"Şuan istediğin her şeyi yapabilecek olsaydın ne yapardın"
Kardeşinin gözlerinin içine baktı
"İncir ağaçlarına çiçek açtırırdım"
2 yaşından beri şiddet gören Rüya 9 yaşında kardeşi ile birlikte ailesi tarafından terk edilir ve 8 yıl sonra geri gelip...
(İnsanların aklında ki soru. Neden bu şarkı? Bölümle ilgisi mi var? Hayır. Öylesine koydum çünkü sevdiğim bir şarkı)
Keyifli okumalar
"Artık çıkabilirsin Rüya"
"Sonunda!" Bora ile konuşmamızın üstünden iki gün geçmişti ve sonunda beni buradan çıkarıyorlardı. Onların inadı yüzünden davalarımdan birine gidememiş benim yerime başka bir avukata yönlendirmiştim.
O konuşmadan sonra bir süre ikimiz de sessizce oturmuştuk sonra Bora saçıma bir öpücük bırakıp gitmişti.
Mete. Hâlâ konuşmamıştım onunla o kendimi düşünmediğim için bana ben ise beni anlamadığı için ona sinirliydim.
Yataktan kalktım uyuşmuş ayaklarım yüzünden bir an sendelesem de hemen toparladım abim düşmemden korkarak yanıma adeta ışınlanmış,koluma gitmişti.
"Ben kızlardan birini çağırayım üstünü değiştir abicim."
"Abi saçmalama tekerlekli sandalye de getir istersen hatta sedye ile gideyim arabaya kadar. Çık ben giyinirim." Düşünceli bakışlarını görünce hemen son cümleyi de söyleyerek bu fikirleri ciddiye almasını engelledim. Bir kaç saniye tedirgin bir şekilde baksa da vazgeçmeyeceğim bildiği için omuzlarını düşürerek perdeyi araladı,son bir kez daha bana bakıp dışarı çıktı.
Bende dün Duru'nun getirdiği çantadan takım olan gri bol bluz ve eşofman aldım. Sonuçta burası benim iş yerim değildi şık veya resmi görünmek gibi bir zorunluluğum yoktu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eşofman takımlarını seviyordum hem rahat hem de güzel oluyorlardı. Bu yüzden bu takımın hem beyazı hem grisi hem de siyahını almıştım. Üstündekileri soyunup eşofman takımını giyindim.
Yaralarım fazla acımıyordu ya da ben hissetmiyordum. Sonuç olarak küçük sızıları saymazsak bunu yapmak bana bir sıkıntı yaratmamıştı. Çıkardığım kıyafetleri kaldırdıktan sonra Elis'in yaraların izi kalmaması için getirdiği kremi çantaya attım.
Gerek olmadığını her türlü iz kalacağını söylemiştim ama bu kremin abisinin yıllar önceki yaralarının izlerini bile geçirdiğini söyleyince almıştım. Şuan yaralarım tazeydi ve süremezdim ama eski yara izleri için kullanabilirdim. Tabi işe yararsa. Yatağın üstündeki çantayı koluma takıp perdeleri açtım.
"Hazır mısın güzelim."
"Hazırım abi gidelim." Duruşumu dikleştirip yürümeye başladığımda abim de beni takip ediyordu. Revirden çıktığımızda karşı duvara yaslanmış Barbaros'u gördüm. Dün revire gördüğü sırada tanışmıştık. Küçük bir dikiş atmış biraz dinlendikten sonra da gidebileceğini söylemişlerdi.
"Nasıl oldun?"
"İyiyim. Küçük bir sıyrıktı zaten asıl sen nasılsın?"
"Abartılacak bir şey yoktu zaten iyiyim." Bana inanmadığı belli olan alaycı bakışlarla bakmaya başladı.
