HJC~1.kitap

Tanrısal Okçuluk (3)

Maksimum hızlarıyla yaptıkları 2 saati aşan yolculuktan sonra, Luo Ke Di sonunda bir nebze yavaşladı. Tam önlerinde bir ordu kampı ve devriye gezen askerler belirmişti.

Zhou Weiqing merakla sordu: "Cennetsel Yay Birimi bu mu?"

Luo Ke Di humphladı ve cevap verdi: "Tabii ki hayır, onlar sadece burdaki gardiyanlar. Bu bölgede, 5. Alayın dışında 3 Tabur bulunur ve yalnızca Kraliyet Ailesine rapor verirler. Pek çok nöbet noktaları ve gizli koruma alanları var ve en iç kısım bizim Cennetsel Yay Birimimize ait. "

Bunları söylerken ikiliyi de yanında sürüklüyordu. Devriye askerleri, son derece tedbirliydi, ancak yanlarındaki Luo Ke Di'yi görünce anında saygıyla selamladılar ve bu yüzden kimse Zhou Weiqing veya Shangguan Bing'er'i durdurmadı, yalnızca birkaç meraklı bakışa maruz kaldılar.

Kampa girdikleri anda etrafta pek insan olmadığını fark ettiler. Hiç şüphesiz, burada konuşlanan askerlerin çoğu nöbet tutuyordu ya da devriye geziyordu. Cennetsel Yay Birimi, dikkat çeken devriyelerin arkasında, tam olarak 3 Tabur askerin koruduğu alanın ortasındaydı.

Kampa girdikten sonra 500 metre daha ilerleyip, farklı bir orman yolunu geçtiler ve büyük boş bir alana vardılar. Zhou Weiqing ve Shangguan Bing'er'in gözlerinin önünde devasa bir avlu belirdi.

Avlu, 3 metre uzunluğunda, kalın odunlardan yapılı, asma yapraklarıyla bağlanmış çitlerle çevriliydi, böylece sıradan küçük vahşi hayvanlar kolaylıkla uzak tutuluyordu. Avlu oldukça büyüktü; tahminlerine göre yaklaşık 100 metre genişlikte olmalıydı. 2 ahşap kapı sonuna kadar açıktı ve geniş avlunun arkasındaki ahşap evleri gözler önüne seriyordu. Ahşap evlerin her biri ayrı yerlere yerleştirilmişti ve avlunun tam arkasındaki bu evler yaklaşık bir düzine kadardı.

Luo Ke Di, ikiliyi avluya getirdiğinde ortalık boş görünmüştü. Avluya girdikleri anda, hala temiz bir hava olsa da artık ormanda değillermiş gibi görünüyordu.

Zhou Weiqing kendi kendine düşündü: Bu Cennetsel Yay Birimindeki adamlar gerçekten kendilerini nasıl eğlendireceğini biliyor!

"Çömezler geldi, dışarı çıkın!" Luo Ke Di avlunun ortasında durmuş ve avazı çıktığı kadar bağırmıştı.

"Yaşlı Düzenbaz, ne bağırıyorsun! Hepimizin yarına gerçekleştireceği bir görevi olduğunu bilmiyor musun?" Soldaki ahşap evin kapısı açıldı ve içinden bir adam çıktı. Adam, ortalama bir bedene sahipti, yaklaşık 1.7 metre uzunluktaydı, düzgün kesilmiş kısa saçları vardı. Omuzları genişti ve boyun çevresindeki kasları küçük tepeler gibiydi. Çok uzun olmasa da, heybetli ve sarsılmaz bir aurası vardı. Aşağı yukarı 40 yaşlarında olmalıydı, genel olarak sıradan görünse de, gözleri delici ve vahşiydi, her an durağan bir volkan harekete geçebilirmiş gibi bir izlenim veriyordu.

Luo Ke Di sırıtarak yanıtladı: "Küçük Mo Mo, bu iki çömezi Yaşlı Zhou getirtti. Taze kanlarımız olmayalı uzun zaman olmuştu ve kesinlikle bizim için basit bir olay değil. Hepimiz nihayetinde buluşmak zorundayız ve vaktinde vardıklarına göre ben de yarınki görevde size katılabilirim demektir."

Orta yaşlı adamın bakışları Shangguan Bing'er'e ve oldukça acınası görünen Zhou Weiqing'e kaydı: "Benim ismim Han Mo. Yaşlı Düzenbaz, bana bir kez daha Küçük Mo Mo dersen, senin gizli şarap zulanı yok ederim." Bunu söyler söylemez arkasını dönüp evine girdi ve kapıyı şiddetli bir şekilde çarptı.

Luo Ke Di omuz silkerek konuştu: "Ona aldırmayın, herkese karşı böyledir. Aramızda en soğuk tavırlı olan o."

"Ohh, çömezler mi gelmiş? Wahaha ve güzel bir kız da var, çok iyi. Hoşgeldiniz hoşgeldiniz, bize katılmanız çok hoş." Tam o anda iri bir figür boşlukta belirdi ve bir iki adım atarak Zhou Weiqing ile Shangguan Bing'er'in yanına geldi.