İstila

52-Dağılmak

*Bölüme başlamadan önce bölümü oylamayı unutmayın ve paragraf aralarında beni yalnız bırakmayıp bol bol yorum yaparsanız sevinirim. İyi okumalar*
______________________________________

🌙

Hepimizin hayatına ilk ve son kez giren cüretkar kızın adı Deniz Balca'ydı. Hepimizi şaşırtmayı ve cesaretlendirmeyi sağlardı. Grubumda ki tüm kızların onun gibi korkusuz olmak istediğinden adım gibi emindim. Kendisinden emin oluşu ve güçlülüğü bizi büyülerdi. Çok bir muhabbetimiz olmamıştı ve aksine bizi de sinir ederdi ancak ondan hiçbir zaman nefret etmemiştim. Bu hayatımda nefrete yer verecek vaktim yoktu. Benim de bir yerlerimde yer edinmişti ancak hepimizin dışında birisinin tam da kalbini fethetmişti ve o kalbin yaralarını tek tek onarmakla uğraşıyordu. O kalbi kıran bendim. Kalbin sahibi ise Emir'di. Ve bu gece gözlerimizin önünde kalbiyle beraber büyük bir yıkıma uğrayan kişi de Emir Kandemir'di. Kalbi ölene dek kırık kalacaktı ve emindim ki bir daha o kalbe kimseyi alamayacaktı. Kapılar kapanmıştı. Emir geçmişinde ki o çocuğa bürünecekti. Ölmek isteyen çocuğa.

Fakat tüm benliğini silmeden önce gözlerimizin önünde yaptığı tüm her şey bizi olduğumuz yerde korkutmuştu. Deli Makine, Deniz'in sırtından geçirip, göğüslerinin arasından çıkardığı kılıcı yere sapladıktan sonra yerde hareketsizce durarak Deniz'i izlemeye başladı. Deniz ise gözleri açık bir şekilde Deli Makine'ye ağzı açık bir şekilde bakıyordu. Uzaktan Deniz'i gören birisi onun şaşkın bir şekilde karşısına baktığını düşünebilirdi. Ancak ağzından ve göğsünün arasından süzülen kanlar ile her şey sonlanırdı. Deniz Balca acımasız bir şekilde ölmüştü ve son sözü bile olmamıştı. Oysaki aramızdan çok erken veda etmişti.

Tüm bunların peşinden ise gözlerimizin önünden büyük bir rüzgar savurarak ışık hızında bir siyahlık geçti. Tüm gözler ona döndüğünde ise önce büyük bir haykırış, içinde bulunmuş olduğumuz terk edilmiş şehri inletti. Hemen peşinden Deli Makine'nin sırtına atlayan cüsseli beden, makinenin başının arkasında dakikalardır saplanmış bir şekilde duran bıçak geriye doğru çekerek açığa çıkardı. Ve çıkardığı gibi ağzı yırtılırcasına haykırdığında dengesini sağlayabilmek için bacaklarıyla makinenin beline sıkıca sarıldı. Ardından elinde ki bıçağı makinenin boynuna sapladığında Deli Makine acılar içerisinde tiz bir ses çıkardı.

Emir ise asla durmak bilmeden bıçağı sapladığı yerden geri çektiğinde bu sefer makinenin koluna bağlı olan silahı alabilmek için bıçağı tüm gücüyle havaya kaldırdıktan sonra aşağıya indirdi ve makinenin kolu kopup yere düştü. Özel tasarımlı silahı alan Emir haykırışlarına aralıksız bir şekilde devam ederken bu sefer makinenin sırtından geri atladı. Aralarına üç dört adımlık mesafe koyduktan sonra hiç şüphe etmeden "Sana dur demiştim!" diyerek silahın tetiğini çekti ve o anda silahın içerisinden sıradan bir mermi değil, bir alev topu fırlayarak makinenin bedenini yakaladı. Makine artık gerçekten ölüyordu ve ne bıçaklarla, ne de silahlarla ölüyordu. Kendi silahı ile ölmüştü. Deneyde İstilacıların cam kaplı yerinden öldüğünü ilk bulan kişi Emir'di. Ve bu sefer Deli Makine'nin nasıl öldürüleceğini bulan ve onu öldürmeyi başaran kişi yine Emir Kandemir'den başkası değildi.

Fakat alev topuna yakalanan tek kişi makine değildi. Silahın ucundan çıkarken Emir'in de üzerinde ki tişörtü yakalamıştı. Emir'in ise gözü öyle bir dönmüştü ki üzerinde tutuşmaya başlayan tişörtü asla tiye almadan gözleri önünde yanan makineye bakıyordu.

Fakat makine cayır cayır yanarken ateşin bir kısmı hiç beklemediğimiz bir şeye sebep oldu. Ateş Deniz'e sıçramıştı ve makineyle beraber Deniz de ateşler içerisinde yanmaya başladığında ağzımdan büyük bir çığlık kopuverdi. Geriye doğru adımlar attığımda dengemi kaybettim ve yere düştüm. Benim gibi çığlıklar atan bir sürü kişi varken onca kişinin arasında Emir'e doğru koşan tek kişi Ayaz'dı. Koşmasının sebebi ise Deniz için değildi. Emir beti benzi atan suratıyla Deniz'e bakarken yalpalayarak ateşe doğru yürüyordu ve hipnoz olmuş bir şekilde dudakları arasından sürekli bir şeyler dökülüyordu ancak patlama yüzünden duyamıyorduk.