ASYA

24. Bölüm

Rüya değil.

Rüya değil.

Rüya değil.

Her şey gerçek.

"Abicimm." Koşa koşa atladım ona. Çıplak ayaklarıma sivri bir şey batar diye korkmadan koştum. "Canım abimm." Sımsıkı sardım kollarımı boynuna. Öyle çok özlemiştim şu an mutluluktan havalara uçan Asya bana yabancı bir his gibi geliyordu. "Hoş geldinn!"

"Bebeğim benim çok özledim seni." O da sımsıkı sardı beni. Sonra geri çekilip yüzüme baktı. "Sen bu saatte neden uyanıksın?"

"Arabanın sesini duydum ona uyandım." Heyecanlı heyecanlı konuştum. "Aklıma gelmişti biliyor musun senin geleceğin?" Deli gibi özlediğimi fark ettim. Neredeyse 1 aydır yoktu ve ben bu 1 aya yakın sürede kafayı yemiştim. Öyle çok özlemiştim onun sıcak kollarını hiçkimsede bulamazdım bu duyguyu.

Sonra birden beni belimden tutarak kaldırdı. Asla ayırmadım kollarımı boynundan. İçimdeki çılgın Asya ağlama moduna geçmesin diye dudaklarımı ısırdım. "Sen zayıfladın mı?" dedi abim beni bir aşağı bir yukarı hareket ettirip. "Evet sen zayıflamışsın, kuş gibi olmuşsun."

Parmaklarımla küçük bir aralığı gösterdim. "Şu kadarcık zayıfladım abicim fazla değil." Gece gece mutluluktan yerimde duramayacak kadar enerji dolmuştum. "Ama sen geldin ya beraber bir sürü kurabiye yaparız. Telrar kilo alırım hatta sen de benimle beraber göbüş yaparsın."

Güldüğünü duydum. Eve girdiğimizde beni sakince yere bıraktı ve uzun uzun baktı içeri. Sanırım eviyle olan hasretini gideriyordu.

"Arın?" Şaşkınlık dolu ses holde yankılandı ve ağzı bir karış açık Efken ile karşılaştım. Küçük bir kahkaha attı ve abime gelip sarıldı. Arın abim de kollarını Efken'in sırtına dolayana kadar nefes alamadım çünkü aralarında tekrardan bir tartışma çıkmasından korktum. "Kardeşim." Efken abim Alp'lere baktı. "Bana neden söylemediniz Arın'ın geleceğini?"

"Çünkü biz de çok ani bir şekilde öğrendik onun serbest kaldığını. Bir gecede bütün belgeleri imzalatıp bıraktılar." Gülümsedim, işte şimdi her şeyin daha iyi olacağını hissediyordum.

😌💖

Öylece kapıdan baktım. Arın abimi izledim. Kıyafetlerini katladı, yatağını düzenledi ve üstünü değiştirdi. Tabii üstünü değiştirirken utanıp geri çekilmiştim.

"Asya neden orada bekliyorsun?" Fark edildim. Sırıtarak baktım kapının ardından. Abim ise yatağın üstüne oturmuş pijamalarının rahatlığını çıkarıyordu. "Gelsene bebeğim." dedi kollarını açıp. Anında seke seke gittim ve yine sarıldım. Hatta öyle bir kuvvetle sarıldım ki bir an dengesini kaybedip sırt üstü yatağa uzanıyordu.

"Çiçeğim." Saçlarımı öptü uzun uzun. Onun her şeyini özlemiştim. "Güzelim." Göğsüne bastırdı beni, kalbine saklamak ister gibi. "Çok fazla özledim."

Ağlama yeter! İyice manyak olduk Asya.

Geri çekilip yüzüne baktım hasret içinde. Sonra bütün dişlerimi göstererek gülümsedim ama gülümsememin içine birkaç damla gözyaşı karıştı.

"Hayır ama güzelim ağlama." Abim hemen yanaklarımı sildi. "Ağlamanı istemiyorum. Benim yüzümden ağlamanı asla istemem."

"Tutamadım abi kendimi." Ellerimi kendime doğru yellemek için salladım. Kabaca burnumu çektikten sonra kafamı sallayarak güldüm. "Heyecanlandım, kalbim çok hızlı atıyor ama hoşuma gidiyor bu sefer."