Chapter 93

1.2K 130 0

by Doh_Clover

by Doh_Clover

Chapter - 93
လျိုလျို

သင်္ဘော ကပ္ပတိန်သည် စာတစ်စောင် ကိုလက်ခံရရှိပြီးနောက် ဖန်းလုံနှင့် နျဲ့ပုဖန်အား သင်္ဘောသားတစ်ယောက်နှင့်အတူ အရေးပေါ်လှေ စီးစေကာ ရေခူ သင်္ဘောဆီသို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။

သင်္ဘောနှစ်စင်း ဆုံသောအခါတွင် ရေခူသင်္ဘော၏ တာဝန်ခံသည် ကျီယု ကျွန်းတွင် အရေးပါသူတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ဖန်းလုံ သိခဲ့သည်။

"နိုင်ငံတော် ပညာရှိကြီး၊ ရေခူ သင်္ဘောမှ ကြိုဆိုပါတယ်" အသက်သုံးဆယ်ကျော်အရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦးသည် လက်နှစ်ဖက်ကို ယှက်လျှက် နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ သူ့တွင် ချောမောသောအသွင်အပြင်၊ ကောင်းမွန်သော သွင်ပြင်လက္ခဏာများအပြင် ကြည်လင်သော နီလာကဲ့သို့ အပြာရောင် မျက်လုံးတစ်စုံ ရှိ၏။ သူ့နောက်တွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချည်နှောင်ထားသော အညိုရောင်ဆံပင်၊ ပခုံးပေါ်မှ ရွှေရောင် အနားသတ်ထားသော အနက်ရောင်အင်္ကျီနှင့် ရှည်လျားသော ဘွတ်ဖိနပ်ကိုလည်း ဝတ်ဆင်ထားသည်။ အနောက်တိုင်းမင်းမျိုးမင်းနွယ်၏ အရာရှိ တစ်ယောက်လို ၀တ်ဆင်ထားသည်။

“ဒုတိယ ကျွန်းသခင်က ဒီတစ်ကြိမ် ကိုယ်တိုင်လာခဲ့တာပါလား၊ ဒီအရာရှိရဲ့ရိုင်းပြမှုအတွက် ခွင့်လွှတ်ပေးပါ''
ဖန်းလုံက ထိုနွေးထွေးသော နှုတ်ဆက်မှုကို ပြူငှာစွာ တုန့်ပြန်လိုက်သည်။

''ဟားဟား...နိုင်ငံတော်ရဲ့ပညာရှိကြီးက သိပ်ကိုထက်မြတ်ပါပေတယ်''
ထိုလူက သူ့ကိုကြည့်ရင်း ပြုံးသည်။

ထို့နောက် ထိုပုဂ္ဂိုလ်က ဖော်ရွေစွာဖြင့်

''ကောင်းပါပြီ၊ နိုင်ငံတော်ပညာရှိကြီး၊ ကျီယုကျွန်းမှာ အရေးကိစ္စများ ရှိလို့လား''

ထိုအခါ ဖန်းလုံက ဘေးသို့ လှည့်ကြည့်ကာ

''ငါက ဒီက သခင်လေးနဲ့ အဖော်လိုက်လာတာပါ..''
ဟု ဆိုလိုက်ပေမယ့် ဘေးတွင် နျဲ့ပုဖန် ရှိမနေတော့ချေ။

သူက တစ်ဖက်က အစေခံကို လှမ်းမေးလိုက်သည်။

''သခင်လေး ဝေ ဘယ်ရောက်သွားလဲ''

အစေခံက “သူက ငါး ကြည့်ဖို့ ပဲ့ပိုင်းကို သွားပါတယ်” ဟု ပြန်ဖြေသည်။

"ငါး ကြည့်တာလား"

ထိုအခါ ဒုတိယကျွန်း သခင်ဆိုသူက ရှင်းပြသည်။

''ကျွန်တော် ပြောပါရစေ၊ ဒီ ရေခူသင်္ဘောပေါ်မှာခရီးစဥ်အတွင်း ပင်လယ်ငါး ဖမ်းတဲ့ကဏ္ဍ ပါဝင်ပါတယ်၊ အခုလောက်ဆို ဖမ်းထမိတဲ့ ငါးတွေကိုပိုက်ကွန်နဲ့ဆွဲတင်နေလောက်ရောပေါ့''

ဖန်းလုံက ချက်ချင်းပဲ ငါးဖမ်းတဲ့နေရာ သင်္ဘောပဲ့ပိုင်းကို သွားရန် ပြင်လိုက်စဥ် ဒုတိယကျွန်းသခင်က စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။

''နိုင်ငံတော်ပညာရှိကြီးရဲ့ အရေးပေးမှုကို ခံယူရတဲ့လူဟာ ဘယ်လိုကြီးမြတ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးလဲဆိုတာ ကျွန်တော် သိချင်မိတယ်''

ဖန်းလုံက ပြန်မဖြေပဲ ခပ်သွက်သွက်သာ လျောက်သွားခဲ့သည်။

"ဒါက ဘယ်လိုငါးမျိုးလဲ"
နျဲ့ပုဖန်၏ အသံသည်ကို မနီးမဝေးမှ ကြားလိုက်ရသည်။

"ဒါက နပိုလီယံငါး" အမှုထမ်းတစ်ဦးက ပြန်ဖြေသည်။

"ဒီတစ်ခုကရော ဘာငါးလဲ''
နျဲ့ပုဖန်က အကြေးခွံ အနီးရောင် ရှိ၍ တဖြတ်ဖြတ်ခုန်နေသော ငါးကို လက်ညိုးထိုးပြကာ ထပ်မေး၏။

"အဲဒါက သန္တာကျောက်ငါးပါ''

နျဲ့ပုဖန်က နောက်ထပ် ငါးတစ်ကောင်ကို လက်ညိုးထိုးကာ။

''ဒါကို ငါ သိတယ်၊ ငါးပူတင်း မဟုတ်လား''

သင်္ဘောသားက ခေါင်းညိတ်ပြသော်လည်း နျဲ့ပုဖန် သည် ငါးပူတင်းကို သူ့လက်ဖြင့် ထိချင်ပုံပေါ်သဖြင့် လျင်မြန်စွာ တားလိုက်ပြီး
"အိုက်ယား၊ သခင်လေးရယ်.. အဲဒါကို မထိနဲ့၊ မထိခိုက်မိအောင် သတိထားပါ" ဟု သတိပေးသည်။

ထိုအချိန်တွင်၊ သေးငယ်သော ကျောရိုးများဖြင့် ပြည့်နေသော ငါး၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ရုတ်တရက် ဖောင်းလာပြီး မကြာမီတွင် ပူဖောင်းပုံသဏ္ဍာန်၊ လုံးဝန်းပြီး ချစ်စရာ ကောင်းလာသည်။

ဒါပေမယ့် ဘယ်သူသိမှာလဲ၊ ကြက်ခြေသည်း တစ်စုံဟာ ရုတ်တရက် လေထဲမှာ ပျံလာပြီး ငါးကို ခက်ခက်ခဲခဲ နင်းလိုက်တဲ့အခါ ပူဖောင်းပေါက်သလိုအသံနဲအတူ ငါးပူတင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ချက်ချင်းပဲ ကွဲအက်သွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ၎င်းအနားကို ကြက်အနည်းငယ် ဝိုင်းလာကာ သနားစရာကောင်းသော ငါးကလေးအား ခြေသည်းများဖြင့် ထိုးဆိတ်နေကြ၏။
အနီးနားရှိ သင်္ဘောသား အဖွဲ့သားများ အားလုံးကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။

"ရှောင်ပေါင်၊ မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ဖန်းလုံက ငါးကို ဒုက္ခပေးနေသော ကြက်အုပ်အနားတွင် သက်သောင့်သက်သာ ထိုင်ကြည့်နေသည့် နျဲ့ပုဖန်ကို မေးလိုက်သည်။

နျဲ့ပုဖန်က ခေါင်းကို လှည့်လိုက်ပြီး “နိုင်ငံတော်ပညာရှိ၊ မြန်မြန် လာကြည့်စမ်းပါ၊ ဒီမှာ ထူးဆန်းတဲ့ငါးတွေ အများကြီးရှိတယ်”

ဖန်းလုံ အနောက်မှ လိုက်လာသောလူသည် မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ပြီး နေရောင်အောက်တွင် ထက်မြက်သော အပြုံးဖြင့် ပင်လယ်လေ၏ လတ်ဆတ်မှုနှင့် ပနှံသင့်စွာ သူ့အရှိန်အဝါကတောက်ပနေသည်။

ဖန်းလုံက ခြေလှမ်း အနည်းငယ်တိုးသွားကာ နျဲ့ပုဖန် လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး စကားပြောရန် ရည်ရွယ်နေစဥ်၊ ဖန်းလုံ အနောက်မှ လိုက်လာသည့် ဒုတိယကျွန်းသခင်ကို မြင်လိုက်ရသော နျဲ့ပုဖန်မှာ တအံ့တသြ ဖြစ်သွားလေသည်။

''ဒါက ကျီယုကျွန်းရဲ့ ဒုတိယကျွန်းသခင် ထိုက်ယန်တဲ့၊ ဒါက ဝေရှောင်ပေါင် ပါ''

ဖန်းလုံက ၎င်းတို့ကို မိတ်ဆက်ပေး၏။

နျဲ့ပုဖန်ကလည်း ဖော်ရွေစွာပြုံးကာ လက်ကိုကမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ဆက်သည်။

''မင်္ဂလာပါ သခင်ထိုက်''

ထိုက်ယန်လည်း မျက်ခုံးပင့်လျှက် လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ကာ “ဝေ သခင်လေး၊ အနောက်ဘက်ဒေသကို ရောက်ဖူးသလား” ဟု ပြန်မေးသည်။

"ကျွန်တော် အဲဒီကို တစ်ခေါက် နှစ်ခါ ရောက်ဖူးပါတယ်" နျဲ့ပုဖန် က မဆိုင်းမတွ ပြန်ဖြေသည်။

ဖန်းလုံက သူ့ကို ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်၍ သိုသိပ်စွာ တွေးနေ၏။
သည်ကောင်က ကြက်မွေးမြူရေးသမား မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ အနောက်ဘက်ဒေသလဲ။

သို့သော် နျဲ့ပုဖန်သည် လုံးဝ မရှက်တတ်ဘဲ မည်သူနှင့်မဆို ပေါင်းသင်းဆက်ဆံနိုင်သည်။

"အိုး၊ အရမ်းကောင်းတယ်။ ကျီယု ကျွန်းမှာ နိုင်ငံရပ်ခြားက မိတ်ဆွေတွေ အများကြီးရှိတယ်၊ ဒီလိုဆို သူတို့နဲ့ ဆက်သွယ်ဖို့ အဆင်ပြေတာပေါ့လေ''
ထိုက်ယန်၏ ကြည်နူးဖွယ် အပြုံးနောက်အကွယ်တွင် ၎င်းအတွက် ရိုင်းပြသော ခံစားချက် တစ်ခု ရှိနေသည်။

နျဲ့ပုဖန်က သူ့ကို ခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်ကာ လေ့လာနေသည်။
ဒုတိယကျွန်းသခင်ဆိုတော့ ဒါဆို သူက ထိုက်ပိုင်ရဲ့ ဆွေမျိုး မဟုတ်ဘူးလား။ သူတို့က တစ်သွေးတည်း မဟုတ်ကြဘူးလား။ တစ်ကောင်က အင်္ဂလိပ် အာဇာနည် မြင်းတစ်ကောင်လို ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကောင်က မြည်းတစ်ကောင်လို အသွင်ရှိနေဘာကြောင့်လဲ''

ဖန်းလုံ၏ မျက်လုံးများတွင် အလိုမကျမှုများပေါ်ပေါက်လာပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ်ပင် ပြောလိုက်သည်။

''ဒုတိယကျွန်းသခင်လည်း ထိုက်ပိုင်သခင်လေးဆီက စာကို လက်ခံရရှိပြီးပြီလို့ ကြားပါတယ်၊ ဒါ့ဖြင့် ဒီလောက်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ ကျင်းရန်ဆိပ်ကမ်းကိုတက်ပါမယ်''

''အလျင်မလိုပါနဲ့ဦး၊ ရာသီဥတု အပြောင်းအလဲကြောင့် ကျွန်တော်တို့ သင်္ဘောကပ်နိုင်မယ့်အချိန်လည်း ပြောင်းလဲသွားပါတယ်''

ထိုက်ယန်က ဖန်လုံကို အေးစက်စက်ကြည့်ကာပြောသည်။

''စိတ်ချပါ၊ နိုင်ငံတော်ပညာရှိကြီးနဲ့ ဝေသခင်လေးတို့ကို ခရီးလမ်းတစ်လျောက် ကျွန်တော်ကောင်းကောင်း ဖျော်ဖြေပေးမှာပါ''

"ဒါဆို ဒီနေ့ ငါးသွားစားရအောင်"
နျဲ့ပုဖန်သည် စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် ကုန်းပတ်ပေါ်ရှိ ငါး အများအပြားကို ညွှန်ပြသည်။

"ကောင်းပြီ၊ ဘာငါးစားချင်လဲ"

နျဲ့ပုဖန်က ခေါင်းလှည့်ပြီး သူ့ရဲ့ကြက်သူငယ်ချင်းတွေကို “ဘာစားချင်လဲ” ဟု မေးလိုက်သည်။

ကြက်များစွာသည် ငါးအပုံကြီးကို ငုံ့ကြည့်ကာ ငါး ရွေးနေသော သခင်ကြီး တစ်သိုက်ကဲ့သို့အနေအထားဖြင့် ငါး တစ်ကောင်ပြီး တစ်ကောင်ကို ၎င်းတို့ ခြေသည်းများဖြင့် ဖယ်လိုက် ရွေးလိုက် လုပ်နေကြလေသည်။

ထိုက်ယန် မျက်ခုံးလှုပ်မိသည်မှာ ကြက်တို့၏ မျက်လုံးတွင် ငါးများကို ရွံရှာဖွယ်ကြည့်နေသည်ကိုမြင်လိုက်ရခြင်း ဖြစ်သည်။

သည်အချိန်မှာ ခရမ်းရောင်ကြက်က ရုတ်တရက် အတောင်တွေဖြန့်ပြီး အော်ဟစ်ကာ ခေါင်းကို မော့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကြိမ်ဖန်များစွာ အတောင်ပံခတ်၍ သင်္ဘောပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ ထက်ထက်မြက်မြက်ရှိသော မြှားတစ်စင်းကဲ့သို့ ပင်လယ်ဆီသို့ ပြေးလွှားပျံသန်းလျှက် မရောက်မီ လေထဲတွင် လှပသော လှည့်ကွက်တစ်ခု ပြုလုပ်ပြပြီးနောက် ပင်လယ်ရေထဲသို့ ထိုးဆင်းသွားသည်။

ငါးနဲ့ ကစားနေတဲ့ ကြက်တွေ အားလုံး သင်္ဘောကုန်းပတ်ပေါ် ခုန်တက်ပြီး အားတက်သရော ချောင်းကြည့်နေကြသည်။

လူတိုင်းလည်း အံသြသွားပြီး မည်သို့ တုံ့ပြန်ရမည်ကို မသိပေ။ ထို့နောက် လူအများစုသည် သင်္ဘောနံဘေးသို့ ပြေးသွားကာ ရေပြင်သို့ မျှော်ကြည့်ကြသည်။

ထို့နောက် အနက်ရောင် အရိပ်တစ်ခုသည် ရေထဲမှ ထွက်ပေါ်လာပြီး လှိုင်းလုံးကြီးများပေါ်တွင် ရေပွက်ကြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။ ၎င်းက လေထဲမှာ ခဏလောက် ပျံဝဲပြီး နောက်ဆုံးတော့ ကုန်းပတ်ပေါ် ဆင်းသက်ပြီး သူ့ကိုယ်ထည်ထက် နည်းနည်း ပိုကြီးတဲ့ တူနာငါးကို ထွေးထုတ်ပစ်လိုက်၏။

နျဲ့ပုဖန်ကတော့ ငါးဆင်းဖမ်းတဲ့ သူ့ရဲ့ကြက်ကိုအားပါးတရချီးကျူးလေးသည်။

''တော်လိုက်တဲ့ ငါ့ကောင်၊ လျိုလျို''

လျိုလျိုသည် ခေါင်းကို မော့ပြီး အခြားကြက်သူငယ်ချင်းများ၏ သိက္ခာရှိရှိ ကိုးကွယ်မှုကို လက်ခံခဲ့သည်။

"ငါ မမှားဘူးဆိုရင် ဒါတကယ် ကြက်တစ်ကောင် မဟုတ်လား" သင်္ဘောသား တစ်ဦးက မဝံ့မရဲမေးသည်။

"ကျွန်တော်လည်း သံသယဖြစ်မိတယ်" အခြား သင်္ဘောသား တစ်ဦးမှ ကြောင်တက်တက်ဖြင့် ပြောသည်။ "တကယ်တော့ ဒါက ကြက်နဲ့တူတဲ့ ပင်လယ်ငှက်လား"

“ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် ကြက်တစ်ကောင်ပဲ…” အဖွဲ့သား သုံးဦးသည် ကြက်မဟုတ်သော လက္ခဏာများကို ရှာဖွေရန် ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။

နျဲ့ပုဖန်သည် သေလုမြောပါး တူနာငါးကို ဖမ်းကိုင်ကာ ဖန်းလုံ ဘက်သို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူက ပြုံးပြီး
"ဒီနေ့ ဒါကို စားရအောင်"

ဖန်းလုံ၏ အကြည့်သည် သူနှင့် ငါး ကို တစ်ချက်ဆီကြည့်လိုက်သော်လည်း ဘာမှတ်ချက်မှ မပေးပေ။

ထိုက်ယန် တအံ့တသြနဲ့ ...

“ဝေသခင်လေး၊ မင်းရဲ့ကြက်က ဘယ်လိုကြက်မျိုးလဲ”

"ငါ ပြောရင် မင်း နားလည်မှာ မဟုတ်ဘူးမို့ မမေးနဲ့။ မင်းမေးရင်တောင် ငါ မပြောဘူး။ ဒါက စီးပွားရေး လျှို့ဝှက်ချက်ပဲ”
နျဲ့ပုဖန်က လေးနက်စွာပြောသည်။

ထိုက်ယန်က စကားမပြောဘဲ ခဏငြိမ်နေပြီးနောက် ထပ်မေးလိုက်သည်။

“ဒီကြက်ကို ရောင်းမှာလား၊ တကယ် သိချင်လို့ပါ''

ငါးဖမ်းတဲ့ သင်္ဘောပေါ်မှာ သည်လို ကြက်မျိုးရှိဖို့က အရမ်း စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်း၏။

"မရောင်းပါဘူး''
နျဲ့ပုဖန်က မဆိုင်းမတွ ငြင်းဆိုလိုက်၏။

''သူ့မှာ မျိုးဆက်သစ်တွေ ရှိလာရင်တော့ ဒုတိယကျွန်းသခင်ကို ပေးမယ်လို့ စဥ်းစားထားတယ်။ ဒါပေမယ့် လျိုလျိုဆီက ကိုယ်တိုင် ခွင့်ပြုချက်ရမှဖြစ်မယ်''

ထိုက်ယန်က ပြုံးပြီး
"ဒါဆို ကောင်းပါတယ်၊ ငါ ဒီသခင်လေး ကို ကြိုပြီး ကျေးဇူးတင်ပါရစေ''

''ဒါဆို ကျွန်းသခင် ဒါကို ယူလိုက်ပါ''

နျဲ့ပုဖန်က ငါး တစ်ကောင်ကို ထိုက်ယန်ဆီပစ်ပေးလိုက်ရာ၊ ထိုက်ယန်၏ အဖိုးတန် ဝတ်စုံကို ညစ်ပေသွားစေသည်။
ထို့နောက် သူက လျိုလျိုဘက်သို့ လှည့်၍

''လျိုလျို..မင်း နောက်ကျရင် လျိုလျို ပေါက်စလေးတွေ မွေးပေးရမယ်၊ အရေးကြီးတဲ့ နိုင်ငံရပ်ခြား သံတမန် ဆက်ဆံရေး တာဝန်ကို မင်းဆီအပ်နှင်းလိုက်မယ်''

မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်းဖြင့် လျိုလျိုသည် နျဲ့ပုဖန်၏ စကားက်ု ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရှုတ်ချခြင်း ထုတ်ဖော် ပြသခဲ့ပြီး ၎င်း၏ တောင်ပံများကို အကြိမ်အနည်းငယ် ခတ်ကာ ငါးပုံပေါ်သို့ ပျံသန်းသွားခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အနီးနားရှိ သင်္ဘောသားများကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် အော်ဟစ်ကာ ချဉ်းကပ်ခွင့် မပြုပေ။

လျိုလျိုသည် စည်တစ်ခုစာ ငါးအပုံ တစ်ပုံနဲ့ သူဖမ်းလာသော ငါး တစ်ကောင်ကို လဲလှယ်ရန် စီစဉ်နေပုံရသည်။ ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်တဲ့ အပေးအယူလဲ။

နျဲ့ပုဖန်က လျိုလျိုအတွက် သူ့ နှလုံးသားထဲကနေ လက်မထောင်ပြမိသည်။ ၎င်းအပေးအယူက လျိုလျိုအတွက် ထိုက်တန်ပါသည်၊ နျဲ့ပုဖန်ရဲ့ကြက်က သည်လိုပဲ ဖြစ်နေရမယ်လေ။

နောက်ဆုံးတော့ ထိုက်ယန်က လျိုလျိုအား ငါးစည်ကို လိမ္မာပါးနပ်စွာ ပေးခဲ့၏။

အခန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ထိုက်ယန် သည် ဖန်းလုံကို အသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

''ဒီ ဝေသခင်လေးက ဘယ်က လူလဲ။ သူက နိုင်ငံရေးတွေကို သိပ်နားမလည်ဘူး ထင်တယ်''

ဒါကိုကြားတော့ ဖန်းလုံက သူ့ကို ပြန်မဖြေပဲ တိတ်ဆိတ်မှုနဲ့သာ တုံ့ပြန်လိုက်၏။

ထို့နောက်တွင် ရေခူသင်္ဘော သည် အနီးဆုံး သင်္ဘောကျင်းဆီသို့ ရွက်လွှင့်ခဲ့ကြပြီး ညဘက်တွင် ရာသီဥတု ပြောင်းလဲနိုင်သဖြင့် မမှောင်မီတွင် ကျောက်ချနေခဲ့ရသည်။

သင်္ဘောသည် လှိုင်းလုံးများပေါ်တွင် လှုပ်ခါလျှက်ရှိပြီး ပင်လယ်လေသည် သင်္ဘော ရွက်တိုင်အား ဆူညံစွာ တိုက်ခတ်သွားသည်။

ညစာ စားပြီးနောက်တွင် နျဲ့ပုဖန်နှင့် သူ၏ ကြက်များကို အခန်းထဲတွင် နေရန် အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး အပြင်ထွက်ခွင့် မပြုခဲ့ပေ။

နျဲ့ပုဖန်သည် ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲလျောင်းပြီး မျောက်ကလေး၏ လက်ကို ငြီးငွေ့စွာ လှုပ်ယမ်းကာ လေထဲတွင် မြှောက်၍၊ မြှောက်၍ ဆော့နေသည်။ ကြက်တစ်ကောင်သည် မကြည့်နိုင်တော့ဘဲ နျဲ့ပုဖန်အား သူ့ခြေသည်းဖြင့် ကုတ်ကာ မျောက်ကလေးဝူခုံးကို မညာမတာ နှောက်ယှက်ခံနေရသည့် ရန်မှ ကယ်တင်ပေးရန် ကြိုးစား၏။

နျဲ့ပုဖန်လည်း အကုပ်ခံရသော နေရာကို လက်ဖြင့်ပွတ်ကာ အခြား ကြက်များဆီသို့ မကောင်းသော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် မျက်လုံးအကြည့် လွှဲလိုက်သည်။ ကြက်များသည် ချက်ချင်းပင် တောင်ပံခတ်ကာ ကြမ်းပြင်အောက်ထဲ ဝင်ပုန်းသူက ပုန်း၊ လေပေါ် ပျံသူက ပျံထွက်ပြီး စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားကြ၏။

ပျင်းရိ ငြီးငွေ့နေတဲ့ နတ်ဆိုး နျဲ့ပုဖန်ရဲ့ဝေးဝေးမှာ နေမှ ချမ်းသာရာရလိမ့်မည်။

"မင်း တကယ် ပျင်းနေတာလား"
ဖန်းလုံက ကုတင်ပေါ် မှီပြီး မျက်လုံးများကို မော့ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

"ငါ ပျင်းနေတာကို မင်း ဘယ်မှာမြင်လို့လဲ"

နျဲ့ပုဖန်က သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်၏။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဘေးတစ်စောင်း လှဲလျောင်းရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို မုန့်ကြိုးလိမ် တစ်ချောင်းလို နျဲ့ပုဖန်က နေနေသည်။

"မင်း ပျင်းနေတယ်ဆိုရင်'' ဖန်းလုံ က သူ့လက်ထဲက စာအုပ်ကို ချလိုက်ပြီး "မနေ့က မပြီးသေးတဲ့အရာကို ငါတို့ ဆက်သွားသင့်လား"

နျဲ့ပုဖန် ကြက်သီးမွေးညင်းများ ထောင်သွားပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ စောင်ကို ပွေ့ဖက်လျှက်

''ငါရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မကျန်းမာသေးဘူး၊ မင်း မဟုတ်တာတွေ လုပ်ဖို့ တွန်းအားမပေးပါနဲ့''

ဖန်းလုံ ဘာမှမပြောနိုင် ဖြစ်သွား၏။ ယမန်နေ့က ရက်စက်စွာ နှောက်ယှက် ဖျက်စီးခံခဲ့ရသညိ့ လိင်မှုကိစ္စကို တွေးလိုက်သောအခါတွင် နာကျင်ခံစားရသည်။ ဒီကောင်ရဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကို ဖျက်စီးလိုက်တာကောင်းမယ်၊ ဘယ်လောက်တောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်ဖြစ် အားလုံးကို ဖျက်ဆီးပစ်မယ်။

ဖန်းလုံသည် မိမိသာ နျဲ့ပုဖန်းကို ဖိနှိပ်ထားနိုင်ပါက ကမ္ဘာပေါ်ရှိ သတ္တဝါ အားလုံးကို ချယ်လှယ်လွှမ်းမိုးနိုင်တော့မည်ကဲ့သို့ ခံစားရသည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ဖိနှိပ်ချယ်လှယ်နိုင်ခြင်းက မိမိကိုယ်တိုင်၏ စိတ်ခွန်အားလူအင်အားကိုကောင်းမွန်စေသည်ဟု ဆိုသည်။

"မင်း ရုန်းကန်နေလည်းအပိုပဲ၊ ဒီတစ်ခါတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဆုံးထိ အကုန် လုပ်ပေးမှာမို့လို့" ဖန်းလုံ က နျဲ့ပုဖန်ကို ခပ်တည်တည် ကြည့်လိုက်သည်။

“မင်း သတ္တိရှိရင် လုပ်လေ။ ငါ လှမ်းအော်လိုက်မှာ” နျဲ့ပုဖန်က အကြပ်ကိုင်သည်။

“ဒါဆို သွားအော်” ဖန်းလုံ က အ၀တ်အစားတွေကို ချွတ်ရင်း မှုန်ကုပ်ကုပ်နဲ့ဆိုသည်။

“အပြင်မှာ လေက အရမ်းပြင်းတယ်၊ မင်းလည်ချောင်း ကွဲသွားရင်တောင် ဘယ်သူမှ မင်းကို လာကယ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

နျဲ့ပုဖန်က သူ့ကို မယုံနိုင်လောက်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး အံ့သြတကြီး ပြောလိုက်သည်။

"နိုင်ငံတော်ရဲ့ ပညာရှိကြီး၊ မင်းက ပန်းသူခိုး ပဲ''

(TN: ပန်းသူခိုး = မဒိန်းကောင်)

ဖန်းလုံသည် နှုတ်ခမ်းများကို ပြုံး၍ တုန်လှုပ်နေသော စိတ်ခံစားမှုများကို ထိန်းထားရန် ကြိုးစားထားသည်။ သူသည် အလိုဆန္ဒများကို ဖြည့်ဆည်းပြီးနောက် သေခြင်းတရားကို ရင်ဆိုင်ရမည့်သူ တစ်ဦး၏ စိတ်ဓာတ်ဖြင့် တစ်ဖက်ကို ဖိနှိပ်လိုက်သည်။

“နိုင်ငံတော် ပညာရှိကြီး၊ မင်း မျက်နှာက ဝမ်းချုပ်နေတဲ့ပုံစံနဲ့၊ မင်းအိမ်သာထဲသွားထိုင်နေဖို့ မလိုဘူးဆိုတာ သေချာလား"
နျဲ့ပုဖန်က သူ့ကို ကြင်နာစွာ သတိပေးသည်။

ဖန်းလုံ၏ မျက်နှာသည် မည်းမှောင်လာပြီး တစ်ဖက်သား၏ ပါးစပ်ကို သူ့နည်းသူ့ဟန်ဖြင့် ပိတ်ကာ ပြစ်ဒဏ် အနည်းငယ်ပေးခြင်းအားဖြင့် နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်သည်။

“အင်း…..နာတယ်….”

ဖန်းလုံ သည် နျဲ့ပုဖန် ကိုယ်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သွက်သွက်လက်လက် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

''မင်း အိမ်သာ သွားစရာ မလိုဘူးဆိုတာ သိပါပြီ..ငါ့ကို..လွှတ်ပေးပါ တော့..''

''ပါးစပ် ပိတ်ထားစမ်း၊ ဒါလုပ်ပြီးရင် လွှတ်ပေးမှာပေါ့ကွာ''

အို၊ နိုင်ငံတော်ရဲ့ကြီးမြတ်တဲ့ ပညာရှိကြီး၊ မင်းမှာ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေ ကျန်သေးရဲ့လား။

နျဲ့ပုဖန်သည် ဝမ်းနည်းပူဆွေးကာ ဒေါသဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ပင်လယ်ပြင်၏ လှိုင်းထမှုအလယ်တွင် နျဲ့ပုဖန်မှာပြင်းထန်သော ကာမ ဝေဒနာတွေကို ခံစားနေခဲ့ရသည်။
သူသည် လိင်တူချစ်သူ မဟုတ်သော်လည်း၊ ဤလောကကြီး တစ်ခုလုံးက ယောကျ်ားတွေဟာ သူ့ကို မြင်တာနဲ့ ကွေးကုန်ကြ၏။

ဒါကြောင့် သူ့ ကံတရားကို လက်ခံဖို့သာ ပြင်ဆင်ထားလိုက်တော့လေသတည်း။