ABS #3: Leopold Scott

Chapter 29: Smooth Criminal

Noong ipinatawag ako ni Tito Bobby, ang inaasahan kong pag-uusapan namin ay tungkol lang sa ginawang pagsapak sa akin ng daddy ko.

Sa dulo ng right wing ng mansiyon, kinatok ko ang white wooden door na may golden name plate sa gitna na may elegant black frame.

Robert Lauchengco, CPA, MBA

Nilingon ko ang pintong katapat ng kanya. Doon ang opisina ni Tita Liz. Black frame din pero silver naman ang plate n'on.

Dr. Elizabeth Marita Sy-Lauchengco, M.D., PhD

Kapag napapadaan ako sa parteng ito ng mansiyon, napapaisip ako kung paano nagagawang magbulakbol ni Patrick habang titulado ang mga magulang niya.

Opisina ito ng mga may-ari ng mansiyon. Ang kuwarto naman nila, naroon pa sa hilera ng hallway kung saan ang kuwarto namin ni Patrick. Malayo nga lang ang pinto nila sa mga pinto namin.

Doctor din naman si Mama kaya hindi na bago sa mata ang titulo ni Tita Liz, pero kasi . . . ewan ko. Hindi ko maramdamang doktor si Mama maliban kung nakasuot siya ng white coat.

"Come in," sagot sa loob ng pintong kaharap ko kaya pinihit ko na ang door knob para tumuloy sa loob. Hindi naka-lock kaya hindi na kailangang tumayo pa ni Tito para pagbuksan ako.

Sa loob ng office niya, ramdam na ramdam ko ang bigat ng trabaho. Sa kaliwang panig mula sa pinto, mula sahig hanggang ceiling, may malaking glass cabinet at nakahilera doon ang lahat ng trophies, recognitions, plaques, awards, medals, at kung ano-ano pa na may kaugnayan sa company niya. Katabi n'on sa kabilang dingding ang malaking library niya na kamukha ng library ni Patrick. Sa hilera ng pintuan, magkakatabi ang tatlong malalaking screen at kitang-kita ang iba't ibang shots ng bahay na mino-monitor ng CCTV cameras. Sa kanang panig ang magkakatabing file desk na hanggang dibdib ko ang taas. Limang hilera din 'yon.

Sa gitna ng kuwarto, sa mismong tapat ng floor-to-ceiling window at balcony, naroon ang glass table ni Tito. Katapat n'on ang white-and-black-themed sofa set at mababang black glass table sa gitna na may simpleng abstract decoration. Isang maliit na black resin statue iyon ng taong naka-Indian sit at nakaupo sa tatlong white hardbound books na magkakapatong.

Dumeretso agad ako sa tapat ng office table ni Tito na puro magkakapatong na folders sa kanang gilid niya at Apple desktop naman sa kaliwa.

Tiningnan niya ako pagtapat ko sa mesa saka siya nagbuntonghininga. 'Yon bang parang pagod na pagod siyang kausapin ako pero wala siyang magagawa kundi kausapin pa rin ako.

"Sorry po sa ginawa ni Daddy kanina," sabi ko kahit wala pa siyang binabanggit. Wala naman kasing ibang dahilan para ipatawag ako.

"Matagal ko nang kinakausap si Wally tungkol sa 'yo. Kahit ang mama mo, kinakausap ko rin."

Hindi ako makatingin kay Tito. Nahihiya pa rin ako. Nakayuko lang ako at nakatingin sa mesa niya habang kausap siya.

"Puwede n'yo naman na po akong paalisin. Magkakabahay naman na ako, malapit na."

"Isa pa 'yan."

Napasulyap tuloy ako sa kanya. "Po?"

"Pinaiimbestigahan ka pa rin hanggang ngayon, Leo." Sumandal siya sa office chair niya at ipinatong ang magkabilang siko sa armrest n'on saka pinagsalikop ang mga daliri. "Ang kaso sa 'yo, rape at illegal detention. Crime scene ang apartment na tinutuluyan mo na property ko."

Napahugot ako ng hininga roon. Hindi pala tungkol kay Daddy ang topic namin.

"Tumawag si Fernando. Absuwelto na kayong barkada sa kasong illegal detention. Malinis na 'yon."