My Man (ငါ့လူကြီး)

Part-29

အိမ်ကိုရောက်လာပြန်သော ငှက်အဖေနဲ့ သူ့ရဲ့ကြက်တူရွေး။ စိုင်းဝဿန်ရဲ့မျက်နှာကို တစက်ကလေးမှကြည့်မရပါ။
အဖေရော၊ သူ့ရဲ့သား ကြက်တူရွေးရောက မေတ္တာရှိချင်စရာ မကောင်း​ေသာရုပ်တွေနဲ့။

ကြက်တူရွေးလေးချစ်စရာကောင်းပါ၏။
လူကိုမြင်တာနဲ့ 'ကလေးစီး၊ကလေးစီး'နဲ့ သရော်ခံရပါများတော့ ကြက်တူရွေးလည်း ကျက်သရေရုတ်လာပြီလို့ တွေးလိုက်တော့သည်။ စိုင်းဝဿန်ကို မြင်ရ၊တွေ့ရတာလည်း ကျက်သရေကို မရှိပါ။

ကလေးစီးမဟုတ်ပါ။ 'ခရေဇီ' ဆိုသည့်စကားမှာ ဘိုလို အရူးလို့ခေါ်၏။
မြန်မာလို ပြောရလျှင် အရူးဟူ၍
အဓိပ္ပါယ်ရသည်။

ငှက်ရော၊လူရော မှိုင်းညှို့ငယ်ကို ဂျင်းထည့်လို့ ရနိုင်​ေတာ့မည်မဟုတ်ပါ။

မှိုင်းညှို့ငယ်ကိုမြင်တာနဲ့ ကလေးစီးလို့အော်ဖို့ သင်ပေးထားတဲ့ ငှက်အဖေ မေတ္တာတုံးကောင်နဲ့ သူ့ရဲ့သားလေးဆိုပြီး သိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ကြက်တူရွေးနဲ့ ဒီနေ့တော့မှိုင်းညှို့ငယ်နဲ့ တွေ့ပြီ။

ကလေးစီး ကလေးစီးဆိုတော့ အိမ်ကဖိနပ်တွေကိုလာမေးတယ်ထင်ခဲ့မိ၏။ ကလေးစီးဆိုတဲ့စကားလုံးမှာ လူကိုသရော်နေမှန်းသာသိခဲ့လျှင် အဲ့ဒီကြက်တူရွေးကို အဲဒီ့နေ့ကပဲ ချက်စားပစ်လိုက်မိမှာ။

အခုတော့ ဦးဝဠာရဲ့မျက်နှာနဲ့အန်ကယ်လေးတို့ရဲ့မျက်နှာကိုပါထောက်ပြီး  မှတ်လောက်အောင်ပဲပညာပေးလိုက်တော့မည်။

"စိုင်းဝဿန်ဆိုတဲ့ကောင် ငါ့အိမ်ဘာလာလုပ်တာလဲ..."

"..."

မျက်စောင်းထိုးပြီးခပ်တည်တည်နဲ့အိမ်ပေါ်တက်သွားသူက အိမ်ရှင်ကိုပမာမခန့်လုပ်နေ​ခြင်းမဟုတ်လား။  သူများယောကျာ်းအိမ်ကို သူ့ယောကျာ်းအိမ်လို့ မှတ်နေလားလည်းမပြောတတ်။

သူ့ရဲ့ကြက်တူရွေးလေးမှာလည်း သူ၏ပခုံးပေါ်မတ်တပ်ရပ်​နေပြီး လူကိုကြည့်ကာ 'ကလေးစီး'ဆိုပြီး အော်နေပြန်သည်။

"မှိုင်းညှို့ငယ် ခရေဇီ...ခရေဇီ..."

"မင်းပါးစပ် ပိတ်ထားစမ်း..."