Boyun Eğmeyin, Ben Hepinizle İlgileneceğim! (1)

260 52 1
                                    

"Hak mı? Temel mi?" Zhou Weiqing konuşan gence bakarak cevapladı: "Benim temelim yumruğum. Benim yumruğum sizinkilerden güçlü olduğuna göre... Gücü olan istediğini alır! Gelecekte, benim sözüm sınıfın kuralı olacak. Hiç değilse önümüzdeki dört yıl içinde hiç kimse asil ailelere ya da Yetenek Depolama Sarayına teslim olmayacak. Dört yıl sonra hepimiz mezun olduğumuzda kendi yollarınıza gidebilir, ne isterseniz yapabilirsiniz. O saatten sonra kimseyi kontrol edemem."

Bunu söylerken, kendisine yakıcı bakışlarla bakmakta olan gence yavaşça ilerledi. Gencin yanındaki Ma Qun kaşlarını çatmıştı. Zhou Weiqing inanılmaz kibirli davranıyordu. Kou Rui bile yüzünde oldukça çirkin bir ifade taşıyordu, çevredeki üst sınıflarsa Zhou Weiqing'e deliymiş gibi bakıyordu.

Shangguan Bing'er, Zhou Weiqing'in kolunu yakaladı ve hafifçe şöyle dedi: "Küçük Şişman, ne oluyor? Biz sınıf arkadaşlarıyız, yapma bunu."

"Tam da bu yüzden, sınıf arkadaşları olduğumuz için yapıyorum." Zhou Weiqing, bakışlarını birinci sınıf halk öğrencilerinin arasında gezdirirken soğukça yanıtladı. Baktığı suratlarda korku, öfke, aşağılama, onaylamama, her türden hisle karşılaştı. "Her insan ayakta durabilmelidir. Omurgasız biri nasıl güçlü olabilir? Dünyada herhangi bir kölenin güçlü bir Cevher Ustasına dönüştüğünü duydunuz mu? Size bir ders vereyim. İnsanlar dik durmalı ve güçlenmelidir. Ben sınıf arkadaşlarımın köleleştirilmesine izin vermeyeceğim, onların başka insanların gözünde cüceleşmesini istemiyorum."

Hala Shangguan Bing'er tarafından tutuluyor olsa da az önceki gence doğru yürümeyi sürdürüyordu. Genç, kesinlikle inatçı ve güçlü iradeliydi, Zhou Weiqing'in aurasına rağmen geri çekilmiyordu.

Zhou Weiqing, gençle arasında yalnızca otuz santim kalana kadar ilerledi. "Az önce bana temelimi sordun değil mi? Peki, söyleyeyim!"

Bunu söylerken elini kaldırdı ve boynundaki uzaysal kolyeyi çıkarttı. Bir anda, ellerinde altın kartı belirdi ve onu önündeki gence uzattı. "Bu kartta en az 400 bin altın var. Bugünden sonra, sınıf arkadaşlarımızın Yetenek Depolama ihtiyaçları burdan karşılanacak. Eğer biterse, güncelleyeceğim. Sizin boyun eğip kendinizi köleleştirmenize gerek yok, bu dört yıl içerisinde ben sizin masraflarınızı karşılayacağım ve sizin gerçek insanlar olarak ayakta durmanızı destekleyeceğim, bir köpek olarak değil."

Bu sözlerle herkesin kafasını karıştırdı. Üst sınıflarda bıraktığı ilk izlenim bu herifin deli oluşuydu, hiçbir karşılık beklemeden sınıf arkadaşlarının Yetenek Depolamasını mı karşılayacaktı?! Bu çılgınlık değil miydi?

Diğer taraftan, birinci sınıflar da tamamen aptallaşmış bir şekilde ve garip ifadelerle Zhou Weiqing'e bakmayı sürdürüyorlardı. Önlerindeki adam deli olabilirdi, ancak kesinlikle sevimli ve tapılası bir deliydi! Sonuçta bir seçimleri olduğu müddetçe kim bir köpek, bir köle olmayı ve Karanlık Mühürlerle bağlanmayı seçerdi ki?

Soğuk genç, bilinçsizce Zhou Weiqing'in ellerindeki kartı aldı. Az önce sinir ve inatla dolu olan gözleri şimdi şaşkındı. "Esas meselenin Yetenek Depolama olmadığını ve gerçek sorunun Fiziksel Cevher Birleştirilmiş Ekipmanları olduğunu biliyor olmalısın. Düşük seviye normal bir Birleştirilmiş Ekipman Parşömen seti bile en az 50bin altın değerinde ve bu 400bin uzun süre dayanmayacak. Dahası, sen zengin olsan bile bize yeterli Birleştirilmiş Ekipman Parşömeni bulamazsın, çünkü çok nadirler!"

Zhou Weiqing gülümseyerek yanıtladı: "Halledeceğimi söylemiştim... Kou Rui!"

"En?" Kou Rui ismini duyunca koşarak geldi. "Patron? Beni mi çağırdın?"

Zhou Weiqing onun omzunu sıvazlayarak sordu: "Bana güveniyor musun?"

Zhou Weiqing'e bakan Kou Rui şöyle dedi: "Güveniyorum. Seni takip etme konusunda kararımı verdim ve bu karardan dönmeyeceğim. Babam dedi ki, hayatımızda daima fırsatlar ve şanslar ortaya çıkarmış, biz de bu fırsatları tepmek yerine değerlendirmeliymişiz. Ben de bunun benim fırsatım olduğuna inanıyorum."

HJC~1.kitapHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin