DÜŞKÜNLÜK 《 BxB 》

19. bölüm : REST

Bazen neden mi yalnız olmak istenir? Eğer bir insan yalnızsa birini bulamadığı için değil, insanlara güveni kalmadığı içindir. Birilerine güvenip pişman olduğu içindir.

Güven, bir insanda aranacak en önemli duygudur. Güven oldumu diğer güzel duygularda onun peşinden gelir.

Ben Erim'e çok güvenmiştim. Verdiği cezalar umrumda değildi ama bana yabancıymışım gibi davranması canımı yakmıştı.

...

Bizimkilerle birlikte koğuşta oturuyorduk. Bir kaç üst devre de buradaydı. Sabaha karşı bölüğe geldiğimiz için hiç uyumadan kahvaltıya gitmiştik. Erim' de dün gece nöbetçi olduğu için bu bugün izinliydi.
Herkes dünkü yediğimiz konuşurken ben dümdüz önüme bakıyordum. Bedenim burada olsa da ruhum burada değildi. Çavuşun koğuşa girdiğini ve bana seslendiğini bile duymamıştım.
"Emir, Erim komutan sen çağırıyor." demesiyle kaşlarım çatılmıştı.

"Gelmiyorum." dedim ters bir şekilde. Herkes şok içinde bana bakarken ciddi olduğumu biliyorlardı. Çavuş gözlerini devirerek, "Hadi Emir dalga geçme. Zaten isim basımdan aşkın." dedi. "Duymadın heralde abi. Gelmiyorum dedim." dedim.

"Saçmalama Emir. Git bak ne istiyormuş." dedi Vanlı. Tek kaşımı kaldırarak ona baktım. Gitmeyecektim, belkide beni gerçekten iş için çağırıyordu ama kırılmıştım. "Allah allah ne diyecem benn komutana, gelmek istemiyormuş mu diyecem." dedi çavuş. Herkes beni ikna etmeye çalışıyordu. "Yav kalk git. Adam dellenecek sonra hepimize saracak." diyen Ankaralı ya baktım ve "Onun derdi benle."dedim.

Benim gitmeyeceğimi anlayan bizimkiler çavuşa, "Bizden biri gelse olmaz mı? " dediler. Çavuş sabır dilenerek koğuştan çıktı. Bizimkiler hala daha inanamıyordu.

Aradan daha 5 dakika geçmeden çavuş hışımla içeri girdi. "Yav kardeşim, Allah'ını seversen şu adamla muhattap etme beni." " Ne yapılacaksa ben yapayım dedim ama adam seni istiyor işte. " dedi. Bizimkiler beni ikna etmek için uğraşırken Erim'in koğuşa girmesiyle herkes toparlandı ve esas duruşa geçti. Kaşları çatılan Erim'in gözleri bendeydi.

"Çıkın dışarı." dedi kafasıyla kapıyı işaret ederek. Bizimkiler bana bir bakış attıktan sonra hemen dışarı çıktılar. Başım önde beklerken uzun bir süre beni süzdü ve " Bu ne cürret? " " Emre itaatsizlik mi ediyorsun, yoksa beni mi cezalandırıyorsun?" dedi.

Başımı kaldırarak ona baktım ters ters.
"İster askerliğimi uzat, istersen yine ceza ver, umrumda değil." dedim.

"Burası askeriye. Geç kaldınız. Ceza aldınız." dedi düz bir şekilde.

Alayla gülerek " Bu ceza değil, eziyet. "
"Senin, benim komutanım olduğunu bi an unutmuştum. Hatırlattın." " Senin kurallarının olduğunu ve bu kuralları asla değiştiremeyeceğimi biliyorum." dedim.

"Emiiir. Benim kurallarımı değiştiren zaten sensin. Tatbikatta filamayı acemi askere kaptırdığım duyulunca herkes dalga geçti. Umrumda mı değil. Çünkü ben seni kazandım. Dün senin yaptığın hatayı kim yaparsa ona da o cezayı verirdim." dedi. Yumuşamış ve kendini ifade etmişti. Konuşması beni etkilemişti, sanırım haklıydı. Yüzümün yumuşadığını görünce iki parmağını çenemin altına koydu ve başımı yukarı kaldırdı. '' Küstün mü bana?" dedi. Gözlerimin içine bakamak için başını eğmişti.

Başımı hafif geriye atarak parmaklarından uzaklaştım ve, " Çocuk değilim ben. Haklısın. Beni diğer askerlerden kayırman doğru olmaz." dedim. Mahçuptum.

" O zaman şimdi seni öpebilirmiyim? Kokunu çok özledim." diyip bana yaklaştığında elimi göğsüne koyarak hafifçe kendimden ittim. Kaşları çatılmıştı, bu hareketimi beklemiyordu.

" Senin dediğin gibi burası askeriye. Bende senin askerinim, diğerleri gibi." dedim.

Sabır dilenir gibi başını sağa çevirdi ve,
"Hasbinallah, sen benim için diğer askerlerden farklısın. " dedi. Gönlümü almaya çalışıyordu ama kolay teslim olmayacaktım. "Tamam özür dilerim." dedi. Asık suratımı görünce, "Hadi ama gülüm, ne zamana kadar sürecek bu nazın?" dedi bıkkınlıkla.

" Benim gel dediğin de gelecek, git dediğinde gidecek biri olmadığımı anladığın zamana kadar." dedim ve ayak parmaklarımın ucunda yükselerek yanağına bir öpücük kondurdum. Gülümseyerek koğuştan çıktım. Göze göz, dişe dişti bundan sonra.