HJC~1.kitap

Yetenek Depolama, Gümüş İmparator (2)

Altın Kartını aldıktan sonra Zhou Weiqing, hissettiği heyecanın bir kısmını yansıtmadan edemedi. Orta yaşlı adamlara teşekkür ettikten sonra hızlıca Yetenek Depolama Sarayından çıktı.

Yetenek Depolama Sarayının kapısında dikilirken gerçekten manyakça bir kahkaha atma isteğiyle dolup taşmıştı. Ben, Babanız, zengin bir adamım! 450bin altın! Birleştirilmiş Ekipman Ustalığı gerçekten harika bir meslek! Bing'er, gelecekte Yetenek Depolamak istersen, sana birkaç yüz bin altın verip kalbini hoplatabilirim!

"Yolu kapama, kenara çekil." Zhou Weiqing, suratında aptalca bir sırıtışla beklerken gelen soğuk ve net ses onu bu dalgınlıktan çıkardı. Acak o zaman Yetenek Depolama Sarayının önünde aptal aptal durup yolu tıkadığını fark edebildi. Yine de Sarayın girişi oldukça genişti ve insanların yanından geçebileceği kadar yer vardı.

Yanında duranlar iki kişiydi, biri erkekti, diğeri de az önce konuşmuş olan kadındı. Kadın kollarını yanındaki gence sarmıştı, yüzü gururluydu ve parlak kırmızı uzun elbisesi ona büyüleyici bir hava katıyordu, özellikle de güzel fiziğinin üzerinde omuzlarına kadar düşen kırmızı saçlarıyla oldukça çekiciydi. Güzelliğini gölgeleyenler yalnızca küçümseyici bakışı ve kaşlarını saran gururlu havaydı.

Kırmızı elbiseli kadının yanındaki genç, kenarlarında altın çizgiler bulunan siyah bir takım elbise giyiyordu, düşük profilli ama yine de iyi görünümlü bir izlenimi verdi. Kısa, koyu mavi saçları bakımlıydı, kalkık bir burnu, zeka gösteren ve yumuşak mavi gözleri vardı. Yanındaki genç kadının sözlerini duyduğunda onun da kaşları kalkmıştı.

Onun duruşu ve aurası yanındaki kadının sergilediğinden çok farklıydı, ancak yirmili yaşlarında gözükse de, yılların ötesinde doğal bir zarafet ve zekaya sahip gibiydi.

Zhou Weiqing başına bela almak istemiyordu, ayrıca böyle uzun bir süre yolu tıkamanın kendi hatası olduğunu da biliyordu. Yine de genç kızı gördüğünde adımları durmuş, gözlerinden soğuk bir bakış yayılmaya başlamıştı. Bu kırmızı elbiseli genç kadının kim olduğunu biliyordu!

"Seni kaba serseri, neye bakıyorsun, çekil önümden!" Genç kadın bu sefer bir öncekinden daha öfkeli bir şekilde bağırmıştı. Belki de yanındaki siyah giyimli genç olmasa sözleri daha da zehirli olacaktı.

Zhou Weiqing basit, iyi huylu bir kahkaha attı. "Sevgili nişanlım, uzun zaman olmuştu! Daha nişanımızı bozamadık ama şimdiden yeni birini bulmuşsun ha? Çok iyi, çok iyi."

Siyah takım elbiseli gence tutunan genç kadın açıkça Cennetsel Yay İmparatorluğunun Prensesi, Zhou Weiqing'in nişanlısı, Prenses Difuya'ydı.

2 yıl geçtikten sonra, Difuya eskisinden de güzel hale gelmişti. 19 yaşındaydı, gençliğinin ve güzelliğinin zirvesindeydi. Ne yazık ki, ne kadar güzel olursa olsun, Zhou Weiqing'in gözlerinde inanılmaz bir çirkinlikteydi. Onun ellerinden neredeyse öleceği günü hatırlamıştı ve şimdi de o eller başka bir adama sarılıydı, bunu düşünen Zhou Weiqing'in elleri bilinçsizce bir yumruk şekli aldı. Ne kadar nişanı bozmaya çalışsa da, o hala kendi nişanlısıydı ve başka bir erkeğin ellerini tuttuğunu görmek çok kışkırtıcıydı. Bu şartlarda, hiçbir adam bu durumu kaldıramazdı.

Zhou Weiqing'in sözleri duyulunca, Difuya'nın gözlerinde bir inanamazlık belirdi ve bedeni titremeye başladı. 2 yıl içinde Zhou Weiqing'in değişimi de hatrı sayılır miktarda olmuştu; yalnızca boy bos olarak bile büyük farklılıklar vardı. Bu değişime bir de yol yorgunu, darmadağın görünüşü ve Difuya'nın onu burda görmeyi beklemeyişi eklenince doğal olarak onu tanımakta çok zorlanmıştı. Ancak yakından inceledikten sonra onu tanıyabildi.