HATIRA KASIMPATI (GxG)

| 46 |

Hatalar varsa affola. İyi okumalar dilerim.

(Yazardan)

Ağabeyi Timur'u gördüğünden beri iyi değildi Teoman Bey. İki kardeş birbirleriyle konuşmadan davette zaman geçirdiler. Birbirlerine soğuk bakışlar göndermekle yetindiler. O akşam Teoman Bey'in dikkatini çeken bir durum oldu. Timur'u ilk gördüğünde sanki Teoman'ın yanında başka birisini de görmeyi bekliyor gibi bakmıştı. Bu detay Teoman'ı ürküttü. Kimi görmeyi bekliyordu, diye sordu kendi kendine. Karmen'in onunla gelmemesine çok sevindi.

Eşine bu konuda tek kelime etmedi. Onu gördüğü akşamdan sonra derin bir sessizliğe büründü. Begüm Hanım'ın anlattıklarına ve sorduklarına kısa yanıtlar vererek iki gün geçirdi. Eşindeki bu suskunluktan rahatsız oldu Begüm Hanım ve en sonunda dayanamayıp açıkça sordu.

"Allah aşkına senin ne derdin var Teoman? Bir anda çok sessizleştin. Bir şey soruyorum, cevabın evet veya hayır oluyor."

Çenesini ovuşturmayı bırakıp eşine durgun bir bakış gönderdi Teoman Bey.

"Ne dememi bekliyorsun Begüm?"

"Dürüst ol Teoman," dedi sakince. Eşinin gözlerine beklentiyle bakıyordu. 

Derdini açıkça söylerse belki yardımcı olabilirim dedi içinden.

"Aylar hatta yıllar sonra Timur'u gördüm."

Begüm'ün bakışları dondu. Aslında Timur'la birebir sorunu yoktu ama birbirlerini oldum olası sevmemiş, hep zıt düşmüşlerdi. Timur'a kalsa kardeşinin Begüm'le evlenmesini bile istemezdi. Üstelik o dönemde buna sebep sunabileceği hiçbir şey olmamıştı.

"Konuştunuz mu?"

"Hayır. Onunla konuşacak hiçbir şeyim yok."

"Bu adam çok uzaklara gitmemiş miydi? Neden geri döndü?"

"Veya hep buradaydı ama bizden uzaktı," dedi Teoman.

Begüm'ün tüyleri diken diken oldu. Evin etrafında korumalar olmasına şükretti.

"Evin etrafında korumaların olması bir güven verdi açıkçası. Belki de en çok şu an verdi hatta öyle söyleyeyim," dedi gözlerini kocaman açarak. Pencereden dışarıya baktı. Her şey gayet yerli yerinde görünüyordu.

"Biz tanınan bir aileyiz, iş hayatının içindeyiz. Milyarder olmasak da ülkenin zengin ailelerinden bir tanesiyiz. Elbette evimizin etrafı başı boş olmayacaktı. Yıllarca öyle olması bile saçmaydı... Ne acı bir şey ki insan kendi ağabeyine bile güvenemiyor. Başka düşmanlarımız da olabilir tabii. Garantiye almak iyidir. Kızlara da hep üstü kapalı bir şekilde bunu anlatmaya çalışmıştım."

Sakin ve güven dolu bakışlarını eşine çevirdi. "Ben hepimizi düşünüyorum Begüm. Bu böyle olmaya devam edecek."

Gülümseyerek ona doğru döndü Begüm. Teoman'ın yüzünde o özlediği gülümsemeyi görünce içi rahatladı.

"Konuşmamanız bir açıdan iyi olmuş."

"Yıllar yılı doğru düzgün kardeş olamadık birbirimize. Şu saatten sonra olmasak da fark etmez. Konuşacak bir şeyimiz kalmadı. Yıllar önce son nokta koyuldu."

Karmen'in onları dinlediğini fark etmediler. Aldığı nefesi bile en sessiz haliyle alıyordu Karmen. Fark etmeleri mümkün değildi.

Babasının bu konuşması kafasını daha çok karıştırdı. Geçmişte ne yaşandığını gerçekten merak ediyordu. Amcasının söyledikleri babasının söyledikleriyle birleşince yapboz parçalarını tamamlamak daha güç hale geldi. Bu işin içinden nasıl çıkacaktı? Çıkabilecek miydi? Babası mı suçluydu yoksa amcası mı?