İncir Ağacı

Süper Kahraman

Keyifli okumalar

Yorum yapmayı unutmayın

Timin hazırlanması için olan odanın kapısını tıklatıp içeri girdiğimde Utku Abim hariç herkesin burada olduğunu görmüştüm. Bir şey demeden boş yere kendimi atıp başımı geriye yasladım. Feci bir baş ağrım vardı. Abim ve Ayaz anında yanımda biterken abim ayakta beni kontrol ediyor Ayaz ise önümde diz çökmüş tavana dönük yüzümü görmeye çalışıyordu.

"Bir şeyin var mı abicim?" Gözlerimi kapatırken başımı iki yana salladım. Bu hareketimin ardından Ayaz'ın ayağa kalktığını hissetmiştim. "Başın ağrıyor senin." Bu bir sorudan çok bilgilendirme cümlesiydi. Evet abim de beni iyi tanıyordu ama çocukluğumdan beri yan yana olduğum kişiler kadar iyi tanıyamazdı.

"Bekle Efe bir ilaç getirsin." Gözümü açıp elini tuttum ve gitmesini engelledim.

"Yok bir şeyim Ayaz küçük bir baş ağrısı." Ayaz ağzını açmıştı ki Efe'nin sesi ile sustu.

"Abla ağrı kesici verseydim." Ayaz'ın elini bırakıp başımı kaldırdım ve oturuşumu dikleştirdim.

"Yok ablam gerek yok işim var zaten müvekkilim ile görüşeceğim bir saate çıkarım." İçinin rahat etmediği yüzünden belli olurken başını sallayıp kalktığı yere geri oturdu. Onun oturması ile eş zamanlı olarak Duru yerinden kalktı ve gelip yanıma oturdu. Abim ve Ayaz onun yanıma gelmesi ile tekrar yerlerine geçti.

"Ne yapmayı düşünüyorsun?"

"Bilmem. Onu o zaman düşünürüm. Bunda plan yapacak bir şey yok." Planlı kısmı çoktan geçmiştik geri kalanı kolaydı. Ne yaşadıysan onun iki katını yaşatacaksın.

"İyi olduğuna emin misin canım?"

"İstersen bir tansiyonunu ölçelim?" Diye devam ettirdi Elis.

"İyiyim Yasemin Abla ve gerek yok teşekkür ederim. Ara sıra baş ağrılarım tutuyor ama birazdan geçer." Beni başları ile onayladıklarında kapı birden hızla açıldı ve içeri sinir küpü bir Utku Abi girdi.

İşler şimdi biraz karışacaktı.

"Manyak mısınız lan siz! Hadi bu böyle bir şey istedi siz niye kabul ettiniz?!" Konuşmak için ağzımı açmıştım ki tekrar konuşması ile susmak zorunda kaldım. "Hadi bu manyak, zır delinin önde gideni bir psi-"

"Abi ayıp oluyor." Sinirli bakışları bana döndüğünde söylediğine anında pişman olmuştum. Tam bir psikopatı andıran gülüşünden sonra bakışları tekrar bana dönerken Hayal'i yakalama işinde bile bu kadar gerilmediğime emindim.

"Ayıp oluyor? Bana ayıp olmuyor çünkü değil mi abicim?! Ya sen gerçekten riskin farkına varamayacak kadar salak mısın? Bu kadar mı büyük intikam hırsın? Ölebilirdin!" İşte bu sözler benim patlama noktamdı. Yaşadıklarımı en iyi bilenlerden biri iken bana nasıl bunları söyleyebilirdi?

"Ölebilirdim! Evet abi haklısın ölebilirdim ben daha küçücük bedenimle kardeşim beni duymasın diye ağlamadan o pis deponun köşesinde bir duvar kenarında acılarımın dinmesi için yalvarırken ölebilirdim. Evet benim intikam hırsım bu kadar büyük çünkü ben bana yaptığı şeyleri kaldıramıyorum. Ben artık yaşadıklarımı kaldıramıyorum. Ben o kız çocuğun intikamını alacağım ne uğruna olursa olsun." Sinirle dışarı çıktığında yerimden ayaklanıp peşinden gittim.

"Abi." Adımlarını hızlandırdığında bende ona ayak uydurdum ama ben henüz bahçeye çıkmışken o çoktan gitmişti bile. "Rüya?" Arkamı dönmeden bana seslenen Duru'ya cevap verdim.

"Efendim."

"Bırak gitsin hem ikimiz de çok yorulduk. Biraz kafa dağıtalım ne dersin?" Ne derdim?