Rehin

Bölüm 28

Ulaz'dan >>> 28

Elimdeki anahtarı çevirerek sinirle soludum. "Bir saat oldu, bir numarayı bulmak bu kadar mı zor?"

Nişan'ın ters bakışlarına aldırmadan söylenmeye devam ettim. "Buldun ama değil mi? Boşuna bu kadar beklemedim değil mi? Bir şey söyle!"

"Kay." Diyerek yanıma gelip arabaya yaslandı. Cebini karıştırırken elimdeki anahtara ters ters bakıyordu. "Sabah sabah ne yapacaksın Emir abinin numarasını? Koğuş arkadaşlarını mı gördün rüyanda?"

"Onun eli kolu uzundur, bana onun eli lazım." Diyerek uzattığı kağıdı alıp cebime attım.

"Aptalca bir şey yapmıyorsun değil mi Ulaz? Emir abiyi biliyorsun..."

"Neyse tamam sabah sabah seni de uğraştırdım, sana borçlandım. Bunu öderim bir ara." Diyerek sözünü kestim. Nasihatlerini dinlemek istemediğimi anladı, parka doğru döndü. Emir abiyi de ne kadar tehlikeli olduğunu da biliyordum ama lazımdı işte. Numarayı telefona kaydedip kağıdı parçaladım. "Kahvaltı yapmadıysan birlikte yapalım, şirkete gitmeden vaktim var biraz." Dediğimde omzunu silkti. "İşine bak sen kahvaltı edecek keyfim yok." Dedi.

"Komiser peşinde mi hâlâ? Bu yüzden mi iştahın yok? Ne olum bu mesele, kıza saldıracak adam mısın sen? Nasıl bir oyun bu?"

Yeniden omzunu silkti. "Oyun işte, ama bana değil Taylan abiye oynuyor biri."

"Çok sadıksın lan Taylan abiye." Diyerek güldüm, can borcu vardı tamam ama, sadakati epey abartmış hayatını ona bağlamıştı. Bununla hep eğleniyordum. "Taylan abi bir kere senin hayatını kurtardı sen elli kere onun hayatını kurtardın, sence de yetmez mi lan artık?"

"Ulaz... Zevzeklik etme."

"Taylan Çelik'in sana ihtiyacı mı var sanıyorsun? Bütün gardiyanlar onun emrinde, okçular da onun. Herif içeriden bile sektörü yönetiyor." Diyerek iç geçirdim. Okçular, piyasada en çok para kaldıran çeteydi, uyuşturucudan. Taylan'ın emrine bakıyordu hepsi.

"Taylan abiye mi sadıksın kızına mı lan yoksa?" diyerek güldüm, ama o kadar sert döndü ki bana doğruldum ben de. "Şaka yaptığımı biliyorsun..." diyerek elimi omzuna attım, sakinleşsin diye.

"Sözünü tutuyorsun değil mi Ulaz?" dediğinde bu kez benim keyfim kaçtı. Söz sahi... "Şirkette gözün üstünde değil mi? Taylan abiyle derdi olan biri ona yaklaşmak isteyebilir..."

"Yaklaşamaz." Diye mırıldandım.

"Yani söz verdiğin gibi değil mi kardeşim, onu koruyorsun?Gözün üzerinde değil mi ha?" dediğinde omzumu silkip bir adım kaydım yana. "Bana gerek yok, Mert'le Tamerin gözü onun üstünde hep, yalnız bırakmıyorlar. Hiç yalnız bırakmıyorlar. Bu hiç, bana bir problem ben de yanaşamıyorum, yani kolaçan etmek için bile yanaşamıyorum."

"Şerefsiz Herif. Bu Mert ne ayak lan her yerden çıkıyor."

Omzumu silkip anahtarı elimde çevirmeye devam ettim. "Patronun oğlu askerden döndüğünden beri böyle, bir iş çeviriyor ama daha ne olduğunu anlamadım. Odasındaki kameraları çıkarttı geçen hafta, zaten epeydir onun departmanı diğerlerinden farklıydı, şimdi... Ulan savaşa hazırlanıyor sanki... Neyse yok... Öğrenirim yakında..."

"Tamer?"

"Mert'in paraziti, tek başına bir şey yapamaz. Kız için soruyorsan aklı kızlarda değil ona da bir şey yapmaz." Dediğimde onun telefonu çalınca ekrana bakıp içini çekti. "Sorun ne? Taylan abiyle ilgili mi?"

"Boş ver, şimdilik kimse bilmese daha iyi." Diyerek doğruldu. "Sözünü tut bana başka borcun yok. Masala göz kulak ol." Dedi ve telefonu kulağına çıkarırken yanımdan geçip arabasına yürüdü.

İçimi çekerek arabaya bindim gergince anahtarı çeviriyordum. Kardeşim dediğim adam kıza göz kulak ol diyordu. Kıza. Masala.

Telefonumu elime alıp mesaja baktım.

'Kızdan gözünü ayırma, emri kimden aldığını öğren.' Yazıyordu Cengiz beyin mesajında. Patronumdan nasıl koruyacaktım onu?

Sinirle direksiyona vurdum.

Kendimden nasıl koruyacaktım, az kalsın parmağını kırıyordum o gün.

Bir kez daha vurdum.

Kimin tarafında olmam gerekiyordu şimdi?

İkisi de gözünü kızdan ayırma diyordu. Kardeşim dediğim adam onu koru diyordu, ekmek kapımı bana açık tutan patronum gerekirse öldür ama konuştur diyordu. O kapıya kafamı vurmak istiyordum, bir daha bir daha kafamı kırana kadar.