Kör Nokta

15- Akıntıya Karşı Kulaç Atmak

Ben geldimmmm... İyi yapmış mıyım?
İyi okumalar, oy ve yorumu unutmayın, öptüm. 😘❤🍁

"Evet abim, bu defa hakikaten turnayı gözünden vurdum, çok sevmiş burayı. Ne zaman çağırsan bundan sonra Hande de gelecekmiş. "

Duyduğum cümlelerle başımdan aşağıya adeta kaynar sular dökülür gibi hissettim. Aramızda olmayan bir ilişkiyi onaylıyor olduğu yetmezmiş gibi bir de benim adıma olmayan sözler veriyordu. Çileden çıkmamak için verdiğim mücadele buraya kadardı.

"Akif! "dedim dişlerimin arasından. Tehditkar bakışlarımı öfkeyle yüzünde gezdirdim, ben çıldırırken hala utanmadan sırıtıyordu. "Turnayı gözünden vurmuş muş! O turna birazdan gözünü oyacak senin! Bekle! " Homurdanarak söylediğim şeyi duymuş olacak ki, kısık bir kahkaha attı. O eğlendikçe benim sinirden kanım fokurduyordu.

Öfkeli ve sert bakışlarımı dizginlemeye çalışarak karşımda hiçbir şeyden haberi olmayan adama döndüm. " Selçuk Bey. " Dedim olabildiğince kibar olmaya çalışarak. " Olayı çok yanlış anladınız siz. Ben buraya Akif'in zoruyla geldim aslında. Şahsınızla ilgili değil ama ülkücü insanlara tahammülüm de çok azdır. Burası beni basıyor hatta, bir an önce kaçıp kurtulmak istiyorum." Kimseye rol yapıp, olmadığım biri gibi davranamazdım. Neysem oydum ben, sabrım da bir yere kadardı.

Ben adamın köpürüp kızacağını düşünürken aksine kahkaha atmaya başlayınca önce olayı anlamadığını, hatta benim şaka yaptığımı sandığını düşündüm. Fakat hemen sonra Akif'le imalı bakışmasından çoktan durumu bildiğini anladım. Büyük tufaya gelmiştim, ben bu oyunu nasıl yemiştim?

"Demek burası seni bastı öyle mi? " Gülümsemesi gittikçe büyürken benim şaşkın halime aldırmadan elini omuzuma attı ve devam etti. " Harbi insanları severim Hande. Ülkücü olmasa dâhi. Madem açmadı seni bizim mekan. Biraz havayı değiştirelim." Göz kırpıp yanımızdan ayrılırken ben hala boş gözlerle arkasından bakıyordum.

"Bakma şöyle! " Akif eğilerek muzip mavilerini gözlerimde gezdirdiğinde bir uykudan uyanır gibi dibimde duran, keyiften dört köşe olmuş adama baktım. Nasıl da eğlenmiş görünüyordu, yumruk yaptığım elimi göğsüne sertçe vurup ittirdim.

"Çok sinir bozucu birisin sen! Benimle dalga geçtiğin için mutlu musun ya? İyi eğlendirebildim mi seni bari? " Utanmasam çocuklar gibi sinirimden salonun ortasında tepinirdim.

"Aslında ilkinde ciddiydi de sonra arkada anlattım ben ona. Selçuk abim kafa adamdır, ülkücü diye hor görme devrimci kız! " Gülmemek ve beni daha da sinir etmemek için dudaklarını ısırdığında bakışlarım saniyelik oraya kaysa da toparlanıp yeniden gözlerinin içine baktım.

"Sen beni buraya resmen dalga geçmek, eğlenmek için getirmişsin, anladım ben. Yardımımı da ettim, gidiyorum. Daha fazla senin eğlence malzemen olamayacağım Akif, kusura bakma! " Çantamı bıraktığım yere doğru adımlarken içimden Akif'e gün görmemiş hakaretler saydırıyordum.

Az önce hissettiğim kalp çarpıntısı, el titremesi gitmiş yerine Akif'i parçalama isteği gelmişti. Zaten bu herifleyken ruh dünyam uçlarda gidip geliyordu. Duygu geçişlerim onunlayken öyle hızlı oluyordu ki bir an yumruk atmak isterken hemen sonra yüzüne bakıp gülümsememek için kendimi dizginlemek zorunda kalıyordum. İyice kendimi tanıyamaz olmuştum.

Çantamı aldım ve çıkışa doğru bir kaç adım attığım aynı anda salonda duyulan bağlama sesiyle duraksadım. Aklım "dönme Hande, devam et ve çık!" dese de bağlama sesine katılan gitar sesi öyle cazip ve merak uyandırıcı geldi ki kulağıma, kendime engel olamadım ve huysuz bir suratla bakışlarımı sesin geldiği yöne çevirdim.