My Man (ငါ့လူကြီး)

Part - 3

ကားဝင်လာသံကြားရတာမို့ အခန်းထဲမှပြေး၍ ထွက်ရလေပြီ။ ဘယ်သူပြန်လာတာလဲသိပါ၏။
ဦးဝဠာမှ ဦးဝဠာ စစ်စစ်ကြီး။ ကားမောင်းတာတောင် ငြင်ငြင်သာသာနဲ့ တရားမှတ်ပြီးမောင်းသလားမှတ်ရတဲ့သူမို့ ကားအင်ဂျင်သံကလည်း ငြင်သာစွာပင်။

တစ်နာရီကိုမိုင်၆၀ထက်ပိုမမောင်းရဆိုသော စကားကို လိုက်နာကျင့်သုံးလေသူ။
ဖြေးဖြေးသွားလည်း ခရီးရောက်တယ်။
လောစရာမလိုဘူးဆိုတာ ဦးဝဠာရဲ့လက်သုံးစကား။
ဦးဝဠာရဲ့ကားပေါ်တက်ထိုင်ပြီးလျှင်တော့ ရောက်ချင်တဲ့အချိန်ရောက်ပါစေလို့ နှလုံးသွင်းနိုင်မှရမည်။

မီးပွိုင့်စိမ်းနေလည်း ရှေ့ကားကိုကျော်မတက်လေပဲ အေးဆေးစောင့်ပေးသည်။
နောက်ကားတွေကျော်တက်လည်း ပေးလွှတ်သည်။ အဆိုးဆုံးက​တော့ တစ်ခါတလေ ဆိုက်ကားကပင် ဦးဝဠာရဲ့ကားကို ကျော်တက်နိုင်၏။

'စက်ပစ္စည်းတွေနဲ့အလုပ်လုပ်ရတာ ကိုယ့်ဘက်ကဂရုစိုက်နိုင်မှပဲ ကိုယ့်အတွက်အန္တရာယ်ကင်းမယ်...'လို့ ဆိုကာ အိမ်ကဒါရိုက်ဘာအကိုအား ဦးဝဠာဆုံးမတတ်သောသောစကားပင်။

အခုလည်းကားတံခါးပိတ်သံကြားရ၏။ ​တိုးတိုးတိတ်တိတ်လေးနဲ့ မာန်ပါပါလေးသာ။
ဝုန်းဒိုင်းနဲ့ရုန်းရင်းဆန်ခတ် မဆန်ပေ။

အနက်ရောင်ကားခေါင်မိုးကို ကျော်ကာကြည့်မိတော့ ဧည့်သည်ဆိုသူကပါမလာချေ။
ဂျူတီကုတ်ကိုလက်မှာတင်ပြီး အိတ်ကိုလက်မှာချိတ်ထားသူက ဘောင်းဘီစတိုင်ပင်နက်ပြာရောင်နဲ့ တော်တော်လေးခန့်ညားချောမောနေ၏။

မတ်တပ်ရပ်နေသော သူ့အားမြင်သွားခဲ့လေ​ပြီ။ မမြင်နိုင်ရိုးလားနော်။ အိမ်အဝင်အဝရဲ့ လူသွားလမ်းတည့်တည်ပေါ်မတ်တပ်ရပ်လို့ ဟင်းလင်းပြင်ကြမ်းခင်းပေါ် ဟိုရှာဒီရှာလုပ်နေသူအား မမြင်စရာလား။မွေးကင်းစကလေးပင် မြင်နိုင်လောက်သောအနေအထားနဲ့ ဦးဝဠာကိုချောင်းကြည့်နေတာလေ။

"အငယ် လာဦး..."

"..."

ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုငေးမောကာ ကြည့်နေပုံက ဘယ်သူ့ကိုခေါ်နေခြင်းလည်း အတည်ပြုနေသလိုပင်။ သူ့အားခေါ်ဆိုနေမှန်းသိသော်လည်း အရှေ့အနောက်၊တောင်၊မြောက်ပတ်ပတ်လည်ကို သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရမှာက တာဝန်တစ်ရပ်လို။ 
ကိုယ့်ကိုခေါ်နေမှန်းသိတာပေါ့ အလကား မူပိုပြတာ။