ASYA

Özel Bölüm

Lütfen bu bölümü okumadan önce 14 ve 15. Bölümleri tekrar okuyunuz.

Asya Mirza'dan
Uyuşturucu aldıktan 2 saat sonra

Yaşıyorum sanırım.

Yaşıyorum.

Nefes alabiliyorum ama yeterli değil.

Titriyorum, felaket bir şekilde sarsılıyorum.

Eğer yaşamak buysa şimdiden vazgeçiyordum. Bedenim bütün bu sızıyı kaldıramayacağını bağıra bağıra söylüyordu.

Ya da bağıran bendim.

"Bırak beni!" Bu ses benden çıkıyordu. Titreyen beden bana aitti. "Dokunma yalvarırım bırak!" Tek kalmak istiyorum, kimsenin bana dokunamayacağı bir yerde olmak istiyorum.

13. Saniyede kolumdaki sızı kendini gösterdi ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. "Korkuyorum." diye fısıldadım en sonunda. Kim duydu bilmiyorum, başımda kim vardı onu da bilmiyordum...

Asya Mirza'dan
Uyuşturucu aldıktan 9 saat sonra

"Üşüyorum." Abilerim neredeydi? Alp'i istiyordum, şu an ona çok ihtiyacım vardı. Tekrar titremeye başladığımda gözlerimi açıp abilerimi aramak istedim ama gözlerimi kırpmak bile benim için çok zor bir eylemdi. "Üşüyorum."

Birisi kollarımı sıkıca tuttuğu zaman çığlık attım. Bağıra çağıra ağladım. Etrafımdaki hiçbir sesi duyamıyordum, abilerim neredeydi?

"Yalvarırım dokunma bana." Nefes alamadığım zaman bir şeylerin burnuma yaslandığını anladım. Oksijen veriyordu bu ama kollarımı tutan kimse hala bırakmamıştı.

Neredeydim? Hastane ya da ev mi? Abilerim nerede?

Tek dileğim yine o adamın elinde olmamaktı.

Titrememi dindiren sanırım yine o ilaçtı, damarlarımı yaktığını hissediyorum. Kalp atışımı duyabiliyordum. Uyumadan önceki son fısıltım kim duymuştu bilmiyorum ama yüreğim bunu kaldıramayacak gibiydi. "Korkuyorum."

Asya Mirza'dan
Uyuşturucu aldıktan 16 saat sonra

Kendi nefes sesim bile başımı ağrıtıyordu.

Çok açtım ama bir o kadar da kusacak gibiydim. Gözlerimi açmak gibi bir hatada bulundum o an ve sanki bütün her şey en ince ayrıntısına kadar zihnime işlemişti.

En küçük ses bile sinirlerimi bozuyordu. Hastanedeydim ve koridorda yanan ışığın cızırtısı bile beni delirtecekti.

Abilerim neredeydi? Niye kimse yoktu burada?

"Ben neredeyim?" Hastanedeydim evet ama kim getirmişti beni? Yoksa o adam getirdiği için mi kimse benimle konuşmayıp beni uyutmuşlardı?

Bileklerime kadar sargı bezleriyle doluydum. Öyle bir şiddetle kalktım ki yataktan bütün kemiklerim sızladı. Kollarımdaki serumları söküp attım. Yine o adamın elinde olamam, bu sefer olmaz.

Hiç ummadığım bir anda ayağımdaki koca ağrıyı unutup yere basmaya çalışınca yere yüzüstü düştüm. Lütfen Tanrım, beni o adamdan kurtar. Dayanamam.

Kalkamadım, kalkamadım çünkü yine titriyordum. Bu sefer çok daha başkaydı. Hem deli gibi üşüyor hem de çok korkuyordum.

"Asya?" Tanımadığım bir hemşirenin sesi kulaklarıma dolduğunda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. "Lütfen beni uyutma." dedim ciğerlerim parçalanırken. Beni uyutma, bana ilaçlar verme. Sadece abilerimi istiyorum.