Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlığın acıları gizlemek için bin bir çabaya girdiği saatlerde kadın yataktan yeni çıkmıştı.
Yatağın ucundaki deri ceketini giyip aşağı indiğinde onu bekleyen manzara oldukça şaşırtıcıydı. Hayal mayal annesini hatırlıyordu ama Remus'un ya da Aberfort'un burada olması tuhaf gelmişti.
"Hepiniz buradasınız. Mükemmel." diyerek yemek masasının sandalyelerinden birini çekip oturdu. "Beni bekliyordunuz sanırım."
"Ben gidiyordum. Sadece iyi olduğunu görmek istedim. Bu konuşmaya dahil olmayacağım." dedi, yaşlı büyücü seyahat pelerinini giyerken.
"Konuşacak birini istersen ya da ağlayacak bir omuz yerimi biliyorsun." deyip cadının alnını öptü. "Sen benim kızım gibisin Annabel. Kendini harcamana asla izin vermem."
Adamın babacan sözlerine gülümsemek dışında karşılık verememişti cadı. Hala kendini sersem gibi hissediyordu.
Yaşlı büyücü evden ayrılırken Bayan Potter söze nasıl gireceğini düşünüyordu. Yeterince yorgun görünen kızıyla nasıl iletişime geçmesi gerekiyordu ki?
"Annabel, daha iyi misin?"
"Evet anne. Sorun yok gerçekten. Bir anlık bir çıkıştı. Hepsi bu kadar."
Narcissa yanındaki adamın karın boşluğuna dirseğini geçirdiğinde Remus acıyla yüzünü buruşturarak öksürdü. "Annabel biz seni yadırgamıyoruz. Zorlu bir süreçten geçiyorsun ve bunu hepimiz görüyoruz."
Kadın kendine acıyarak bakan gözlerin hepsini bir torbaya koyup gülle fırlatır gibi uzağa atmak istese de yapamıyordu. Bileğindeki yeşil tokayla saçlarını toplayıp öne doğru eğildi.
"Şunda anlaşalım gençler ve kendini genç hissedenler. Bana karşı kibar olmanıza gerek yok gerçekten. İçinizden ne geçiyorsa direk onu söyleyin, kibarlığa ihtiyacım yok. Aksine birkaç sert tokada ihtiyacım var. Kim başlamak ister?"
"Annabel iyi olduğuna emin misin?" dedi Black cadısı. Arkadaşının umursamaz tavırlarına alışkındı, ama dün sabah gördüklerinden sonra bu biraz ağır gelmişti.
"İyi değil tabi ki Narcissa. Ama benim görmek istediğim Annabel'de buydu." dedi yaşlı cadı kendinden emin bir tavırla, içinde kopan fırtınalarsa sadece onu ilgilendirirdi.
"Toparlan. Duruşunu dikleştir. Kocanın seni affetmesini mi istiyorsun o zaman ona göre davran. Kayınvalidende uzak dur bir süre. Kendin ol Annabel! Giyin, kuşan, süslen herkesin görmek istediğinin aksini sun onlara. Uyuyup uyandın kendine olan özgüvenini mi kaybettin?"
Annesinin karşısına oturmuş küçük bir çocuk gibi azarlanırken ellerini ceketinin cebine sokup ayağa kalktı. "Denerim."
"Deneme yap! Severus sadece kırgın ve üzgün. Tabi birazda yıllardır sorguladığı şeylerin gerçek çıkmasıyla dozu kaçırmış durumda. Tabi aslında gerçek sandıkları gerçek değil. Otur onunla konuş. Gerçekleri anlat."
