"Buradan ikimizin bedeni sağ çıkamayabilir ama sen ikimizin kalbini yaşatıyor olacaksın."
Bir yaz kampına eğlenmek için giden yüzlerce genç. Orman da hepsi on beşer gruplara dağılmış. Fakat başlarına geleceklerden hiçbirinin haberi yok. Bir istila...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
*10 Saat sonra* Güneş, öğlen olduğunda tam tepemizdeydi ve pencereden yatağımda uzanan benim yüzüme vurduğunda rahatsızca ofladım. Daha fazla uyuyamayacağımı anladığımda yattığım yerden doğrularak sırtımı yatağın başlığına vererek esnediğimde kafam hala dün gece son yaşanan olaydaydı. Asla böyle bir şeyi beklemiyordum ve hatta Emir'den çok şaşıran ben olmuştum. Çünkü onun şaşkınlığını ezen his acıydı.
Seksi Kız -yani Deniz- ismini söyledikten sonra ortamı ölüm sessizliği kaplamıştı. Ayaz ve Deniz ifadesizce takılırken olayın büyüklük derecesinin farkında olan tek kişi Emir ve bendim. Ancak Emir çok büyük bir darbe almıştı. Deniz'le saniyeler boyunca yüzlerinin yakın olmasına rağmen bakışmışlardı. Deniz her ne kadar eğlenerek baksa da Emir'in gözleri donuktu. Kafasının içinde dönen şeylerden hiçbirinin haberi yoktu.
Saniyeler sonunda Emir, başını ve vücudunu Deniz'den uzaklaştırdığında gözlerinde öyle büyük bir korku vardı ki beti benzi atmıştı. Kaskatı kesilmişti ve soluk gözlerini buzlar ele geçirmişti. Ellerini kahverengi saçlarının arasına daldırdığında gözlerini hala Deniz'den ayıramıyordu. Başını bir sağa, bir sola sallarken adeta delirmiş gibi görünüyordu ve bir şeyler sayıklıyordu. Fakat o kadar kısık konuşuyordu ki kimse onun dediklerinden bir şey anlayamamıştı.
Emir'in bu halini gören Deniz'in de yüzünde ki eğlenen ifade silindiğinde kaşları çatılmıştı ve "Emir?" dedi sorgularcasına. Emir ise Deniz'in dudaklarının arasından çıkan ismi ile birlikte gözlerini sıkıca yumdu ve "Hayır, hayır." diye sayıklayarak onun önünden uzaklaşarak benim yanımdan geçeceği esnada dudaklarının arasından çıkan son sözü bir tek ben çok net bir şekilde duymuştum ve gözlerim hem şaşkınlıkla, hem de acıyla kocaman açılmıştı. "İkinci bir acıyı kaldıramazsın Emir."
Bu kadardı. Daha sonrasında Emir hızla yatağına girmişti ve gece boyunca yatağından çıkmamış olmalıydı ki şimdi de yatağımın yanında ki yatağında sessizce sırtını bana dönmüş bir şekilde uyuyordu. Kim bilir kafasından neler geçiyordu? Fakat asıl kafama takılan şey ise ikinci bir acı derken neyden bahsediyordu? Normalde bu acının içerisinde ben de vardım fakat beni hatırlamadığı için ben değildim. Bu acının sebebi bir ölümmüş gibi hissettiriyordu bana. Ve o an kafama dank eden şeyle kaşlarım havaya kalktı. Emir deneydeyken bana çok sevdiği bir insanın öldüğünü söylemişti. Bu da demek oluyordu ki Emir'in deneyden önce sevdiği bir kızın ölmüş olduğuydu...
"Azra nerelere daldın kızım?" Yanımda ki kişinin sesiyle ve omzuma dokunmasıyla kendime geldiğimde başımı çevirdim ve karşımda turuncu saçları ile yüzünde ki çilleriyle duran Pelin'i gördüm. Bana kahverengi gözleriyle dost canlısı baktığında aklıma deneyde ki halimiz geldi. Onunla çok sonra arkadaş olmuştum ve bana hiçbir zararını görmemiştim. Her ne kadar Sefa ile takılmış olsa da onunla gayet iyi anlaşmıştım ve kötü zamanımda da yanımda olmuştu. Ona karşı bir tedbir almama gerek yoktu anlaşılan. Tabii ki Büşra'ya yapacağım gibi onu da Sefa'dan uzak tutmalıydım.
