Senden İğreniyorum

921 50 0
                                    

Sevmeden yaşıyor insan ama sevilmeden yaşayamaz ben seni yaşattım ama sen bana yaşamayı bile çok gördün

Keyifli okumalar.

"Açıldı açıldı" tüm aile başımda beklerken yavaşça sonuca baktım

İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi

"Başardım" fısıltım duyuldu mu bilmiyorum ama ben onların sesini gayet net duyuyordum. Biri bana sarılmış saçımı öpmüştü ama ben sadece donmuş gibi ekrana bakıyordum.

Kazanmıştım. Artık avukat olabilirdim. Artık yaşadıklarımı yaşatanların cezasını verebilir aynılarını yaşayanları koruyabilirdim.

Herkesin kutlaması bittiğinde sekmeden çıktım ve Aras'ın bilgilerini girdim. O da tıp istiyordu ve kazanmıştı. Sevincim ikiye katlanırken diğerlerine haber verip dışarı çıktım.

Mete daha sonra bakacağını ve sonuçtan korktuğunu söylemişti. Ses tonu aklıma gelince kıkırdadım.

Uzun bir yürüyüşten sonra binanın önünde durdum. Kapıyı çalmak istemediğim için Uzay'ı aradım zaten dışarı çıkacağını söyledi ve bana kapıyı açıp gitti.

İçeriden gelen sevinç nidalarına bakılırsa görmüşlerdi

"Aras!" Bu ses kuzen Aysima'nın sesiydi o da sınava girmişti Aras bana sonuçlara beraber bakacaklarını söylemiş ve bakabilmem için bilgilerini vermişti.

Kapıya gelince seslenecekken sevinçlerini bölmemek için durdum.

"Aras kazandık aynı üniversiteye gideceğiz." Aras kocaman gülümsemeyle Aysima'ya sarıldı sonra ise beklemediğim bir şey yaptı. Çenesinden tutup öpmeye başladı.

Elimdeki çikolata düşmesin diye daha sıkı tuttum.

Aras Aysima'yı öpmeye devam ederken yavaşça koltuğa yatırdı bir eli bacağını okşamaya başlayınca bu görüntüye daha fazla dayanmak istemediğim için elimde ki nota küçük bir ekleme yaptım.

Tebrik ederim. En sevdiğinden afiyetle yersiniz. (Ben Mete ile giderim sen kafanı fazlasıyla dağıtıyorsun)

Onlar hâlâ beni fark etmezken kutuyu yanımda ki sehpaya bıraktım. Az önce olanlara inat gayet neşeli ve dik şekilde kapıdan çıktım. Kapı sesini duymuşlardı elbette ama umursarlar mı bilmiyordum.

Ben suratını düşmesini,dişini sıkmak ile ilgili cümlelerini benimle bulamadığı için sanarken o bana katlanamıyormuş. İyi kimseyi zorla yanımda tutamazdım ama sevmiyorum dese yeterdi kandırmasına gerek yoktu ki.

Mete'ye yazıp buluşmak istediğimi bilgisayarı da getirmesini ve sonucuna bakacağımızı söyledim. Yakın da olan bir kafenin adresini de yazıp gönderdim.

Ben kafede otururken o da gelmişti.

"Kazandın mı?" Benden daha heyecanlı gelen sesi yüzümde ki yalan gülümsemeyi biraz gerçeğe döndürdü hızla başımı salladım.

"Kazandım hadi gel seninkine de bakalım." Bilgisayarı açıp ezbere bildiğim bilgileri girdim. Mete gözü kapalı beklerken sonuca baktım.

Kazanmıştı. Ama bundan haberi yoktu?

"Ne olmuş?" Yüzümü düşürüp sesimi hüzünlendirdim.

"Kazanamamışsın Mete" gözleri anında açıldı umursamaz dursa da kazanmayı çok istiyordu.

"Kazanamamış mıyım?" Başımı salladım ve bilgisayarı ona çevirdim.

"Evet bak" gözleri ekranda gezindi asıl gereken yere gelince ise dondu. Başını yavaşça bana çevirdi.

İncir Ağacı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin