ကြက်သခင် နျဲ့ပုဖန် (Complete ✅)

Chapter 46

Chapter-46
ဆန်းကြယ်သောရတနာရှာပုံတော် (၃)
..............................................


''အော်မနေနဲ့ ငါ အထဲအထိ မရောက်သေးဘူး''

စုချန်းယီ၏ မျက်နှာက မှုန်ကုပ်နေသည်။ နျဲ့ပုဖန်က ရုန်းကန်တာကြောင့် စုချန်းယီ၏ အရာက အထဲမှ ချောထွက်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။
နျဲ့ပုဖန်က ''ဟူး'' ကနဲ လေပူတစ်ချက် မှုတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အလိုရမက်၊ ဒေါသ၊ တောင့်တမှုများနှင့် ပြည့်လျက်ရှိသော စုချန်းယီ၏ မျက်လုံးများကို မြင်ပြီးနောက် နျဲ့ပုဖန် ရုန်းကန်ရန် မတတ်နိုင်တော့ပေ။

''အစ်ကိုစု၊ ငါ ဒါကို ထပ်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။ လွှတ်ပေးပါတော့''

စုချန်းယီသည် နျဲ့ပုဖန်ကို နံရံ၌ အားဖြင့် ဖိထားသည်။

''မြှားတံက လေးထဲကို အသင့်ရောက်နေကာမှ မင်းက ထွက်ပြေးချင်တာလား''

''ခင်ဗျားက ကောင်းအောင် မလုပ်ပဲ ငါ့ကို အပြစ်လာတင်နေတယ်''

ယခုအချိန်တွင် စုချန်းယီသည် ၎င်း၏ ဂုဏ်သိက္ခာအားလုံးကို စွန့်ပစ်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို မည်သူ့မှ လာရောက် တားဆီးနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။
သူသည် နျဲ့ပုဖန်၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားပြီး အောက်ပိုင်းမှာလည်းအချင်းချင်း ပွတ်တိုက်နေခဲ့သည်။
နျဲ့ပုဖန်သည် ခန္ဓာကိုယ်ကို ကွေးကာ စုချန်းယီနှင့်ကွာသွားအောင် ကြိုးစားသည်။
သို့သော် စုချန်းယီက ကြမ်းတမ်းစွာ ပြန်ဆွဲဖက်ကာ အတွင်းထဲသို့ ပြန်ထိုးဖောက်ဝင်ရင်း လှောင်ရယ်လိုက်သည်။

''အား......''

နျဲ့ပုဖန်၏ နာနာကျင်ကျင် အော်သံကြောင့် ဘေးရှိကြက်ကလေးများ ကြောက်လန့်ကာ ထွက်ပြေးကုန်ကြသည်။
နျဲ့ပုဖန်မှာ သနားစရာ မယားငယ်တစ်ယောက်ကဲ့သို့ မျက်လုံးများ မျက်ရည်ဝဲလျှက် နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထား၏။

စုချန်းယီသည် နျဲ့ပုဖန်၏ ပါးကို နမ်းကာ ''လိမ္မာတဲ့ကောင်လေးပဲ'' ဟု ရိသဲ့သဲ့ ကပ်ပြောလိုက်သည်။

ထိုစကားကြောင့် နျဲ့ပုဖန်လည်း စိတ်တွေ ပြန်လည်နိုးကြွလာခဲ့သည်။
စုချန်းယီက နျဲ့ပုဖန်၏ ခြေထောက်များကို မထားကာ ပစ်မှတ်ကို သေချာထိစေရန် ကြိုးစား၍ ရူးမိုက်မှုများ တစ်စခန်းစခဲ့သည်။

နျဲ့ပုဖန်မှာလည်း မရုန်းနိုင်၊ မလွတ်နိုင်သည့် အဆုံးတွင် ဤသို့ ကြိမ်းဝါးလိုက်၏။

''ခင်ဗျား လုပ်ထား၊ နောက်ကျရင် ဂလဲ့စားကောင်းကောင်း ပြန်ချေပြမယ်''

ထိုစကားကို ကြားသောအခါ စုချန်းယီလည်း အူလိုက် သည်းလိုက် အော်ရယ်မိသည်။ သူ့ ငယ်ပါလေးတောင် ပျော့ခွေလု မတတ် ဖြစ်သွားသည်။
ကံကောင်းသည်မှာ သူ၏ ငယ်ပါလေးသည် ရေရှည်ခံနိုင်ရည်ရှိသည်။ မဟုတ်ပါက အချိန်မတန်ပဲ သုတ်လွှတ်မိပြီး သူ့ဂုဏ်သူ ဖျက်စီးမိလိမ့်မည်။ အရှက်ကွဲလိမ့်မည်။
၎င်း အရိပ်မည်းသည် သူ့ အနာဂတ်အား ခြောက်လှန့်နေလိမ့်မည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် စိတ်ကောင်း စေတနာရှိပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ရိုင်းစိုင်းကောက်ကျစ်တတ်သူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူတွေက သူ့အပေါ် ချစ်လည်း ချစ်၊ မုန်းလည်း မုန်းကြသည်။

အကယ်၍များ နျဲ့ပုဖန်၏ သည်လို ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းကို မြင်ရတဲ့သူအဖို့ ဘယ်လိုခံစားရမလဲဟု သူတွေးမိလိုက်သည်။
ထိုအတွေးနှင့်အတူ စုချန်းယီ ဒေါသတွေ ပြေလျော့သွား၏။ အရှိန်လည်း ဖြေးကာ ညင်ညင်သာသာ ဆက်ဆံပေးနေလိုက်သည်။

အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ နာကျင်မှု၊ သာယာမှုတို့နှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား မောဟိုက်လာသည်။
စုချန်းယီသည် ဆက်လက် လုပ်ဆောင်နေရင်း အပေါက်ကို လက်ညိုးလေးဖြင့် နှိုက်ကာ ''မင်းဟာလေးက ဘာလို့ ဒီလောက်ကျဥ်းနေတာလဲ၊ ငါ့ကို အတင်းဆွဲညှစ်နေတယ်'' ဟု ရိသဲ့သဲ့ ပြောလိုက်သည်။

''မင်း မလုပ်ချင်ရင် မလုပ်နဲ့။ ငါ့ကို လာလှောင် မနေနဲ့''
နျဲ့ပုဖန်လည်း ပြန်ရန်တွေ့၏။

''ကောင်းပြီလေ''
နောက်ဆုံးတွင် စုချန်းယီသည် အရှိန်ဖြင့်ရထိုးဖောက်ကာ ကြမ်းတမ်းစွာ စတင်လိုက်တော့သည်။

''အား...''
နျဲ့ပုဖန်မှာ ခေါင်းလေး မော့ကာ အော်ညည်းမိသည်။

နျဲ့ပုဖန်ကို ပင့်ကာ ရပ်၍ ဆက်ဆံနေရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သောကြောင့် စုချန်းယီလည်း မောဟိုက်ကာ ချွေးစီးများ ရွှဲနေချေပြီ။

''ခင်ဗျား နည်းနည်း လျော့လို့မရဘူးလား''

''ငါ အရှင် ဘယ်လောက် အစွမ်းထက်တယ်ဆိုတာ မင်း မြင်ပြီမလား၊ ကောလဟာတွေ လိုက်ဖြန့်ရဲ ဖြန့်ကြည့်၊ ငါ့ အကြောင်း သိမယ်...မင်း''
စုချန်းယီသည် မောဟိုက်နေတဲ့ ကြားက မာန်မဲနိုင်သေးသည်။

''မပြောဝံပါဘူး။ ခင်ဗျားက အရမ်းကောင်းပါတယ်၊ တော်ပါတော့၊ ငါ ညောင်းချိနေပြီ။ ဒီအတိုင်း ဆက်နေရင် ကြွက်တက်တော့မယ်''
နျဲ့ပုဖန်က အသနားခံသည်။

''မင်းက တကယ် ကြွက်တက်မယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး။ မူယာ မာယာ မများနဲ့''

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် စုချန်းယီက တစ်ခုလုံး ဝင်သွားအောင် ထိုးထည့်လိုက်ပြန်၏။

''ခင်ဗျား အဲလိုလုပ်နေ၊ ကျိုးမှာ မကြောက်ဘူးလား''
နျဲ့ပုဖန် မခံနိုင်တဲ့အဆုံး အော်လိုက်၏။

အကြောက်လန့်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သော နျဲ့ပုဖန်သည် စုချန်းယီ၏ ဒေါသကို တစ်ဖန် စွပေးသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားသည်။
စုချန်းယီက ဘာကိုမှ ဂရုစိုက်မနေပဲ ကြမ်းတမ်းစွာလုပ်တော့သည်။

''အား...''
နျဲ့ပုဖန်သည် အတွင်းပိုင်း တစ်ခုလုံး စုတ်ဖြဲခံရသလို ခံစားနေရ၏။

အတွင်းဘက်တွင် ပူနွေးစိုစွတ်ကာ တင်းကျပ်နေမှုကြောင့် သာယာမှုက အနိုင်ရကာ စုချန်းယီသည်အခြားသော ညောင်းညာမှုများ အားလုံးကို မေ့၍ ခံစားချက်တွေ ကောင်းလာခဲ့ပြန်၏။

နောက်ဆုံးတွင် စိတ်တိုင်းကျမှုနှင့်အတူ စုချန်းယီ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ကျောက်နံရံ၏ အချွန်အစများက နျဲ့ပုဖန် ကျောကိုမခြစ်မိစေရန် အတွက်လည်း လက်တစ်ဖက်ကိုကျောအောက်မှ ခံပေးကာ တစ်ဖက်က နျဲ့ပုဖန်၏ ခြေထောက်များကို ထိန်းထားပေးသည်။ ဤသို့ဖြင့် ၎င်းတို့၏ လှုပ်ရှားမှုများ စည်းချက်ကျကျ ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။

''အင်း...ဟင်း...''

နျဲ့ပုဖန်ဟာ မျက်လုံးများ မှေးစင်းကာ စုချန်းယီ၏ ပုခုံးကို အားပြု ဆုပ်ကိုင်ထား၏။
ဤ ချစ်ရည်လူးခြင်း အလယ်တွင် နျဲ့ပုဖန်သည်နောင် ဂလဲ့စားချေရန် အကြံကိုလည်း တွေးတောနေခဲ့သည်။

ပြတ်သားသော အော်ညည်းသံများဟာ လှိုဏ်ဂူတစ်လျောက် ပဲ့တင်ထပ်နေ၏။
ထို့ကြောင့် ၎င်းနေရာတစ်လျောက်တွင် ပူလောင်ပြင်းပြသော နွေဦး အငွေ့အသက်များ ရစ်သိုင်းခြုံနေသည်။

''ငါ အရှင်မင်းသားက မလုပ်နိုင်ဘူး၊ သေးကွေးတယ်လို့ မင်း ပြောဝံ့သေးလား''

စုချန်းယီက နားအနား ကပ်ကာ မေးသည်။

''အား...အရှင်...ဟမ်း...မင်းသားက...လုပ်နိုင်ပါတယ်''

နျဲ့ပုဖန်မှာ စုချန်းယီ၏ ပုခုံးကို မှီတွယ် ညည်းညူရင်း ပြန်ဖြေ၏။

''မင်း အရှုံးကို ဝန်ခံပြီလား''

''ငါ ဝန်ခံရင် ခင်ဗျား ရပ်မှာလား''

''ဒီလို အခြေအနေကြီးမှာ ရပ်လို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ''

၎င်းတို့၏ ဆက်နွယ်မှုများဟာ လက်ရှိတွင် ပိုမိုအဆင်ပြေ ချောမွေ့လျှက်ရှိကာ ခံစားချက်အကောင်းဆုံး အခြေအနေကို ရောက်နေပြီ။

''ဒီငရဲကို ဆက်ကျနေမှတော့ ငါက ဘာလို့ ဝန်ခံရမှာလဲ...ခင်ဗျားက ငါ့ အပေါ်လည်း မဖွယ်မရာတွေလုပ်နေသေးတယ်၊ ငါ့ကို အညံလည်း ခံစေချင်သေးတာလား''

နျဲ့ပုဖန်က စက်ဆုပ်စွာပြော၏။

စုချန်းယီ တစ်ချက် ရပ်သွားပြီး နျဲ့ပုဖန်၏ လည်တိုင်ကို အမဲဖြတ်သကဲ့သို့ မကိုက်ခဲခင် နျဲ့ပုဖန်အား တစ်ချက် စူးစူးကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လည်တိုင်အား ငုံလိုက်လေသည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် အနေရခက်၍ စုချန်းယီကို အတင်းတွန်းဖယ်ကာနေသည်။

''မလုပ်နဲ့၊ မကိုက်ပါနဲ့။ လုပ်စရာရှိတာ မြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်ပါ။ ရတနာရှာဖို့ အချိန်တွေ ကြာနေဦးမယ်''

''မင်းက လုံးဝ ချစ်စရာ မကောင်းတဲ့လူပဲ။ မင်းကြောင့်နဲ့ ငါ ဘာတွေ အခက်ခဲကြုံခဲ့ရလဲ မင်း မသိဘူး''
စုချန်းယီ ဒေါသထွက်သွားသည်။

''ခင်ဗျားက လုံးဝ ရူးနှမ်းနေတဲ့သူလေ၊ ခင်ဗျားရဲ့ဂုဏ်သိဏ္ခာ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေကို ခင်ဗျားကိုယ်တိုင် ဖျက်စီးနေတာ''

နျဲ့ပုဖန် အမှန်ကို ထောက်ပြလိုက်သောအခါ စုချန်းယီ ဒေါသ ပိုထွက်သွား၏။ ထို့ကြောင့် ပို၍ ကြမ်းတမ်းကာ သွင်းချက်များ ပြင်းထန်လာသည်။
နျဲ့ပုဖန်ကတော့ ညည်းတွားရုံသာ တတ်နိုင်၏။

နျဲ့ပုဖန်၏ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေသော ပုံစံကို ကြည့်ကာ စုချန်းယီ၏ အလိုရမ္မက်တို့ နားမလည်နိုင်စွာ ပိုမိုကြီးမားလာသည်။

တစ်ဖက်သားက မနာခံလေလေ၊ သူက ပိုကြမ်းတမ်းချင်လေလေ ဖြစ်သည်။
မဟုတ်ဘူး၊ မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု စုချန်းယီ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လက်မခံနိုင်စွာ ငြင်းဆန်းချင်သည်။

''မြန်မြန် ပြီးအောင် လုပ်ပါလား''

ညည်းညူသံလေးဖြင့် နျဲ့ပုဖန်် မေးသည်။

''မင်း ဘာတွေ လောနေတာလဲ၊ အချိန်တန်ရင် ပြီးမှာပေါ့''

''ငါ လောနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ တခြားသူတွေ မြင်သွားမှာ မကြောက်ဘူးလား ခင်ဗျား''

နျဲ့ပုဖန် သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။

''ဘာတွေများ ကြောက်စရာရှိလို့လဲ၊ ငါ အရှင်မင်းသားရဲ့ အချိန်ကောင်းကို ဘယ်သူက နှောက်ယှက်ဝံ့မှာလဲ''

လှုပ်ရှားမှုများက သယ်ဆောင်လာသော သာယာမှုကို စုချန်းယီ မက်မောစွဲလမ်းနေ၏။

''အစ်ကိုစု၊ မတော်လို့ သူတို့ မြင်သွားကြရင် ခင်ဗျားရဲ့မြင့်မြတ်မှုနဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ ကျဆင်းလိမ့်မယ်''

''သောက် မြင့်မြတ်တာ၊ သောက် ဂုဏ်သိက္ခာတွေလား။ ဒါပြီးမှ မင်းနဲ့ငါ အဲ့ကိစ္စ ရှင်းမယ်''

''ခင်ဗျား...လိင်စိတ် ကျေနပ်မှုမရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ''

နျဲ့ပုဖန်၏ ခြေထောက်များသည် စုချန်းယီ ကျောတွင် သိုင်းဖက်ထားလျှက်ရှိသည်။ ဤခံစားချက်များက သာယာပေမယ့် မြန်မြန် ပြီးသွားတာအကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ဟု နျဲ့ပုဖန် တွေးမိသည်။

ထို့ကြောင့် နျဲ့ပုဖန် အားယူကာ စုချန်းယီ၏ ရင်ဘတ်ကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကန်ထုတ်ဖို့ကြိုးစား၏။
နျဲ့ပုဖန်၏ ဖိနပ်ကြောင့် စုချန်းယီ၏ အဝတ်ဗလာရင်ဘတ်၌ ဖိနပ်ရာ ဖုန်မှုန့်များ ညစ်ပေသွားသည်။
စုချန်းယီက အသန့်ကြိုက်သူဖြစ်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်တွင် နျဲ့ပုဖန်ကြောင့် ပေရေသွားသော ရွှံ့များကို ကြည့်ကာ တောင့်တင်း၍ ဒေါသထွက်သွားပြန်သည်။

''မင်းကို ပိုနာခံအောင် လုပ်ပေးရမှာလား''

နျဲ့ပုဖန်၏ ခြေထောက်များကို စုချန်းယီ ပြန်ဆွဲချကာ သူ့ ခြေထောက်တို့ဖြင့် တစ်ဖက်စီ ဖိကပ်၍ ချုပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ကျောက်သားနံရံတွင် ကပ်ကာ လှုပ်မရအောင် ချုပ်လိုက်၏။
ထို့ကြောင့် နျဲ့ပုဖန် ရုန်းလျှင် နှစ်ယောက်သားမှာလုံး ထွေးကာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ဖြစ်နေသည်။
သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် နှစ်ယောက်သား အလွန်နီးကပ်သော အနေအထား၌ မျက်လုံးချင်း စုံသွားကြ၏။
နှုတ်ခမ်းချင်း၊ အသက်ရှုသံတွေချင်း စုံမိကြ၏။

''မင်း ဘယ်ပြေးချင်သေးလဲ''
စုချန်းယီက အသံကို နိမ့်ကာ တိရစ္ဆာန်လေးကိုကျီစယ်နေသကဲ့သို့ ပြောသည်။

၎င်း၏ ငယ်ပါကလည်း နျဲ့ပုဖန် အတွင်းထဲမှာ ရှိနေသေးသည်။

နျဲ့ပုဖန်မှာ မခံချိမခံသာ ဖြစ်နေသည်။
ခန္ဓာကိုယ်က စုချန်းယီ အရာထွက်သွားတိုင်းနာကျင်မှုကို ခံစားရပြီး အတွင်းထဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းအထိ မြုပ်ဝင်လာပါက သာယာမှုကို ခံစားရသည်။
ထို့ကြောင့် နျဲ့ပုဖန်သည် အရာအားလုံးကို မေ့ဖျောက်ကာ အလိုက်သင့် စီးမျောရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ လှုပ်ရှားမှုများမှာ ပိုမို ချောမွေ့လာလေလေ တိမ်တွေပေါ်မှာ လွင့်နေသလို ခံစားရလာလေလေဖြစ်သည်။

ထိုထူးကဲသော အတွေ့အကြုံ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် စုချန်းယီ၏ မျက်လုံးများ ပိုမို အရောင်တောက်၍ စိတ်အားထက်သန်လာ၏။ ကြည်နူးဖွယ် ခံစားချက် လှိုင်းလုံးတို့၏ ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် ညည်းတွားနေမိ၏။

စည်းချက် မြန်သောအခါတွင် အလွန်တပ်မက်ဖွယ်ကောင်းပြီး နှေးသောအခါ သာယာငြိမ့်ညောင်းခြင်းကို ခံစားရသည်။
၎င်းတို့ မိန်းမောရစ်မူးနေချိန်မှာပဲ နျဲ့ပုဖန်၏ အတွင်းထဲအထိ ဆုံးဆုံးနစ်မြုပ်သွားခဲ့ပြီး နျဲ့ပုဖန်၏ အတွင်းသားများသည် သူ့အား ဆွဲစုပ်ယူသွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။
နှစ်ယောက်သားညည်းညူရင်းစိတ်တွေလွတ်သွားကြသည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် စုချန်းယီ၏ လည်တိုင်၌ မှီရင်း ပြုံးမိသည်။

နောက်ဆုံးတွင် သူတို့ ပြီးမြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ခဲ့ကြပြီ။

ဆက်နွယ်နေသော နေရာ၌ စိုစွတ်မှုနှင့် တစ်စုံတစ်ရာ၏ စီးကျလာခြင်းကို စုချန်းယီ ခံစားမိသည်။
စုချန်းယီ မျက်နှာသည် ရှက်စိတ်ကြောင့် နီမြန်းနေကာ သူ ဘာစကားမှ မပြောပဲ ရင်ဘတ် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ခေတ္တမျှ အမောဖြေနေခဲ့၏။
ရင်ခုန်သံတွေ မမှန်နေတာကိုလည်း စုချန်းယီ ခံစားမိသည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် စုချန်းယီ ကိုယ်ပေါ်မှ ဖြေးဖြေးချင်းလျောဆင်းလိုက်သည်။ သို့သော် စုချန်းယီက သူ့ကိုဖက်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။
ဘာမှ ထပ်မလုပ်တော့ပေမယ့် စုချန်းယီ မျက်လုံးထဲ၌ ရမ္မက်ခိုးများ ဝေနေဆဲ ဖြစ်သည်။
နျဲ့ပုဖန်သည် ကိုယ်ပေါ်မှ အလုံးစုံ မကျွတ်သေးသော အဝတ်တို့ကို ပြန်လည် နေရာချကာ ဆံပင်ကိုလည်း လက်ဖြင့် သပ်၍ ဖြီးသင်ပြီး သပ်လိုက်သောကြောင့် လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်လာသည်။
၎င်း လည်တိုင်လေးအား စုချန်းယီ ရုတ်တရက်ကိုက်ခဲကာ သွားရာ အမှတ်အသား ချန်ခဲ့လိုက်သည်။

''မင်းကို ဒီတစ်ခါ ဒီလောက်နဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်မယ်၊ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်ခါတော့ ဒီအတိုင်း ပြီးသွားမယ် မထင်နဲ့''

စုချန်းယီက နားအနား ကပ်ကာ တီးတိုးပြော၏။

နောက်တစ်ခါဟူသော စကားကြောင့် နျဲ့ပုဖန်မျက်လုံး ပြူးသွား၏။ ထို့နောက် စုချန်းယီကိုလည်း နာမည်ဆိုးစာရင်းတွင် ထည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် အဝတ်အစား သေချာပြင်ဝတ်ပြီး ဆံပင်တွေ ဖြီးသင်ပြီးနောက်၌ သူ့ကိုယ်သူ ပုံမှန်ဖြစ်နေစေရန် နျဲ့ပုဖန် ပြင်ဆင်ပြီးပါပြီ။
သို့သော် သူ့ကိုယ်ထဲမှာ အရည်အချို့က စီးကျနေဆဲ ဖြစ်သည်။
နျဲ့ပုဖန် ခြေထောက်များကို စုကာ အရည်များ ကျမလာအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။

အရားအားလုံး ပြန်လည် ပြန်ဆင်ပြီးသွားသောအခါ၌ စုချန်းယီက မေးလာသည်။

''မင်းပြီးသွားပြီလား''

''အင်း''

ထိုအခါ စုချန်းယီက လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်၍ သူ့အနားသို့ တိုးလာပြီး ထိုသို့ဆိုသည်။

''ကောင်းပြီ။ ဒါဆို ဒီအရှင်မင်းသားကိုလည်းအဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပေးပါဦး''

နျဲ့ပုဖန် မျက်ခုံး ပင့်မိသွားသည်။
ထို့နောက် ချက်ချင်းပင် သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ စုချန်းယီ ခေါင်းပေါ်ရှိ ဆံထိုးကို ဆက်ကနည်း ဖြေလိုက်သည်။ လျှပ်စီးကဲ့သို့ အမြန်နှုန်းဖြင့် လှုပ်ရှားကာ စုချန်းယီ၏ ဘောင်းဘီကြိုးကိုလည်းဖြည်၍ ချွတ်ချလိုက်သည်။
စုချန်းယီ ချက်ချင်း အဝတ်ဗလာဖြစ်သွားပြီး ၎င်း၏ ပေါင်ကြားမှ အငယ်ကောင်လေးက လေထဲတွင် တွဲလောင်း လှုပ်ယမ်းနေသည်။
စုချန်းယီ ဘာမှ မတုန့်ပြန်နိုင်ခင်မှာပဲ နျဲ့ပုဖန် သုတ်ခြေတင် ထွက်ပြေးသွားပြီး၊ ခဏအတွင်းမှာပင် မျက်စိတစ်ဆုံး၌ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

စုချန်းယီသည် ယေရှု လက်ဝါးကပ်တိုင်တွင် ချိတ်ထားသကဲ့သို့ ပုံစံဖြင့် ကျန်ခဲ့၏။ ယေရှုတွင် အောက်ပိုင်း ပတ်ထားသော နံငယ်ပိုင်းရှိသေးသည်၊ စုချန်းယီကတော့ လုံးဝ အဝတ်မရှိပဲ အေးစက်နေလိမ့်မည်။

စုချန်းယိ မျက်နှာသည် မဲမှောင်၍ ဆူပုပ်ကာ ဒေါသ ငယ်ထိပ်ရောက်ပြီး အသားတွေတဆက်ဆက်တုန်နေသည်။

''နျဲ့..ပု..ဖန်..''

ကျယ်လောင်သော ဟိန်းဟောက်သံသည် မီးတောင် ပေါက်ကွဲသကဲ့သို့ ရတနာသိုက်တစ်ခုလုံးကို တုန်ခါသွားစေ၏။

အဆုံး၌ မင်းသား စုချန်းယီ၏ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့်အရှိန်အဝါတို့သည် ဤ ကျဥ်းမြောင်း မှောင်မိုက်လှသော လှိုဏ်ဂူ လမ်းကြားလေးထဲ၌ တစ်စစီ ကြေမွပျက်စီးခဲ့ရ၏။

ကံကောင်း ထောက်မစွာဖြင့် ဤမြင်ကွင်းကို မြင်မည့် တတိယလူ မရှိပါ။ ထို့သို့ ရှိခဲ့ပါက စုချန်းယီလူသတ်မှု ကျူးလွန်မိလိမ့်မည်။

စုချန်းယီသည် မိမိကိုယ်ကိုယ် ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ထိန်းသိမ်းနေစဥ်မှာပဲ အရောင်တောက်တောက် မျက်လုံးတစ်စုံသည် အမှောင်ထဲမှ ပေါ်လာ၏။ ရောင်စုံ ကြက်တစ်ကောင်သည် သူ့ကို ကြည့်လျှက် ပြုံးသည့်ဟန်ဖြင့် ပါးစပ် ဟစိစိ လုပ်နေ၏။

ဤ မြင်ကွင်းကို တတိယလူ မမြင်နိုင်ပေမယ့် တတိယကြက်ကတော့ မြင်သွားခဲ့ချေပြီ။