kendinden iki katı büyük adama "Ben ikna edeceğim."
"Hadi be oradan!" dedim kolumdaki bitmiş serumu çıkartıp. Birkaç kan damlası kolumdan süzüldü. Babası olan iri yarı adam önce kararsız kalsa da sonra dışarı çıktı. O doktor dikkatlice bana bakıyordu.
"Gitmek istiyorum." dedim sinirle. "Benim ailem var zaten, iş için yurt dışına gittiler!"
"Asya saçmalama." dedi bu sefer o da sinirlenmişti. Yeşil gözleri sinirle parladı. "Daha dün bebeğini düşürmüş olan kadın bugün iş için yurt dışında olamaz."
Al Asya. Sıç ablacım, sıçtın sıvadın bir güzel.
"Gittiler işte. Sana mı soracaklardı giderken?" Bir şekilde içinde bulunduğum durumdan yırtmam gerekiyordu.
"Telefon numarasını ver o zaman." dedi bana meydan okuyup. Beni ters köşe yapmaya çalışıyordu.
Sustum. Sustum çünkü ne verebilecek bir numara ne de gidebilecek bir evim vardı. Babamın yazdığı kağıdı alıp bir an önce karakola gitmek istiyordum. Emindim, uzak bir yere gitmemiş olmalıydılar.
