HATIRA KASIMPATI (GxG)

| 7 |

Hatalar varsa affola. Keyifli okumalar. ❤️

(Yazardan)

Hastanenin kendine has kokusunu aldıkça fenalaşıyor gibi hissediyordu Karmen. Bakışlarını pansuman yapan hemşireden alıp kardeşine çevirdi. Kafasını iki yana salladı. Patladı patlayacak dedikleri noktadaydı. Dişlerini sıkıyordu.

Buraya geleli dakikalar oluyordu ve Rengin ilk kez ablasına baktı. Bu bakışma iki saniye sürdü. Kafasını hemen diğer tarafa çevirdi. Suratında küskün bir ifade vardı. Karmen ise tepeden tırnağa soğuk duruyordu. 

"Acıyor mu?" diye sordu. Sesi her ikisinin de beklediğinden daha sakin çıktı.

"Sayılır," diye yanıtladı Rengin.

"Büyütecek bir şey yok. Ufak bir kazaydı, geçti."

"Bunun bir tık üstü komple elini kesmen olurdu, canım kardeşim... Ben arabada bekliyorum," deyip çıkış kapısına yöneldi. Dışarı çıktığında soğuk rüzgar yüzüne çarptı. Derin bir nefes alarak temiz havayı içine çekti.

Tekin Bey arabanın içinde patronunu bekliyordu. Arabanın kapısı açılınca duruşunu düzeltti. Boğazını temizledi. Arkasına döndü.

"Rengin Hanım iyi mi?" 

Zoraki konuşur gibi "İyi," dedi. Kapıya sıkışan uzun gri kabanını içeri almak için birkaç saniye uğraştı. Tekin Bey önüne dönerek dikkatini karşıya verdi. 

"Onu beklemeye devam edeceğiz, değil mi?"

Karmen öfkelenmemek için inat ederken, birileri öfkelendirmeye yemin etmiş gibi hareket ediyordu. Hışımla kabanının yakasını düzelterek düğmesini açtı. Şoförün sorusunu cevapsız bıraktı.

Rengin, hırkasını sağ omzuna attı. Kardeşini öyle görünce gülmeye başladı Karmen. 

"Hanımağaya bak, ceketi de yandan omzuna atmış."

"Benimle konuşmaya mı karar verdin?" diye sordu Rengin. 

"Zaten konuşuyordum."

Rengin alayla güldü. "Eve gidelim," dedi. Tekin kafasını salladı. Karmen bir sohbet başlatma derdinde değildi. Sadece güldüğü şeyi söylemek istemişti. 

"Söz konusu bana laf sokmak olunca nasıl da ayıldın ama."

"Konuşamam, yalnızca mesaj hatta uyumak," dedi Karmen. Bir saniyeliğine yanında oturan kardeşine baktı. 

Bakışlarını cama çevirdi. Görüşü bulanıktı. Esnemeye başladı.

"Leş gibi alkol kokusu geliyor. Birisi yanında sigara yakmak için kibrit çaksa alev alırsın."

Sinir olsa da hiçbir şey söylemek istemedi. Kafasını cama yasladı. Gözlerini kapatırken hatırladığı şey yüzünden elini alnına vurdu. İzgi'ye vakit geçirmek istediğini söylemiş ama tek kelime bile etmeden mekandan çıkıp gitmişti. Bir saat önce mekanda otururken Rüya Hanım yanına gelmişti. Rengin'in hastaneye götürüldüğünü söyleyince aceleyle mekandan çıkmıştı Karmen.

"Umarım o da unutmuştur," dedi fısıldar gibi. Gözleri kendiliğinden kapanıyordu fakat eve gidene kadar uykuya teslim olmaya niyeti yoktu. Camı birkaç santim indirdi. Suratına çarpan soğuk rüzgara aldırış etmiyordu. Çocukluğundan beri bu hissi çok seviyordu. Farkında olmadan tebessüm etti. Uykuya direnci kırılmak üzereydi.

"Ne dedin?" 

"Hiç."

Eve varır varmaz ikinci kata çıktılar. İkisi de odasına çekildi. Karmen'in tek yaptığı kabanını çıkarıp yatağa atlamak oldu. Ellerini yastığın altına yerleştirdi. Kısa sürede uykuya daldı.