İstila

18-Geçmişin Açılan Kapıları

Bölüm Şarkısı:The Neighbourhood Daddy Issues

*Yukarıda ki şarkıyı dinleyerek bölümü okumanız tavsiye ediliyor.*
------------------------------------------------------------

Gözümüzün önünde bir sürü şeyler yaşanırdı fakat çoğu zaman olayın aslını ve derinini bilmediğiniz için görmemezlikten gelirdik. Gözümüzde sıradan bir şey olarak bilinirdi. Fakat aslında o olayın altında binlerce şey yatıyor olabilirdi. Ama insanoğlunun her zaman ki gibi ön yargısı yüzünden işler daha da kötüleşirdi.

Her bir cümle, her bir söz, her bir hareketin altında onlarca neden yatardı. Sonuçların oluşması için nedenler gerekirdi. Fakat çoğu zaman nedenlerden önce sonuçlara bakarlar ve bunun bedelini ağır şekilde öderlerdi.

Ve yine bir umursamamazlıktan, görmemezlikten gelinmesi yüzünden kıyamet yaşanmıştı. Gözlerimizin önünde bir can acı içinde yok olmuştu. O canın ise en son yaşadığı his pişmanlıktı...

Ve o pişmanlığı bizde yaşıyorduk. Ayaz gözlerimizin önünde defalarca kez acısını göstermişti. Saklamaya çalışmış olsa da biraz düşünceli davranmış olsaydık her şeyi görebilirdik. Fakat bunu yapmamıştık. İşimize gelmemişti. Kendi bildiğimizi okumakla inat etmiştik.

Ve sonucunu en ağır şekilde her birimiz ödemiştik...
-

*6 Yıl Önce Ayaz'ın Anlatımı İle*

Üşüyordum. Vücudum her zamanki gibi donuyordu ama artık buna alışmıştım. Soğukluk yüzünden vücudumun her bir yerinde morluklar ve kızarıklıklar oluşsa da acısına alışmıştım. Önceden olduğu kadar acısını hissetmiyordum. Zamanla her şeye alışıyordum. Ama asla babamın yaptıklarına alışamıyordum.

Öz babam değildi. Annem beni doğurduktan bir sene sonra üvey babam ile evlenmişti. Sebebini ise hâlâ tam anlamı ile bilmiyor olsam da hayatımı bana zindan edecek olan adamdan her ikimizde habersizdik.

Ama bunları düşünmenin sırası değildi. Kışın tam ortasında babam beni depo odasına kitlemişti ve oda kapkaranlıktı. Ama bunun ötesinde ise çatı sağlam olmadığı için dışarıdan odaya soğuk rüzgar ve ara sıra kar giriyordu. Ama bunlar asla kimsenin umurunda değildi. Aslında bu olaylar değil, ben kimsenin umurunda değildim.

Babamın zevki yüzünden her gün hayatım zehir oluyordu. Aslında daha doğrusu zehir olacak bir hayatım bile kalmamıştı. Bu yaşamış olduğum hayat benim hayatım değildi. Babamın kendisini tatmin edip eğlendirmek için kullandığı bir şeydi.

Üstümde babamın senelerdir zorla giydirmiş olduğu siyah bir sıfır kollu, altımda ise siyah ince bir eşofman vardı. Doğduğumdan beri siyah dışında başka bir renk giymemiştim. Babam izin vermemişti.

Babamın gözünde siyah bana çok yakışıyordu.
Öyle söylemişti...

Odanın içerisinde sırtımı duvara yaslamıştım. Bacaklarımı ise kendime çekmiştim ve başımı dizlerime gömmüştüm.

Karanlığın içinde kendi karanlığımı oluşturmuştum. Bir başkasının karanlığı ile boğulmak değil, kendi karanlığım ile boğulmak istiyordum.

Bunları düşündüğüm sırada birden tam önümde bulunan kapının kilit tarafından sesler gelmeye başladı. Bu soğuktan oluşan cehennemden kurtulma vaktim gelmişti. Ama bilmiyordum ki bu cehennem diye bahsettiğim oda az sonra yaşanacak olaylara göre bir cennetti...

Kafamı gömmüş olduğum dizlerimden çekip başımı yukarıya kaldırdığımda kapının kilidi açıldı. Ardından kapı yavaşça açıldı ve içeriye kör edici aydınlık girdi. Saatlerdir karanlık içerisinde duruyordum ve bir anda gözlerime yansıyan ışık gözlerimi rahatsız etmişti.