Chapter 110

1.8K 174 1

by Doh_Clover

by Doh_Clover

Chapter - 110
ဖန်းလုံ

ကြက်သိုက်ရွာသို့ တရားဝင် ပြောင်းလာကတည်းက ဖန်းလုံ သည် တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားရသည်။

ပုဖန် နဲ့ အတူ ရှိနေဖို့အတွက် သူ့ ရာထူး၊ တာဝန်တွေ၊ ဂုဏ်အသရေတွေ အားလုံးကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး သူ့ ဘဝ တစ်လျှောက်လုံး သူ့ကိုယ်သူ သည်လူနဲ့ ချည်နှောင်ခဲ့သည်။ အစက သူနှင့် အတူရှိနေသရွေ့ ပျော်ရွှင်မည်ဟု သူထင်ခဲ့သည်။ သို့သော်၊ နျဲ့ပုဖန်တွင် ချစ်သူ များစွာ ရှိနေသည့်အတွက် နျဲ့ပုဖန်ကို သူ အမှန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်နိုင်ခြင်းမဟုတ်သည့်အပြင် ထိုလူ့ ရင်ထဲတွင် သူ့အတွက် နေရာ ရှိရဲ့လားကိုပင် သူ မသိပေ။

အနည်းငယ် စိတ်ပျက်မိသော်လည်း သူ နောင်တ မရပါ၊ ရံဖန်ရံခါ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးသွားသလိုသာ ခံစားရသည်။

သို့ရာတွင် ဝိုင်ချက်ခြင်းကဲ့သို့သော သူနှစ်သက်သည့်အရာများကို တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး ၎င်းသည် နျဲ့ပုဖန်နှင့် အခြားသူများအတွက် သူပြုလုပ်ပေးနိုင်သည့် အကောင်းဆုံး အရာ ဖြစ်လာခဲ့၏။

တစ်နေ့မှာတော့ ပုဖန်က အရက်မူးလာပြီး "လုံလုံ၊ မင်းက အရမ်းတော်တယ်" လို့ ပြောကာ သူ့ကို ပွေ့ဖက်ခဲ့သည်။

ထိုသို့ နှုတ်မှ ဖွင့်ဟ၍ သူ့ကို ချီးမွမ်းသောအခါတွင် ဖန်းလုံ ခံနိုင်ရည် မရှိပဲ ထိုစကား၌ ပျော်ဝင်မိသည်။

ထို့နောက် နျဲ့ပုဖန်က ဆက်ပြီး
“မင်း ငါ့အတွက် အများကြီး စွန့်လွှတ်ခဲ့တာ ငါ သိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းကို ငါ့ နှလုံးသား တစ်ခုလုံးတော့ ပြန်မပေးနိုင်ဘူး”

ဖန်းလုံ အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွား၏။ ဤလူသည် ဤမျှ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ကာ သူ့အတွက် တွေးပေးလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားပေ။ အရင်ကနန်းတော်တွင် ရှိခဲ့သော အချိန်များကိုပင် လွမ်းမိသည်။

"စိတ် မချမ်းမသာ မဖြစ်ပါနဲ့"
နျဲ့ပုဖန်က သူ့ မျက်နှာကို ပွတ်သပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြော၏။

"ငါ မင်းအတွက် ဘာမှ မလုပ်ပေးနိုင်ပေမယ့် မင်းကို ခေတ်အဆက်ဆက် တည်ရှိနေမယ့် နာမည် တစ်ခုတော့ ဖန်တီးပေးမယ်"

ခေတ်အဆက်ဆက် တည်ရှိမယ့် နာမည် တစ်ခုလား။ ဖန်းလုံက ပြုံးပြီး ခေါင်းကို ခါလျှက် ထိုအမူးသမားလေးအား ကုတင်ပေါ်ကို ဂရုတစိုက် သယ်သွားခဲ့သည်။

''မင်း.. ငါ့ကို မင်း စိတ်ထဲမှာ ရှိနေတယ် ဆိုရင်ပဲကျေနပ်ပါပြီ''

သည်ကောင်က ပုံမှန် အချိန်တွေမှာတောင် စကားကို အတည်အတံ့ မပြောတဲ့သူမို့ မူးနေတဲ့ အချိန်ကစကားကို ဖန်းလုံ အတည် မယူတော့ပါ။ ဒါကို သူက ဟာသ တစ်ခုအနေနဲ့ပဲ သဘောထားလိုက်သည်။

သေချာတာပေါ့၊ နောက်တစ်နေ့မှာတော့ နျဲ့ပုဖန်က အရာ အားလုံးကို မေ့သွားပြီး ပုံမှန်အတိုင်း သူ့ရဲ့နေ့ရက်တွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။ ထိုနှလုံးသား မဲ့တဲ့ ယောကျ်ားဟာ အရာရာကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် ပျော်ပျော်ပါးပါးသာ နေခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် တစ်လခွဲလောက် ကြာတော့ ရုတ်တရက် သေတ္တာကြီး တစ်လုံးကို ဖန်းလုံဆီ ယူလာခဲ့၏။

"ဒါ ဘာလဲ" ဖန်းလုံက မေးသည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် သေတ္တာကို ဖွင့်လိုက်သောအခါတွင် အတွင်း၌ သပ်ရပ်စွာ စီစဉ်ထားသော စာအုပ်များကို တွေ့လိုက်ရ၏။

နျဲ့ပုဖန်က ပြုံးကာ
"ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းက အဖိုးတန် စာအုပ်တွေကို စုဆောင်းပေးဖို့ ထိုက်ပိုင်ရဲ့ ဦးလေးကို ငါ တောင်းဆိုခဲ့တာလေ၊ နောင်ကျရင် ဒီစာအုပ်တွေကို ဘာသာပြန်ပြီး ရေးဖို့ မင်းကို တာဝန်ပေးမလို့ပေါ့''

ဖန်းလုံ ၏ မျက်လုံးများတွင် ကြည်နူးမှု အရိပ်အယောင်များ ထွက်ပေါ်လာပြီး စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကောက်ကိုင်ကာဖတ်လိုက်သည်။ တကယ့်ကို တိုင်းတပါးကအဖိုးတန် စာအုပ်တစ်အုပ်ဖြစ်နေသည်။

ခေတ္တ စူးစမ်းပြီးနောက် ဖန်းလုံ သည် ခေါင်းကို မော့ကာ နျဲ့ပုဖန်ကို လေးလေးနက်နက် ကြည့်သည်။ ထိုယောကျ်ားက သူ့အကြိုက်တွေကို သိလိမ့်မယ်လို့ သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။

စင်စစ် ဖန်းလုံသည် အလွန်ကောင်းမွန်သော မှတ်ဉာဏ်ရှိသူ၊ စာပေ ကျမ်းဂန် အမြောက်အမြားကို တတ်ကျွမ်းသူ ဖြစ်ပြီး ဘာသာ စကား အမျိုးမျိုးကို ကျွမ်းကျင်သည့်အပြင် ပြည်ပ နိုင်ငံအသီးသီးမှ စာအုပ်များကို စိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။ ကြက်သိုက် ကျေးရွာတွင် နေထိုင်ပြီးနောက် ထိုအရာများနှင့် ထိတွေ့ခွင့်ရတော့မည် မဟုတ်ဟု သူ ထင်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် သူ ချစ်ရတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက် သူ့ကို သည်လို ကြည်နူးစရာကောင်းတဲ့ အံ့အားသင့်မှုကို ပေးမယ်လို့ သူ မထင်ခဲ့ပါ။

ယခု အချိန်တွင် နျဲ့ပုဖန်က ဖန်းလုံကို ကြည့်ကာ

"လုံလုံ၊ မင်းက ငါတို့ ကလေးတွေရဲ့ အနာဂတ် ဆရာပါ၊ ဒါကြောင့် သူတို့အတွက် စာပေ သင်ယူမှု အပြင် ဘာမဆို သင်ကြားပေးဖို့ ပြဌာန်း စာအုပ်တွေ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားဖို့ လိုလိမ့်မယ် ထင်တယ်''

ဖန်းလုံ စွံ့သွားသည်။
သည်လူက သူ့ အပေါ် ချစ်ခင်ကြင်နာ၍ မဟုတ်ပဲ၊
ကလေးတွေအတွက် ဆရာ တစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့ လေ့ကျင့်ပေးနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။

သူ ဒေါသထွက်လာပြီး နျဲ့ပုဖန်၏ အင်္ကျီကို ဆွဲကာ တံခါး အပြင်ဘက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွန်းထုတ်ပြီး တံခါးကို ဆောင့်ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။

''အိုက်ယား...လုံလုံ တစ်မျိုး မတွေးပါနဲ့၊ ငါမင်းကိုအတင်းအကျပ် ခိုင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ မင်း အားတဲ့ အချိန်မှ လုပ်ဖို့ပါ''

ထို တံခါး အပြင်ဘက်မှ လူက အလိုက်ကန်းဆိုး မသိစွာ ပြောခဲ့သေးသည်။

''ထွက်သွားစမ်းပါ''

စိတ်ဆိုးနေချိန်မှာတောင် ဖန်းလုံက စာအုပ် ဖတ်ရတာကို သဘောကျသည်။ သူ အားလပ်သည့်အခါတိုင်း ၎င်း တိုင်းတစ်ပါးမှ ဂန္ထဝင် စာပေများကို ဘာသာပြန်ဆိုလေ့ရှိပြီး အမျိုးမျိုးသော စာသားများ၏ ဂုဏ် ကျက်သရေက သူ့စိတ်ကို ပျော်ရွှင်စေကာ ကျေနပ်မှုရရှိစေသည်။ ထို့ကြောင့် နျဲ့ပုဖန်ထံမှ ကြင်နာမှု ကင်းမဲ့သော အပြုအမူများနှင့် ရံဖန်ရံခါရူးကြောင်ကြောင် အချစ်ဇာတ်လမ်းတို့ကို သူ ကောင်းစွာ သည်းခံနိုင်ခဲ့သည်။

တစ်ဖက်မှာတော့ နျဲ့ပုဖန်ကလည်း တိုင်းတစ်ပါးကအဖိုးတန် စာအုပ်တွေ စုဆောင်းရာမှာ ပျော်ရွှင်စွာ ကူညီပေးခဲ့ပြီး ဖန်လုံကလည်း စာအုပ် သမုဒ္ဒရာထဲမှာ ကူးခတ်ရတာကို ပျော်ရွှင်နေလေ၏။

သို့ပေမယ့် နျဲ့ပုဖန်က သူ ဘာသာပြန်ဆိုထားတဲ့ စာအုပ်တွေ အားလုံးကို ကျန်းကျွင်းရှီ ထံ ပေးအပ်ပြီး ထုတ်ဝေ ဖြန့်ချိဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တာကို သူ မသိခဲ့ပါ။ ဘာသာပြန် ရေးသားသူ အနေဖြင့် ဖန်းလုံ ၏ အမည်သည် တစ်ကမ္ဘာလုံး သိလာခဲ့သည်။ သူ့ဘ၀ တစ်လျှောက်လုံးတွင် နက္ခတ္တဗေဒ၊ ပထဝီဝင်၊ စာပေ၊ နိုင်ငံရေး၊ စစ်ရေး၊ အနုပညာ၊ ဆေးပညာတို့ကို လွှမ်းခြုံကာ စုစုပေါင်း စာအုပ်ပေါင်း ၂၃၄၀ ကျော်ကို ဘာသာပြန်ဆိုခဲ့သည်။

ဖန်းလုံ ကိုယ်တိုင်တောင်မှ မထင်ထားခဲ့ပါ။ မိမိရဲ့ အပျင်းပြေ ဝါသနာ အကျိုးကြောင့် ကမ္ဘာ တစ်လွှားမှ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ ယဥ်ကျေးမှု အဖုံဖုံနဲ့ စာပေ ကျမ်းဂန်တွေဟာ မင် ပြည်ထောင် တစ်ဝှမ်းပြန့်နှံ့ပြီး တိုင်းပြည်ကို အကျိုးပြုနိုင်မယ်လို့ သူ မထင်ခဲ့ပါ။

ဤသို့ဖြင့် သူ၏ အမည်သည် သမိုင်းတွင် ထင်ရှားသော အမှတ်အသား တစ်ခုအဖြစ် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် ''ခေတ် အဆက်ဆက် တည်တံ့နေမယ့်နာမည်ကို ပေးမယ်'' ဟူသော ကတိကို တည်ခဲ့သည်။