HATIRA KASIMPATI (GxG)

| 48 |

Fazla bekletmeden bölümü paylaşayım dedim. Keyifli okumalar. ❤️

(Yazardan)

Sabahın köründe karın ağrısıyla uyandı Karmen. İzgi'yle gece yaşadıkları tatlı anlar aklına gelince gülümsedi. Karnının ağrısına rağmen İzgi sayesinde yüzü gülüyordu. Uyumadan önce içtiği kahve olduğu gibi boğazından geri gelmeye niyetlenmişti adeta. Birkaç santim doğruldu. Elini ağzına bastırdı Karmen. Öksürmeye başladı. Ağzına gelen ekşi tat midesini bulandırdı. Üstündeki örtüyü itekleyerek kalktı. 

"Tükürdüğümün hayatı bana birkaç saatlik mutluluğu bile çok görüyor," diye serzenişte bulundu. Elini ağır ağır indirdi. Zar zor yutkundu. Mutfağa gidip su içmenin iyi olacağını düşündü. 

Yüzünü ekşiterek mutfağa girdi. Belinden yukarı çıkan kazağını indirdi. Kendine büyük bir bardak su aldı. Karnına giren sancı suyu bitirmesine izin vermedi. Sağ elinde bardak olduğu için sol elini karnının üstüne götürdü. Ağrı oradan yavaşça kasıklarına iniyordu. Anlam veremedi Karmen. 

İzgi içi yanarak uyandı. Başucuna su almadığını fark ederek kendine söylenmeye başladı. Karmen'in uyuyordur diye salona sessizce girdi. Onu yerinde bulamayınca bir an telaş yaptı. Hemen sonra mutfak kapısının aralık olduğunu ve ışık yandığını görünce rahatladı. Kapıyı sonuna kadar açtı. 

Onun geldiğini fark etti Karmen. Acı çektiği yüzünden anlaşılıyordu.

"İyi misin Karmen?"

"Karnım çok fena ağrıyor."

Elindeki bardağı tezgaha bıraktı. Bedenini İzgi'ye çevirdi. "Sen iyi misin? Gün daha ağarmadı bile, erken uyanmışsın."

"Geri yatacağım da su içmem lazım. Ciğerlerim yanmış resmen," dedi sevecen bir tebessümle. Zoraki biçimde gülümsedi Karmen. Boğazını temizleyerek kenara çekildi. Mutfak kapısından yavaş adımlar atarak çıktı. İki dakika sonra İzgi salona geldi.

"İstersen iki lokma bir şeyler ye, sonra da ağrı kesici iç. Kıvranır gibi bir halin var."

"Geçmezse içerim, sağ ol."

"Kahve dokunmamıştır herhalde, değil mi?"

"Sanmıyorum. Reglim yaklaşıyor galiba. Gerçi bu ağrı tam onun ağrısı gibi de değil, anlayamadım."

"Hastaneye mi gitsek acaba?" dedi İzgi. Karmen'in yanına otururken oldukça telaşlı görünüyordu. Elini nereye koyacağını bilemedi. Karmen'e temas etmekten kaçınmak istiyordu.

"Gitsek iyi olacak gibi. Ne dersin?"

"Hastaneye gidecek kadar kötü değilim. Büyütmeye lüzum yok. Sen içini ferah tut."

"Ama-"

Çok sakin, yumuşak bir sesle "Lütfen sen odana git ve güzel uykuna geri dön. O kadar kötü değilim," dedi. İzgi'nin içi rahatlasın diye gülümsemeyi de ihmal etmedi. İçli içli nefes alıp verdi.

"Beni hâlâ umursadığını bilmek güzel."

Beklenmedik cümle karşısında birkaç saniye sustu İzgi. Ne bekliyordun, diye sormak istedi Karmen'e.

"İlişkimize devam ederiz veya etmeyiz... Bilemiyorum. Benim duygularımdan tek bir damla bile eksilmediğini biliyorum. Seni hâlâ seviyorum Karmen."

İkisinin de gözleri doldu. "Teşekkür ederim."

"Niçin?"

"Düzgün bir şekilde iletişim kurmayı denediğin için... Benden, bizden öylece kolay vazgeçmediğin için... Varlığın için..."