ABS #3: Leopold Scott

Chapter 51: Solid

"Hoy, gago! Bakit mo pinahihiram ng damit si Kyline?"

Sabay-sabay silang lumingon sa akin pagtapak na pagtapak ko sa sala ng bahay ni Calvin.

Sunday, nagsabi si Belinda na siya naman ang papasyal kay Kyline at ayaw niyang kasama ako. E, di nagpaalam din ako na pupunta ako sa barkada ko para sa hangout namin na, sa wakas, libre ako. Umagang-umaga, biyahe na agad.

Kaya nga nagkaroon ako ng chance para matanong 'to si Calvin tungkol sa pinag-usapan namin kahapon ni Ky.

"Ano'ng damit?" tanong ni Calvin na nakahiga sa sofa at naglalaro ng PSP.

"Pinahihiram mo ng damit si Ky, di ba?" katwiran ko.

"Kailan?"

"Ikaw ang magsabi kung kailan!"

Saglit niyang inalis ang tingin sa PSP saka ako tiningnan na parang may mali sa sinasabi ko at hindi niya naiintindihan.

"Dude, sabog ka ba?" sabi pa niya.

Nagkrus ako ng mga braso habang pinagbabantaan siya ng tingin. "Sabi ni Ky, pinahihiram mo siya ng damit."

"Then?"

"Anong then?"

"Pinahihiram ko siya ng damit tapos?" nalilitong tanong niya.

Hindi agad ako nakaimik.

'Yon na 'yon! Bakit tatanungin niya pang then?

"Bakit mo nga siya pinahihiram ng damit?" katwiran ko ulit.

"Bakit mo nga kasi pinahihiram ng damit si Kyline, Calvin Dy?" biglang dagdag ni Clark at dumaan pa sa harapan ko na may dalang mug ng kape. "'Tang ina naman kasi, nagseselos na nga yung tao, pinahihiram mo pa ng damit si—hwoy! Gago, mainit 'to!"

Ang lakas ng tawanan nila habang pinagbabato ko sila ng throw pillow na nasa sahig nakakalat.

"Mga puta talaga kayo! Palibhasa, hindi kayo matahimik sa iisang babae lang!"

"E, bakit ka ba kasi nagagalit kung pinahihiram ko si Kyline ng damit?" reklamo ni Calvin pero natatawa sa 'kin.

"Bakit mo nga pinahihiram? Putang ina, isa pang tanong, bubuhusan kita diyan ng kape!"

Imbes na matakot, tawa lang sila nang tawa.

"Bakit mo nga kasi pinahihiram ng damit, Calvin!" pang-asar pa ni Clark. "Siya nga lang kasi may karapatang magpahiram!"

"Hoy, gago! Pinahiram ko si Ky ng damit, last February pa! Patapos na September, oy!" katwiran ni Calvin. "Ang OA mo naman! Parang hindi binu-bully si Kyline, a!"

Dinuro ko agad siya. "Huwag mong lalapitan yung nanay ng anak ko, ha? Namumuro ka na sa 'kin."

"Ay, may pag-angkin na hong nagaganap, mga kaigan! Live ho natin ngayong nasasaksihan ang—Mamaaaa!" Tumakbo agad si Clark palayo sa akin kasi inambahan ko na siyang hahampasin ng ladder back chair na nadampot ko sa gilid.

"Isa ka pa, kakalbuhin talaga kita, Clark," warning ko sa kanya.

Ewan ko ba kung bakit pero nabubuwisit kasi ako dahil nga bukambibig ni Kyline 'yang mga 'yan. Alam ko namang close sila ni Calvin. Baka nga mas close pa sila kaysa sa aming dalawa kahit doon ako nakatira sa kanila, kaso kasi parang tanga talaga 'yon.

Ang sweet ni Calvin sa kanya! Nagpapahiram pa ng damit! Baka mamaya, palayasin ako sa kanila tapos makita ko na lang si Calvin na doon na nakatira.

Ang sama tuloy ng tingin ko kay Calvin kahit natatawa na lang siya sa 'kin. Kaya ayokong kasama 'tong mga animal na 'to, pinagtatawanan lang ako.