HATIRA KASIMPATI (GxG)

| 30 |

Merhaba. Satır arası ve bölüm sonu yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar canlar. ❤️

(Yazardan)

Gece sadece iki saat uyudu İzgi. Sabaha karşı gözlerini açtı. Telaş içinde ilk baktığı şey sevdiği oldu. Uykulu hali hemen geçti fakat iki saatlik uyku elbette bedenine ve zihnine yeterli gelmeyecekti.

Ayağa kalktı. Karmen'in alnına eliyle bastırdı. Beden sıcaklığını kontrol etti. Karmen'in nefes alışları sakindi. İzgi'nin içi rahatladı. Karmen viskiyi fazla kaçırınca endişelenmişti ancak şimdi gayet normal bir uykuda görünüyordu.

Yüz hatlarını uzun uzun izlemek istiyordu İzgi. Karmen'in güzelliğinden, çekiciliğinden etkilenmemek çok güçtü. Garip bir şekilde insanı çeken bir yanı vardı. Evet Karmen'e aşık olmuştu. Sırf bu sebeple ona çok güzel gelmesi normaldi ama İzgi biliyordu ki bu konuda böyle düşünen sadece kendisi değildi. Girdiği her ortamda kendine has karizmasıyla dikkat çekiyordu Karmen. Bar bölümünde kendi kendine otururken bile gözler ona doğru dönüyordu.

"Ne yapacağız?" diye sordu. Karmen'den cevap gelmeyeceğini biliyordu.

"Sensiz olmuyor ama seninle de olmuyor klişesini yaşamak istemiyorum."

Ayağa kalktı. Karmen'in yattığı koltuğun kenarına ilişti. Terlediği için yanağına yapışmış saçlarını geriye atmak için elini uzattı. Bunu yaparken eli istemsizce tenine değdiği için elleri karıncalandı. Karmen'i çok özlemişti hatta belki farkında olduğu özlemden çok daha fazlası vardı içinde.

Sol elini geri çekip kendi saçlarına daldırdı. Parmaklarını saçlarından geçirirken boşluğa düşmüş gibi hissetmeye başladı. Bu duygu karmaşasından nasıl çıkacağını bilmiyordu.

"Başımın belası," dedi. Dudakları aşık bir gülümsemeyle yukarı kıvrıldı.

Odasına gitmek için ayağa kalktı. Kapıdan içeri girince ışığı açmaya bile tenezzül etmedi. Kendini yatağa bıraktı. Yorgunluğunu atamamıştı ve Karmen uyanana kadar biraz daha uyumak istiyordu.

___________________________________

Sabah 09.00'a doğru gözlerini açtı. Sağ kolunun karıncalanışının verdiği rahatsızlıkla dişlerini sıktı. Yatağından zar zor kalktı.

"Baygın gibi yatmışım," diye söylendi. Odanın kapısını açtı. Salona girdiğinde gözleri Karmen'in yattığı koltuğa kaydı. Koltuk boştu. Mutfakta mı diye düşünerek hemen mutfağa gitti ama mutfakta da yoktu.

"Odun Karmen!" dedi dişlerinin arasından. Onun uyanmasını beklemeden çekip gitmesine sinirlendi.

"Kibarlık nedir bilmez misin? Bari teşekkür et de öyle git. Yangından mal kaçırıyor sanki."

Kendine kahvaltı hazırlamak için yiyecekleri buzdolabından çıkarmaya başladı. Kaşları alnını acıtacak kadar çatıktı ve söylenmeye devam ediyordu.

Kapı çaldı. Derin bir nefes alıp kapıya gitti. Üstteki delikten kimin geldiğine bile bakmadan kapıyı açtı. Dakikalardır söylendiği Karmen'i karşısında görmeyi beklemiyordu. Karmen'in sağ eli arkasındaydı, sol elinde ise dilim ekmekle dolu bir poşet vardı.

"Günaydın," dedi.

"Günaydın. Eve döndüğünü sandım."

"Hayır."

"Dönseydin de şaşırmazdım. Teşekkür etmek, nezaketen beklemek gibi ince davranışlar senin aklına gelmez," dedi iğnelercesine. Karmen sesini çıkarmadan elindeki poşeti uzattı. Kapıyı açık bırakıp mutfağa geri döndü İzgi. Karmen içeri girip kapıyı kapattı. İzgi onu beklemeden mutfağa gitse de ona sinirlenmedi.