HATIRA KASIMPATI (GxG)

| 42 |

Geçen bölüme yaptığınız yorumlar için teşekkür ederim. Sizin düşüncelerinizi yorum kısmında okumak hoş oluyor. Keyifli okumalar dilerim. 🥰

(Yazardan)

Arabadan indi, bavulunu yanına aldı. Cemal'den arabasını garaja almasını rica etti. Anahtarı üstünde bırakmasının bir zararı olmayacağını düşünüyordu.

Kibar bir tavırla "Hoş geldiniz," dedi Cemal. Üstüne de sivri çenesini yukarı kaldırarak gülümsedi. Başını sallayarak karşılık verdi Karmen.

"Ben yokken ters bir durum oldu mu?" diye sordu hemen.

Karmen'in bunu soracağına adı kadar emindi Cemal.

"Hayır efendim."

Amcasının ona gönderdikleri aklına gelince gerildi. Tedirgin bir nefes çekti içine. O adamın burada bir yerde olmadığının, sürekli evi gözetlemediğinin garantisini kim verebilirdi?

Mavi gözleri birkaç metre ileride duran korumalara takıldı. Hep tanıdık yüzler vardı fakat bu adamlardan birinin amcasına çalışmadığının garantisi de yoktu. Çok dikkatli olmaları gerekiyordu.

Gözlerini şüpheyle Cemal'e çevirdi. Kaşlarını gözle görülür derece çattı. Cemal onun bu şüpheci bakışlarının ardında kendisine duyulan bir şüphe olduğunu anlamadı. 

İçinden söylenmeye başladı Karmen. "Peki ya Cemal? İşe en son giren kişi sonuçta. Amcama haber uçuruyor olabilir mi? Onun masum olduğunun da garantisi yok. Beni yanıltma Cemal. Beni hayal kırıklığına uğratma sakın!"

Tüm şüpheleri bir kenara koydu. Sakin sesle "Emin misin Cemal?" diye sordu. 

Kuşku dolu bir ifadeyle "Evet," dedi Cemal. Karmen'in bu kadar irdelemesi ona bilmediği bir şeyin olabileceğini düşündürmüştü.

"Böyle tedirgin bir şekilde sormanızın başka bir sebebi mi var?"

Başını sağa sola salladı Karmen. Ortalığı ateşe vermenin anlamı olmayacağına inanıyordu fakat en kısa sürede bu konuyu Rüya Hanım'a anlatmak istiyordu. Kendisi işin içinden çıkacak gibi değildi.

"Hayır. Herhangi bir durum var mı diye öğrenmek istedim sadece."

"Yok efendim."

Karmen başka bir şey demeden evin kapısına doğru yürüyecekken Cemal'in sesiyle olduğu yerde kaldı.

"Siz yokken eve sadece kardeşinizin arkadaşı geldi."

Cemal'in bahsettiği kişinin Güzay olduğuna çok emindi Karmen. Başka birisini aklına getirmedi bile.

"Eve girmedi. Sadece arabasıyla Rengin Hanım'ı almak için geldi."

"Tamam," dedi soğuk sesiyle. Yüzünü astıkça astı. Güzay'ın bu eve adım atması fikir olarak bile tüylerini diken diken ediyordu. 

Kapının aniden açılınca şaşırdı Karmen. Anahtarını cebine geri attı. Teoman Bey, kızının geldiğini görmüş ve gazete okumaya ara verip kapıyı açmıştı. Büyük kızının yüzündeki şaşkın ifadeye gülümsedi.

"Oo kapılarda mı karşılanıyorum?" dedi. Babasının kapıyı açmasını hiç beklemiyordu. Büyük sürpriz olmuştu. Bunun dalgasını geçmezse içi rahat etmezdi.

"Babam benim ya," dedi sırıtarak. Teoman Bey başını sağa sola sallayarak Karmen'in bu tavrından hoşlanmadığını belli etti. Ellerini ceplerine attı. Böbürlenir gibi bir duruşu vardı. Kendince Karmen'e üstünlük taslıyordu. Üstelik bunu farkında olmadan yapıyordu. Karmen ise gülümseyerek kafasının duruşunu dikleştirdi. Babası kapının tam ortasında durduğu için içeri giremiyordu.